Μια μάντρα, δυο κόσμοι

Μ’ άρεσε η περιγραφή του συναδέλφου Νίκου Φωτόπουλου, από το γραφείο της «Εφ.Συν.» Θεσσαλονίκης, στο πολιτικό παρασκήνιο «Δυο κόσμοι» της Δευτέρας, μεθεπομένη της (εθιμικής) πρωθυπουργικής ομιλίας στην Εκθεση Θεσσαλονίκης: «Μια… μάντρα, η περίφραξη της ΔΕΘ, χώριζε την κοινωνία της Θεσσαλονίκης το περασμένο Σάββατο: Μέσα υπουργοί, πολιτικοί παράγοντες, κοστουμαρισμένοι κουβαλητάδες τσαντών και χαρτοφυλάκων, προστρέχοντες κλακαδόροι και φερέλπιδες πολιτευτές, επιχειρηματίες με πρότζεκτ και μάστερ πλαν, “κολλητοί” με γραβάτες και λευκά κολάρα. Εξω, οι άνθρωποι της καθημερινότητας (…). Δυο κόσμοι…».

Εντελώς τυχαία [αν και το τυχαίο, για να πετύχει, απαιτεί πολλή οργάνωση… διάβαζα κάπου τελευταία] διαβάζω αυτές τις μέρες το αυτοβιογραφικό πόνημα «Καλειδοσκόπιο μιας εποχής – όπως την έζησα» (Εκδ. Επίκεντρο) του φίλου από παλιά Μιχάλη Παπαδόπουλου, πολιτικού μηχανικού, πρύτανη κάποτε στο ΑΠΘ, αλλά και προέδρου, κάποτε άλλοτε, στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Χώρος, ο αυτός. πολύ κοντά στη ΔΕΘ, στο ιστορικό (το πρώτο πανεπιστημιακό στη Θεσσαλονίκη) κτίριο της Φιλοσοφικής. Ετος 1955, πρωτοετής στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών και… Δυο κόσμοι και τότε, διαφορετικοί και «Γυμναστήριο» για φοιτητές, υποχρεωτικό δε.

Σαφής η εγκύκλιος του 1934: «Ουδείς φοιτητής γίνεται δεκτός εις τμηματικάς ή πτυχιακάς εξετάσεις άνευ ενδεικτικού φοιτήσεως εις το Πανεπιστημιακόν Γυμναστήριον υπογεγραμμένου υπό του Διευθυντού του». Περιγραφή του «Γυμναστηρίου» και των… αθλουμένων: «Μια αλάνα γεμάτη σκόνη όπου γυμναζόμασταν τρέχοντας με το πουλόβερ, τη γραβάτα και το μακρύ παντελόνι. Παρωδία». Τ’ είχες Γιάννη, τ’ είχα πάντα. Παρωδία και η ομιλία του πρωθυπουργού. Παρωδία και οι έπαινοι όσων την εκθείασαν. Ελπίζω τα ανωτέρω περί αλάνας και γραβατωμένων φοιτητών μες στη σκόνη να μην εμπνεύσουν καμιά ακόμα «καινοτομία» στην υπουργό της Παιδείας.

ΥΓ. Για την Ιστορία, το παλαιό κτίριο της Φιλοσοφικής στη Θεσσαλονίκη οικοδομήθηκε το 1888, επί τουρκοκρατίας, ως Σχολή Δημόσιας Διοίκησης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μίλησε κανείς;...