Νεοφιλελεύθερων κοινοί τόποι

Τώρα, με τη συζήτηση επί της προτάσεως δυσπιστίας στη Βουλή, παρακολούθησα και τον επί τροχάδην οικονομικό απολογισμό του υπουργού Οικονομικών, να εκθέτει υπερηφάνως τα οικονομικά επιτεύγματα της κυβέρνησης, ρίχνοντας συχνά βλέμμα με ειρωνικό μειδίαμα προς τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν χρειαζόταν, βέβαια, τέτοια οίηση. Αλλά, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι: Αρχή άνδρα δείκνυσι. Τοιούτος ημίν έπρεπεν διάλογος κοινοβουλευτικός…

Ακουγα, λοιπόν, τον κ. Σταϊκούρα να φθέγγεται για: εξαγωγές που κινούνται σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα – επιπτώσεις από την αύξηση του πληθωρισμού που θα είναι μικρότερες μετά τη μείωση φόρων που προηγήθηκε – ανεργία που μειώνεται – καταθέσεις που αυξάνονται – αξιοπιστία και κύρος της χώρας που ομοίως αυξάνεται – αποτρεπτική δύναμη που ενισχύεται – μόνιμα μέτρα για τη στήριξη των πολιτών που έχουν δρομολογηθεί – κατώτατο μισθό που αυξάνεται και ασφαλιστικές εισφορές που μειώνονται – βιώσιμο χρέος – πακέτα ενισχύσεων – μέτρα αντιμετώπισης ενεργειακής κρίσης – στήριξη του ΕΣΥ – ψηφιοποίηση του κράτους – σύγκριση με εταίρους μας στην Ε.Ε. – πρώτες θέσεις που κατακτήσαμε… κ.λπ. κ.λπ.

Ενθουσιάστηκα τόσο, που μου βάραγα μπατσάκια μήπως ονειρεύομαι… Μετά θυμήθηκα: πάνω κάτω τα ίδια διάβασα πρόσφατα: «Πριν από κάποια χρόνια ήμασταν στο χείλος… Από τότε αλλάξαμε (εμείς!) τελείως τα πράγματα. Η χώρα σήμερα είναι από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες στον κόσμο. Ανακτήσαμε τον έλεγχο της οικονομίας. Μειώσαμε κατά το ήμισυ το έλλειμμα. Η ανεργία έχει ελαττωθεί όσο ποτέ άλλοτε. Αυτά δεν έγιναν κατά λάθος. Είναι αποτέλεσμα δύσκολων αποφάσεων και σκληρής δουλειάς. Πάνω από όλα είναι προϊόν υπέρτατης εθνικής προσπάθειας, για την οποία όλοι έχουν κάνει θυσίες…» κ.λπ. κ.λπ. [από το μανιφέστο των Τόρις, 14/4/2015, αρχηγός των Συντηρητικών, ο και πρωθυπουργός τότε Ντέιβιντ Κάμερον. Ακολούθησε το Brexit… Τζόναθαν Κόου, «Μέση Αγγλία», Πόλις, σελ. 256]. Εμείς τα διαβάζουμε. Αλλοι τα αντιγράφουν. Να ξέρουν όμως ότι ξέρουμε την «ευημερία των αριθμών». Δεν μασάμε…