Ετερόχθονες και αυτόχθονες

Τα είχαμε χύμα, μας έρχονται και τσουβαλάτα. Αχταρμάς (εκ του τουρκικού aktarma: μπέρδεμα, ανακάτεμα, γενικώς σύγχυση στο έπακρο). Το λέγαμε, εκείνα τα χρόνια τα παλιά, και στο μανάβικο: «Βάλε αχταρμά», πάντα σε συνεννόηση με τον πελάτη. Εβαζες στη σακούλα π.χ. ροδάκινα, ανακατεμένα από δυο-τρεις ποιότητες, αχταρμά, και πουλούσες φτηνότερα. Φτώχεια τότε, στην τσέπη. Τώρα η φτώχεια, η πενία είναι αλλού. Αλλού, συνεπώς, και ο αχταρμάς και η φτήνια· μπήκαμε και στις χειμωνιάτικες εκπτώσεις. Οι άλλες είναι διαρκείς…

Είδα, το λοιπόν, σε πολιτικό παρασκήνιο της «Εφ.Συν.» (12/1) ότι κάποιοι «Ελληνες Αυτόχθονες Ιθαγενείς» ονόματι, μέρος και αυτοί του εθνικού μας αχταρμά, νεόκοποι, αλλά που παραπέμπουν σε ημέρες παμπάλαιες, στις απαρχές της συστάσεως του ελληνικού έθνους, που δεν εμβολιάζονται στον κορονοϊό, οι οποίοι, στην ιστοσελίδα τους, όπως είδα, παρέχουν «τις απαραίτητες πληροφορίες που σχετίζονται με την ανάκληση αντιπροσώπευσης – πληρεξουσιότητας». Εξ αυτού, λοιπόν, καθώς δεν αναγνωρίζουν το θεσμό των Περιφερειακών Συμβουλίων, «κόβουν» πρόστιμα, ευτραφέστατα [είδα κάτι… ξεγυρισμένα 1,7 τρισ. ευρώ και ένα… χατιρικό 2,2 εκατ. (μόνο) ευρώ] σε περιφερειάρχες.

Ούτε να γελάσω μπόρεσα ούτε να κλάψω. Τα συμπτώματα είναι τόσα και τέτοιου είδους που είναι πέραν γέλωτος και δακρύων. Σαν να ενδημούν στο ημίφως ή στο μισοσκόταδο, όπου ούτε χαρακτηριστικά διακρίνεις ούτε την τύφλα σου. Χώρια που υπάρχει περιττολογία -προς έμφαση, υποθέτω- της επωνυμίας, καθώς «αυτόχθονες» και «ιθαγενείς» είναι περίπου το ίδιο, με κάποιες ανεπαίσθητες διαφορές, των οποίων τη γνώση αμφιβάλλω αν κατέχουν οι ανάδοχοι.

Με φοβίζει μόνο ο συνειρμός με την παλιά διαμάχη, στην πρώτη, μετά την επανάσταση του 1843, Εθνοσυνέλευση, Ιανουάριος, καλή ώρα, 1844, μεταξύ Αυτοχθόνων και Ετεροχθόνων. Ενας παραλίγο εμφύλιος, που προς κατευνασμό ο Κωλέττης (ετερόχθων) εισηγήθηκε τη… Μεγάλη Ιδέα. Που πνίγηκε (και μας έπνιξε) στον Σαγγάριο προ εκατό ετών…