Να είναι Μάης, να έχει πανσέληνο, να τη λένε «των λουλουδιών» (γιατί τη λέν’ «των λουλουδιών»;), να ’χουν ανθίσει τα λουλούδια (γι’ αυτό τη λέν’ «των λουλουδιών»), ιθαγενείς να βαφτίζουν το φεγγάρι, να μην υπάρχουν πια ιθαγενείς, να μην ανθίζουν πια λουλούδια, να έχει γεμίσει η τριανταφυλλιά, να είναι έρημο το σπίτι (μα πώς ανθίζει αυτή η τριανταφυλλιά;), ν’ ανθίζει κι ας είναι έρημο (ρίχνει νερό η διπλανή, γι’ αυτό ανθίζει), να θες να γίνεις σαν κι αυτή, μα να μην είσαι διπλανή, να είσαι πάντα πίσω, να μη σε θέλει πια κανείς, να είσαι στα εξήντα, να ζάρωσες, να άσπρισες, να μένεις μόνο σπίτι, να το χρωστάς στην τράπεζα, να μην έχεις λουλούδια, μα να ’σαι σαν μικρό παιδί. Που να - χαμογελάει!
Να είναι Μάης, να έρχονται τουρίστες, να ’χει γεμίζει η πόλη, να έχει πέσει η Πόλη, να μην υπάρχει πόλη, να τρέχουν στην Ακρόπολη, να μην αναγνωρίζεις, να έχει σκόνη (πού βρέθηκε όλη αυτή η σκόνη;), να τρέχει το καζανάκι, να ξυπνάς με νεύρα, να κολλάς στην κίνηση, να μη βρίσκεις ταξί (πού πήγαν όλα τα ταξί;), να παίρνουν μόνο τουρίστες, να έχει γεμίζει η πόλη (μα, η πόλις εάλω), να κλέβουνε τ’ αγάλματα, να είναι τίγκα το μετρό, να έχεις άρρωστο παιδί, να μην υπάρχει κλίνη, να σφάζουν τους ελέφαντες, να καίνε όλα τα δάση, να θες να μη γυρίσεις, να τρέχει το καζανάκι, να μη χαμογελάει κανείς.
Να στρώνουν κόκκινα χαλιά, να ντύνονται ωραία, να μην υπάρχουν σινεμά, μονάχα κόκκινα χαλιά (γιατί χαλιά το Μάη;), να κλαίνε όλα τα παιδιά, να κλαίν’ στην Παλαιστίνη, εδώ να σφάζουνε αρνιά, να σφάζουνε κατσίκια, να τρών’' στα πανηγύρια, να τρέχουνε για διακοπές (μα πώς να πας για διακοπές;), να κλαίν’ στην Παλαιστίνη, να είν’ αφίσα στο μετρό, να ’ναι ξανά πρωθυπουργός, να θέλει την Ευρώπη, να σε γεμίζει ψέματα, να κάνεις πως δεν ξέρεις, να είναι ακόμη έγκλημα, χωρίς εγκληματίες, να μην το λένε ούτε καν, ούτε τη λέξη «Τέμπη», να έχουν πνίξει πρόσφυγες, να μην το μαρτυράνε, να μη μας νοιάζει και πολύ, είν’ όλοι τους μελαχρινοί, να μη μας καίγεται καρφί. Να μη χαμογελάμε.
Να τρέχουν νοίκι και ΔΕΗ, ν’ αργεί να σε πληρώσει, να μη σε φτάνει για να ζεις, μα εσύ μυαλό δεν βάζεις, ν’ ακούς σαν που τη δέρνει, να μην παίρνεις τηλέφωνο, να παίρνει αυτή τηλέφωνο, να μην της απαντάνε, να τη σκοτώνει όπου βρει, να φέρνουν αστυνομικούς να λέν’ πως κάναν τη δουλειά τους, να τους ξεπλένουν στην TV, να παίρνουνε λεφτά καλά, να λένε ψέματα πολλά, να λέει πως είναι «ελεύθερος», τον λέν’ Παπαχλιμίντζο (γιατί τον λένε έτσι;), να κάνει ό,τι κι αν του πουν, να έχουμε γεμίσει γέρους, γέρους πολλούς και άσχημους, κακοφτιαγμένους γέρους, να έχουν όλοι εκπομπές, να κάνουνε κουμάντο, να μη θέλουν να φύγουνε, ποτέ ποτέ, όχι, ποτέ(!), να είναι όλοι τους άνδρες, να θέν’ να μπούνε στη Βουλή (γι’ αυτό κάνουν χατίρια), να τους ακούς κάθε πρωί, να κάνεις πως σ’ αρέσει, να μη σε πουν «αριστερό», να γίνεσαι δικός τους. Να σου χαμογελάνε.
Να μην είσαι ποτέ γι’ άλλους εκεί, ποτέ να μη διαβάζεις, να παίζεις μόνο κινητό, να κάνεις τον σπουδαίο, να είσαι εσύ Αριστερός, εσύ – κανένας άλλος! Να έχεις χρήματα πολλά, ακόμα και βραβεία, να έχεις πάρει το Χρυσό και να ξεχνάς εκείνη, που έδωσε μόνο καρπό, να σπάζεις το κλαδί της, μόλις τους δεις – υπόκλιση! Να τρέμεις μη σ’ αφήσουν. Θα πρέπει να σκεφτείς μετά. Να δεις μ’ ελευθερία. Ισως και με χαμόγελο.
Το χαμόγελο είναι μία επαναστατική πράξη. Οχι όταν χαρίζεται – όταν υπάρχει ως στάση ζωής απέναντι στην παρά-στασή τους. Οχι ως διατηρητέο από τα ΠΡΙΝΟΥ. Ως απόδειξη της ύπαρξης, ως εναντίωση στην πλήρη εξαθλίωση εξαιτίας του άκρατου καπιταλισμού τους. Φαίνεται, αν είναι τέτοιο. Φαίνεται. Στο «καλημέρα» σου.... Δεν σου ’χει τύχει;
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας