Μικρές βραδινές συντροφιές

Από προσωπικό ημερολόγιο: «Πέμπτη, 27 Οκτωβρίου 2022, 6:16 π.μ. Λαύκος. Ξύπνιος από τις πέντε, αδύνατον να ξανακοιμηθώ· περιίπτατο και κώνωψ! 12 οι βαθμοί έξω, 18 στην κουζίνα· είμαι με φανελάκι, πουκάμισο, παντελόνι, κάλτσες και παπούτσια. Τα μαγιό και οι πετσέτες του χθεσινού μπάνιου και ένα φουτεράκι που το λέκιασα και το έπλυνα, χθες, με το σβήσιμο του ήλιου, μεταφέραμε την απλώστρα από την αυλή στην κουζίνα, ένεκα υγρασίας. Είναι ακόμα νοτισμένα. Αμα δεν τα δει ήλιος, θα στεγνώσουν αύριο. Τώρα η υγρασία στον Λαύκο είναι μεσοτοιχία με τη βροχή· 94%! Εχει όμως απόλυτη άπνοια, ένα ωραίο ξημέρωμα που προμηνάει λιακάδα με αναμενόμενη θερμοκρασία, γύρω στο μεσημέρι, 20 βαθμούς.

»Δεν ήρθε τελικά ο Γιώργος χθες βράδυ στην Τερέζα. Τελειώνοντας την μπιρίμπα, οι κυρίες, με νικήτριες, αναμενόμενες, το ζεύγος Μερόπη - Γιούτσι, έφυγε και η Μιμίκα· γιόρταζε χθες· μας κέρασε το μεσημέρι παραλιακά, στον Παγασητικό. Μείναμε οι πέντε. Εφτιαξε μια ωραία (όπως πάντα) μακαρονάδα ο Μάουρο, είχε ζυμώσει πολύ ωραίο μαύρο ψωμί με καρύδια, είχαν πεσκέσι και δυο εξαιρετικά τυριά από τη Νάξο. Ηπιαμε και λίγο, αλλά καλό, ντόπιο κρασί, από τις Μικροθήβες, παραγωγής, κόκκινο. Τζάκι σε σλόου μόσιον…

»Κουβεντιάσαμε, με ενδιαφέρον όλων (η Γιούτσι και ο Μάουρο έχουν και… ειδικές γνώσεις) για μανιτάρια και ποικίλα άλλα βρώσιμα (ή δηλητηριώδη) προϊόντα της φύσης, μέχρι… φίδια. Εμαθα και πως η arrabbiata, ιταλική πικάντικη σάλτσα που μ’ αρέσει, δεν έχει σχέση, όπως πίστευα, με… Αραβία και… αραπιά γενικώς, αλλά arrabbiata στα ιταλικά σημαίνει άγρια, θυμωμένη, άρα, γαστρονομικά, καυτερή! Ακουσα δε, πρώτη φορά στη ζωή μου, ένα παράγωγο μελισσών, αντιβακτηριδιακό, που προστατεύει τα μελίσσια από μολύνσεις και λέγεται πρόπολι· άγνωστο μόνο σε μένα, παγκοίνως γνωστό για τις ευεργετικές επιδράσεις στον άνθρωπο, διατροφικά και υγειονομικά, από τον καιρό του Ιπποκράτη! Ωραία βραδιά!».