Πίσω από την άρνηση της Βαλονίας

Παρά την επί μέρες «ανταρσία» της Βαλονίας, η περίφημη Συνολική Οικονομική και Εμπορική Συμφωνία μεταξύ Ευρωπαϊκής Ενωσης και Καναδά (γνωστή με τα αρχικά CETA∙ κάποτε ήμασταν στην εποχή παγετώνων, τώρα διανύουμε την εποχή αρκτικόλεξων και παγκοσμιοποίησης, εξίσου δυσανάγνωστα αμφότερα), εντέλει υπογράφηκε κυριακάτικα (είδες το εμπόριο;), με τη Βαλονία, ωστόσο, να κερδίζει κάποια σημεία αξιόλογα, για όσους αντιτίθενται στον ανεξέλεγκτο επεκτατισμό μεγάλων εταιρειών, που εν πολλοίς η CETA (γι’ αυτό κυρίως πολεμήθηκε και πολεμιέται) τις καθιστούσε κράτος εν κράτει.

Εχει μέλλον βέβαια ακόμα.

Πέρα από μακρύ παρελθόν: πεντέξι χρόνια διαπραγματεύσεις σε διάφορα «παρασκευαστήρια», μακριά από μάτια θνητών και αθανάτων, πρέπει, για να ισχύσει, να περάσει από εθνικά Κοινοβούλια της Ε.Ε. και το Ευρωκοινοβούλιο, όπου οι κόντρες παίρνουν πλέον χροιά ανεκδότων.

Προσώρας, κρατάω μόνο κάτι από τον «πανηγυρικό» της Κυριακής του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ –αυτού που, σε κάθε ευκαιρία, καλό δεν χρωστάει στη χώρα μας!– πως:

«Οι συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου και η παγκοσμιοποίηση έχουν προστατέψει εκατομμύρια ανθρώπους από την πείνα, τη φτώχεια και τις συγκρούσεις. Λίγοι όμως το ξέρουν».

Προφανώς, εννοεί, υποθέτω, ο πρόεδρος του Ε.Σ., αφού λίγοι ξέρουν τα αγαθά του ελεύθερου εμπορίου και της παγκοσμιοποίησης, με άλλα λόγια τις υπηρεσίες που έχουν προσφέρει στην ανθρωπότητα, οι πολλοί είτε αγνοούν αυτά τα ευεργετήματα, είτε, εφόσον τα γνωρίζουν, είναι αγνώμονες.

Με τέτοια στελέχη βαδίζει η Ευρώπη στον δρόμο του πεπρωμένου της∙ πολύ μακριά βέβαια από το πεπρωμένο που συλλογίστηκαν οι πρώτοι οραματιστές μιας Ενωμένης Ευρώπης.

Και για να ’χουμε καλό ρώτημα, εάν ελεύθερο εμπόριο και παγκοσμιοποίηση δεν προστάτευαν από πείνα, φτώχεια και συγκρούσεις (γνώμη μου ότι τις παράγουν, αλλά άλλο ζήτημα…), τι θα γινόταν, θα ’χαμε σβήσει από τους χάρτες;

Εχει δει πού είναι σήμερα οι δείκτες πείνας, φτώχειας και συγκρούσεων;