Μεσάνυχτα Δευτέρας προς Τρίτη, ξεχασμένος στη (συνδρομητική) τηλεόραση, έπεσα σε μία ακραία σύμπτωση, απ’ αυτές που ο Χούλιο Κορτάσαρ θεωρεί... ραντεβού: «Δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Οι συμπτώσεις είναι ραντεβού».
Την ίδια μέρα, Δευτέρα, δημοσιευόταν στην «Συντακτών» το ρεπορτάζ του Αρη Χατζηγεωργίου: «Το Μετρό απειλεί την “Μπλε Πολυκατοικία”», με τον σταθμό στην πλατεία Εξαρχείων και το άρθρο «Απολύτως απαραίτητο να πραγματοποιηθούν ειδικές μελέτες για τη στατική επάρκεια», της Μπλε Πολυκατοικίας, που το υπογράφουν η ομότιμη καθηγήτρια και ο ομότιμος καθηγητής της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ Μάρω Καρδαμίτση – Αδάμη και Τάσης Παπαϊωάννου. Στο οποίο άρθρο διατυπώνεται και η πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση: όπως υπάρχουν (όσο υπάρχουν!) διατηρητέα κτίρια (η Μπλε Πολυκατοικία, έργο του Κυριακούλη Παναγιωτάκου, 1933, είναι διατηρητέα), έτσι να θεωρηθούν διατηρητέες και κάποιες ιστορικές πλατείες της πρωτεύουσας!
Μεσάνυχτα λοιπόν (οι συμπτώσεις...) είδα μία από τις πρώτες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, 1940, σκηνοθετημένη από τον μετέπειτα μεγάλο παραγωγό Φιλοποίμενα Φίνο: «Το Τραγούδι του Αποχωρισμού». Που ήταν αποχωρισμός... πρόσκαιρος. Διότι ναι μεν ο ωραίος ψαράς (Λάμπρος Κωνσταντάρας) ξεμυαλίστηκε από πλούσια Αθηναία, παράτησε μνηστή, βάρκα και νησί. Αλλά, μεταμελημένος, παλιννόστησε σ’ ένα χρόνο κλοτσώντας δόξα (τενόρου) και πλούτη (Αθηναίας).
Ο διάολος... και το πλουσιόσπιτο της ξεμυαλίστρας ήταν ένα από τα κτίσματα/μνημεία της πόλης, που το σάρωσε η θύελλα της «ανοικοδόμησης» το 1955 και το γνώριζα μόνο από φωτογραφίες: η Οικία Ράλλη-Σκαραμαγκά (Χιώτες μεγαλέμποροι), Βασ. Σοφίας (παλιά, Κηφισιάς) 15, πλάι στο Μουσείο Μπενάκη, έργο του Αριστοτέλη Ζάχου. Εξαίρετο, με λεπτές ισορροπίες όγκων, όσο το πρόφτασα «ζωντανό» στη (μικρή) οθόνη. Ενα από τα τρία γνωστά κτίρια στην Αθήνα του 19ου αιώνα που η σχεδίασή τους ακολούθησε βυζαντινό ρυθμό. Το άλλο ήταν η Οικία Σαριπόλων, Χαλκοκονδύλη και 3ης Σεπτεμβρίου. Μόνο σωζόμενο, το Οφθαλμιατρείο (παρά κάποιες μεταγενέστερες προσθήκες), έργο των Χανς Κρίστιαν Χάνσεν – Λύσανδρου Καυταντζόγλου, 1843. Λίγα ακόμα για Μπλε Πολυκατοικία αύριο...
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας