Ο Γιάννης σαλπάρισε με τη Γαλέρα του

Πέρασαν από τότε χρόνια. Απόγευμα καθημερινής. Παρδαλό μπουλούκι, όπως οι παλιοί θίασοι που περιόδευαν την επαρχία, κατηφόριζε από τα Εξάρχεια, από τα σκαλάκια της Θεμιστοκλέους. Καμιά δεκαπενταριά νοματαίοι, λες και την είχαν κάνει κοπάνα από το Γυμνάσιο, με αλληλοπειράγματα και προσφέροντας θέαμα διασκεδαστικό στους περαστικούς, διέσχιζαν το κέντρο της Αθήνας και τραβούσαν για το Δημαρχείο, να έλθουν εις πολιτικού γάμου κοινωνίαν ο Γιάννης και η Γεωργία. Αντιδήμαρχος επί της στέψεως, μια παλιά δόξα του ποδοσφαίρου, ο Κώστας Λινοξυλάκης. Παράνυφες, οι δύο κόρες τους, Μύρινα και Λουίζα. Κουμπάρος, ο επιγραφόμενος.

Χρόνια φίλοι με τον Γιάννη, κοντά σαράντα∙ από συνάδελφοι, πρώτα στην «Ελευθεροτυπία», σχεδόν από την έκδοσή της (ο Γιάννης ήρθε λίγο μετά), κατόπιν, μέχρι το στερνό απόγευμα της περασμένης Παρασκευής, σε τούτη την «Εφημερίδα των Συντακτών», αρωγοί και οι δύο, μαζί με άλλους της παλιάς φουρνιάς, σ’ αυτή την ενδιαφέρουσα προσπάθεια.

Στην οποία όμως ο Γιάννης προσήλθε σαν έτοιμος από καιρό, αφού ήδη είχε πάρει το βάπτισμα στα συνεταιριστικά σχήματα με την εξαίρετη «Γαλέρα» του∙ «Μηνιαίο Πολιτικό και Σατιρικό Εντυπο», που εξέδιδε ο «Συνεταιρισμός Ερετών» (κωπηλατών!), με αρχικωπηλάτη τον Γιάννη: 51 τεύχη (το 52ο αναρτήθηκε σε ιστοσελίδα), Οκτώβριος 2005 - Ιανουάριος 2010. Μεράκι και καημός του Γιάννη∙ μεράκι, για τη χαρά της έκδοσης (από τα καλύτερα περιοδικά της μεταπολίτευσης, αρθρογραφία και ό,τι πιο ξεχωριστό σε γελοιογράφους και δημιουργούς κόμικς∙ επόμενο, αφού ο Γιάννης συναριθμείται στους κορυφαίους γελοιογράφους μας!)∙ καημός, από τη δυσβάστακτη πίεση σε κόπο και έξοδα.

Με τον Γιάννη Καλαϊτζή -σκίτσα αιχμηρά και στιβαρά κείμενα!- για την «Εφ. Συν.» και την ποιοτική ελληνική σάτιρα χάνεται ένας πνεύμονας αντίστασης στη δύσπνοια της χυδαιότητας, στην πιο κρίσιμη ώρα. Στη Γεωργία, τη Μύρινα, τη Λουίζα και την αδελφή του, την Καίτη, την αγάπη μου.