Ψύλλοι στ’ άχυρα...

Δεν έχουν σημασία τα ονόματα. Προπαντός όταν πίσω από τα ονόματα υπάρχουν παιδιά που «κακοποιούνταν συστηματικά και επί χρόνια», κατά το κατηγορητήριο, από τον 45χρονο πατέρα τους, αστυνομικό. Οπως και η 35χρονη μητέρα τους, επίσης αστυνομικός, θύμα και αυτή κακοποίησης, επίσης κατά το κατηγορητήριο, από τον σύζυγο. Αλλά και που μπορεί, πάντα κατά το κατηγορητήριο, να «συμμετείχε» και σε ενέργειες κακοποίησης των ανήλικων παιδιών τους (πέντε, είναι και έγκυος στο έκτο, διάβασα!), από κοινού με τον σύζυγο.

Ο οποίος –εκτός κατηγορητηρίου αυτό, με δική μου υπόθεση– μπορεί και να τη σακάτευε στο ξύλο ή να την απειλούσε με το υπηρεσιακό περίστροφο και να την έβαζε με το ζόρι σ’ αυτό το ολέθριο «παιχνίδι» βίας πάνω στη βία, επί κάποιον, άγνωστο για την ώρα, πιθανόν και να μην τον μάθουμε ποτέ, πολλαπλασιαστή. Ενας θεός ξέρει –και αν...– τι συνέβαινε και για πόσα χρόνια πίσω από τις κλειστές πόρτες σ’ αυτό το σπίτι/κολαστήριο. Τι άκουγαν, τι έλεγαν, πώς σώπαιναν –όσο σώπαιναν– οι γείτονες της... πλαϊνής πόρτας. Που και τα μισά να δεις –πάντα κατά το κατηγορητήριο– σε φιλμ τρόμου, σου έρχεται να χαστουκίσεις ή να φτύσεις σκηνοθέτη και σεναριογράφο.

Και, τέλος πάντων, ας αφήσουμε στην άκρη τα «σενάρια» (έτσι κι αλλιώς, η πιο προωθημένη φαντασία ωχριά μπρος στην ανελέητη πραγματικότητα...), ο 45χρονος αστυνομικός/θύτης υπηρετούσε σε επίζηλη θέση –απ’ αυτές που συνήθως χρειάζεται... βύσμα–, ανήκε στη Φρουρά της Βουλής. Οι εις βάρος του καταγγελίες στις κοινωνικές υπηρεσίες έγιναν, από καιρό, πριν από τρία χρόνια, από το «σχολικό περιβάλλον» των παιδιών (δασκάλους) στις κοινωνικές υπηρεσίες και στο (οικείο υποθέτω) Αστυνομικό Τμήμα, από όπου τους ζητήθηκε να σταματήσουν, διότι «έχουν αναλάβει οι ίδιοι την έρευνα»... Μετά από όλα αυτά δεν ήταν αυτονοήτως... αυτονόητη η υποβολή παραιτήσεως του αρμόδιου υπουργού Προστασίας του Πολίτη; Ψύλλοι στ’ άχυρα οι άθλιοι...