Ολοταχώς κατεδαφιζόμεθα

Αντιγράφω από προσωπικό ημερολόγιο: «Δευτέρα, 6.6.22. Χθεσινό πρόγραμμα ετηρήθη ευλαβώς, άνευ παρεκκλίσεων. Απόφαση: δεν ξαναπάω Κυριακή για μπάνιο στον Μπάτη· και αν ξαναπάω, θα είναι πρωί, όπως έκανα πάντα, έως εχθές! Καλά με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, σταθερής και... ασταθούς, καλές και οι λαϊκές πλαζ και ο συγχρωτισμός με την απρόσωπη (πολύγλωσση) “πλέμπα”. Αλλά μέχρις ενός ορίου. Μετά γίνεται έκπτωση στην ποιότητα ζωής. Δεν θα επαναληφθεί!

Ασε που σε φρενάρισμα του τρόλεϊ –ακριβώς την ώρα που ξεκινούσε και χτυπούσα κάρτα, δεν είχα προλάβει να κρατηθώ από τη χειρολαβή– πήγα πισωπατώντας και παραλίγο να βρεθώ τ’ ανάσκελα! Το δε τραμ, τίγκα. Ποτέ δεν έχω ξαναδεί τόσο κόσμο. Καλοκαίρι και στριμωξίδι! Και κάτι πιτσιρικάδες να ραπάρουν με το ταμπλετάκι κάποιον που, με υιοθετημένα ελληνικά, κραύγαζε ότι θέλει να πάρει το κορίτσι του και να φύγει από τη χώρα· εγώ να δει! Για να μη μεμψιμοιρώ, θάλασσα εξαιρετική, αλλά στο βάθος!».

Είναι αυτά τα «μικρά» καθημερινά, καθώς τα παρατηρείς σε μία επιταχυνόμενη συχνότητα, που σε βάζουν σε πειρασμό να βγάζεις συμπεράσματα: πού πάμε ή πού μας πάνε! Πέμπτη με Δευτέρα π.χ., μόνο στα μέσα μαζικής μεταφοράς που χρησιμοποίησα, συνέβησαν: δυο διελεύσεις συρμών του Ηλεκτρικού από Νέο Φάληρο με την ένδειξη «Αποσύρεται», μία βλάβη, επίσης συρμού του Ηλεκτρικού, και μετεπιβίβαση σε άλλο συρμό στην Αττική και μία αλλαγή δρομολογίου του τραμ Βούλας–Αγίας Τριάδας, που τερμάτισε στο ΣΕΦ λόγω προβλήματος στις γραμμές! Χώρια ο συνωστισμός, ο οποίος, νομίζω, πρέπει να οφείλεται και στον περιορισμό των γιωταχί λόγω... πολέμου στην Ουκρανία και... ληστείας των εταιρειών πετρελαίου!

Δεν λέω για τα χίλια δυο «μεγάλα», από εξωτερική πολιτική και οικονομία μέχρι μεταναστευτικό, ακρίβεια, υγεία, παιδεία, πυρκαγιές κ.λπ... Η αίσθηση χώρας διαλυόμενης είναι πανταχού παρούσα. Υπερβολικοί είναι μόνο οι... κατ’ εντολήν «αισιόδοξοι»!