Πλεόνασμα ταυτόσημο με την πλεονεξία

Είναι κι αυτή από τις λέξεις-κλειδιά (αν όχι… κλειδαριές) των διαπραγματεύσεων: πλεόνασμα (με τη μορφή του πρωτογενούς), που τα ποσοστά του ανεβοκατεβαίνουν, ανάλογα με την ένταση, το ύφος και το ήθος των πιέσεων, που ασκούν οι εκπρόσωποι των πιστωτών/δανειστών (παλαιότερα τρόικα, τώρα θεσμοί) στην ελληνική πλευρά.

«Σκοτσέζικο ντους με το πλεόνασμα» επιγράφεται σχετικό δημοσίευμα στην «Εφ.Συν.» της Παρασκευής, όπου και σημειώνεται: «… Ενόσω Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, Πιέρ Μοσκοβισί και σύσσωμο το ελληνικό οικονομικό επιτελείο διαβεβαίωναν ότι η “απόσταση” ανάμεσα στην Ελλάδα και τους θεσμούς έχει μειωθεί, στις Βρυξέλλες οι θεσμοί άνοιγαν ξανά το ζήτημα του αναγκαίου ύψους πρωτογενούς πλεονάσματος».

Ανάμεσα λοιπόν στα Euro group, Brussels group, Euro Working group και όσα άλλα group, όπου η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα προσπαθεί να βρει μιαν άκρη συνεννόησης, κι εκεί που νομίζει πως τη βρίσκει, την επόμενη στιγμή κάποιο group χώνεται στη μέση και τη χάνει, αναρωτιέται κανείς, παραλλάσσοντας το… αρχαίο καραμανλικό:

Ποιος επί τέλους κυβερνά αυτή την Ενωση; Ο πρόεδρος με τους επιτρόπους ή οι… «γκρουπιέρηδες» και τα «γκρουπούσκουλα»; Τα αρχαία πάντως λεξικά –αλλά και πολλά από τα νεότερα– δίνουν στη λέξη «πλεόνασμα» σημασία ταυτόσημη με τη λέξη «πλεονεξία»∙ τουτέστι, περισσότερο του δεόντος!

Εν πάση περιπτώσει, το ζήτημα δεν είναι το σκέτο «πλεόνασμα», αλλά συν το επίθετο «πρωτογενές». Οπότε, δεν το κάνουν… δευτερογενές να ξεμπερδεύουμε;

Ετσι κι αλλιώς, από «σκληρά» οικονομικά εμείς οι αδαείς δεν πολυκαταλαβαίνουμε (καταλαβαίνουμε βέβαια, με το παραπάνω, τα σκληρά μέτρα!).

Αλλά αυτοί που –υποτίθεται– καταλαβαίνουν, τι ζόρι τραβάνε να κάνουν το «πρωτογενές», «δευτερογενές», να περάσουνε κι αυτοί καλά κι εμείς… ν’ ακούσουμε κανένα παραμύθι της προκοπής!

Ενώ τώρα… προσευχόμαστε, εμείς μεν να έχουμε πλεόνασμα… υπομονής (και αντοχής), αυτοί δε –οι συνομιλητές μας– να μην έχουν… έλλειμμα. Αλλως, την… επιχρωματίσαμε∙ κοινώς, τη βάψαμε…