Ο ηγητήρας

Ισως έχετε ακούσει για τον ηγητήρα. Είναι ένα ψάρι μικρό στο μάτι. Το επιλέγουν οι φάλαινες για οδηγό και σύντροφο. Κατά τον Πλούταρχο, αυτά τα μεγάλα και αδάμαστα θηλαστικά, τον προτιμούν ως πομπό και φρουρό αφού εύκολα τις οδηγεί εκεί που θέλουν να πάνε.

Ο ηγητήρας κινείται κοντά τους. Τεντώνει την ουρά του έως τα μάτια της φάλαινας, εξηγώντας της έτσι που βρίσκεται η λεία ή μια επικείμενη απειλή. Οποιος ψάχνει φάλαινα θα πρέπει να παγιδεύσει πρώτα το ψάρι-οδηγό. Ποτέ, όσο ζει το μικρό ψάρι, δεν μπορεί κανείς να νικήσει το κήτος.

Εάν όμως φονευθεί ο ηγητήρας, η εξόντωση της φάλαινας δεν αργεί. «Μη γνωρίζοντας τα ασφαλή πορφυρά μονοπάτια της βαθιάς θάλασσας δεν μπορεί να ξεφύγει από τον κίνδυνο. Περιφέρεται απροφύλακτη και αβοήθητη, όπου την πηγαίνει το γλαυκό νερό, και μεταφέρεται μόνη σε σκοτεινούς και άγνωστους δρόμους» (Πλούταρχος, Πότερα των ζώων φρονιμώτερα, τα χερσαία ή τα ένυδρα).

Τι θα ήταν οι ηγέτες χωρίς τους «ηγητήρες» τους; Τους ανθρώπους που διαλέγουν για να τους προστατέψουν από τις κακοτοπιές; Πόσο προσεκτικά τους επιλέγουν; Καμιά φορά, αναρωτιέμαι εάν οι ηγέτες επιλέγουν τους «ηγητήρες» ή το αντίθετο. Ποιος ασκεί πραγματική εξουσία, ο ηγέτης ή ο ηγητήρας;

Ο Τραμπ, πρόσφατα, άλλαξε και πάλι την ομάδα. Απομάκρυνε τον άνθρωπο που εδώ και μήνες προσπαθούσε να κάνει «προεδρική» τη δημόσια εικόνα του. Τώρα ο Στίβεν Μπάνον, επικεφαλής του συντηρητικού ιστότοπου Breitbart News, προήχθη σε γενικό διευθυντή και η Κελιάν Κόνγουεϊ, μια γνωστή Ρεπουμπλικανή δημοσκόπος, έγινε διευθύντρια της προεκλογικής εκστρατείας.

Αλλαγές και στη Ρωσία. Ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν απάλλαξε από τα καθήκοντά του τον επικεφαλής του επιτελείου του, Σεργκέι Ιβάνοφ. Θεωρούνταν ίσως το πιο έμπιστο στέλεχος στον κύκλο συνεργατών του Ρώσου προέδρου, για πολλά χρόνια. Οταν ο Πούτιν ανέλαβε την εξουσία ο Ιβάνοφ ήταν «ένας από τους τέσσερις ανθρώπους που εμπιστευόταν περισσότερο», σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης της Ρωσίας.

Τι γίνεται όταν οι «ηγητήρες» εξολοθρευτούν από αντιπάλους, εξωκομματικούς ή… εσωκομματικούς; Μπορούν οι ηγέτες να επιβιώσουν πολιτικά χωρίς τους οδηγούς τους; Μπορούν να ανιχνεύσουν τους δύσβατους δρόμους της πολιτικής ή θα χρειάζονται πάντα τους ιχνηλάτες ηγητήρες;