Κάτι πάει να γίνει που χρόνια δεν γινόταν

Εγραφα την Παρασκευή για όσα δεν γίνονται, ενώ θα μπορούσαν να γίνουν που δεν τα δεσμεύει και δεν τα απαιτεί κανένα μνημόνιο, αλλά τα εμποδίζει η άγνοια και η απροθυμία μαθήσεως, αρμοδίων υποτίθεται.

Ανέφερα μάλιστα τρεις ενδεικτικές περιπτώσεις, αλιευμένες και οι τρεις από τον ευρύτερο χώρο των κάποτε μικρομεσαίων. Χιλιάδες άνθρωποι ταλαιπωρούνται από καταστάσεις φύρδην-μίγδην που διαιωνίζονται, δόξα τω θεώ.

Φαίνεται όμως πως ενώ δεν γίνεται αυτό που θα μπορούσε να είχε γίνει, κάπου κάτι πάει να γίνει που χρόνια δεν γινόταν. Πρόσφατο παράδειγμα («Εφ. Συν.» 20/10) τα σχετικά με τη διαχείριση του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών Βενετίας, μοναδικού ελληνικού ερευνητικού κέντρου του εξωτερικού, με πολύτιμο μουσείο και εκδοτικό βραχίονα (ιδρύθηκε 1951, λειτουργεί από 1958).

Τον περασμένο Μάιο, ο εποπτεύων το Ινστιτούτο υπουργός Εξωτερικών (έτερος εποπτεύων είναι ο υπουργός Παιδείας, ενώ την επιστημονική εποπτεία ασκεί, έως τώρα, η Ακαδημία Αθηνών) εισηγήθηκε και ανήρτησε σε δημόσιο διάλογο στο open gov νομοσχέδιο «αναδιαμόρφωσης» του Ινστιτούτου που προέβλεπε αλλαγές σε χαρακτήρα και διοικητική οργάνωση.

Συγχρόνως, παρήγγειλε αρμοδίως διαχειριστικό έλεγχο που, όπως διάβασα, τέτοιος δεν είχε γίνει από συστάσεως του Ινστιτούτου! Δύο προηγούμενοι έλεγχοι (2007, 2013), αν και με κάπως περιορισμένο αντικείμενο, πάντως, τα πορίσματά τους δεν περιποιούσαν τιμή στα διαχειριστικά/οργανωτικά ζητήματα του Ινστιτούτου.

Το νομοσχέδιο, τότε, προκάλεσε αντιδράσεις (ενδεχομένως, κάποιες από αυτές και βάσιμες), ότι εμμέσως ο υπουργός επιχειρεί απόλυτο έλεγχο του Ινστιτούτου. Ομως το πόρισμα, τώρα, του ελέγχου, που το φορτίο του σε διαχειριστικές… κομψά αδιαφάνειες ήταν τέτοιο που ο υπουργός το έστειλε αμέσως στους εισαγγελείς Εφετών και Διαφθοράς, μάλλον δεν προκάλεσε αντίστοιχες αντιδράσεις!

Να λέμε και τα καλά, ώστε να μπορούμε να επικρίνουμε και τα άσχημα. Οι μονόλογοι μπορεί να είναι πολιτική∙ κακώς, αλλά μπορεί. Πάντως δεν είναι δημοσιογραφία.