Παλαιοί ορίζοντες στα ΑΕΙ

Συνεχίζω και σήμερα με το πολυνομοσχέδιο ή νομοσχέδιο-σκούπα ή… φαράσι ή κι εγώ δεν ξέρω τι… για τα ΑΕΙ, του οποίου η περίοδος «διαβούλευσης» (σε εισαγωγικά, γιατί έως τώρα δεν έχω ακριβώς εννοήσει πώς αντιλαμβάνεται την έννοια «διαβούλευση» η κυβέρνηση) έληγε χθες. Σημειώνω στον τίτλο: «Παλαιοί ορίζοντες» (στα ΑΕΙ), λογοπαικτικά αλλά και συνειδητά, καθώς ο πλήρης τίτλος του νομοσχεδίου είναι: «Νέοι Ορίζοντες στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα: Ενίσχυση της ποιότητας, της λειτουργικότητας και της σύνδεσης των ΑΕΙ με την κοινωνία και λοιπές διατάξεις».

Δεν το διάβασα. Πού να διαβάσεις 345 άρθρα σε 408 σελίδες – 15 σελίδες είναι μόνο τα περιεχόμενα. Αμφιβάλλω αν το διάβασε (ολόκληρο) και η αρμόδια υπουργός. Ομως, οι ενδείξεις –όπως σημείωνα και την Παρασκευή– είναι σαφείς και καταδεικνύουν: προθέσεις, ιδεολογίες, σκοπιμότητες… Πού την πάει δηλαδή τη «βαλίτσα» η υπουργός, πού την πάει η κυβέρνηση; Ο Οσκαρ Ουάιλντ παρατήρησε κάποτε σε επικριτές του, που του καταλόγιζαν βιαστικές κρίσεις για βιβλία, ότι δημοσιεύει κριτικές έχοντας διαβάσει μόνο τις πρώτες 10-15 σελίδες, ότι για να κρίνεις ένα κρασί φτάνει και ένα ποτήρι, δεν είναι ανάγκη να αδειάσεις το βαρέλι!

Δεν είναι απαραίτητο, επομένως, να ξεσκολίσεις 408 σελίδες για να καταλάβεις τι λογής απίδια κουβαλάει ο σάκος· το έκαναν άλλοι άλλωστε, αρμοδιότεροι, πολύ καλά. Ομως στα βασικά άρθρα του, σ’ αυτά που στρέφει το ελεγκτικό της ενδιαφέρον η κυβέρνηση και προβάλλει την εξουσιαστική της ιδεολογία, τα έχοντα σχέση με την αυτονομία των ΑΕΙ, κυρίως το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα παράγεται γνώση ευεργετική στην παιδεία, την επιστήμη, στις ελευθερίες (έρευνας και δικαιωμάτων) και στη δημοκρατία (γιατί υπάρχουν και σωστά άρθρα· 245 είναι αυτά!), ε, εκεί, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι από αυτά που ή «παροπλίζονται» στην πράξη ή ουδέποτε μακροημερεύουν. Εδώ θα είμαστε!...