Οι πολιτικοί και ο Τύπος

Οι πολιτικοί μπορεί να λένε και να ξελένε. Είναι κι αυτό μέρος της δουλειάς τους. Αλλωστε, πιο πολύ φωτίζεται κανείς από τις διαψεύσεις· αυτές και, κυρίως, ο τρόπος με τον οποίο γίνονται πολλές από αυτές, βεβαιώνουν του λόγου το ασφαλές! Τα ΜΜΕ όμως, προπαντός τα κλασικά ΜΜΕ, οι εφημερίδες, ο Τύπος, τα γραπτά που μένουν που λέει ο λόγος, αλλιώς έπρεπε να χειρίζονται, να σχολιάζουν τα όσα συμβαίνουν με και από τους πολιτικούς. Ιδίως την κυβέρνηση, που αυτή στο κάτω κάτω, αφού παίρνει αποφάσεις, έχει και τον πρώτο λόγο αλλά είναι και η πρώτη υπόλογη. Κοινή λογική.

Μόνο που αυτή η κοινή λογική φαίνεται ότι με τούτη την κυβέρνηση αρμενίζει σε μακρινές θάλασσες για κάποιες εφημερίδες, φιλοκυβερνητικές σε βαθμό υπερθετικό, που θεωρούνται ιστορικές, και είναι, τουλάχιστον βάσει ημερολογίου και χρονολογίας πρώτης έκδοσης. Αντί να σχολιάζουν, ελεύθερα και όσο επικριτικά τραβάει η ψυχή τους, την αντιπολίτευση (ουδείς είναι στο απυρόβλητο στα δημοκρατικά μας πολιτεύματα), ενδύονται στολή στρατοδίκη έκτακτου στρατοδικείου και διαβάζεις στην αρθρογραφία τους ό,τι θα ανέμενες να διαβάσεις σε δελτίο Τύπου της κυβερνήσεως.

Τα παραδείγματα αφθονούν, ομοίως και λυπούν, εφημερίδες και αρθρογράφοι λησμονούν το χρέος της ενημέρωσης, ακόμα και μέσω καυστικών επικριτικών σχολιασμών, και εκφυλίζονται σε χαλκεία άσκοπων υποδείξεων. Είδα στα «Νέα» της Πέμπτης (τώρα που θάλλει το θέμα με την έκθεση Τσιόδρα - Λύτρα για τους διασωληνωμένους εντός και εκτός ΜΕΘ, με αφορμή σχετική δήλωση Μητσοτάκη), άρθρο, με τον τίτλο «Τυμβωρύχοι», να προτρέπει την αξιωματική αντιπολίτευση και τους εν γένει «τυμβωρύχους»: «…να διακρίνουν τη γόνιμη κριτική από τους έξαλλους λαϊκισμούς». Χώρια που και οι δυο «παραινέσεις» είναι μνημεία ασάφειας, χωράνε αυτοί οι ανόητοι διδακτισμοί σε γραφίδα δημοσιογράφου; Αυτό είναι… παραδημοσιογραφία. Πρέπει να… μηνύσει τον αρθρογράφο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για αντιποίηση αρμοδιότητας!