Η φυτεία μου από μπαμπού στο Πήλιο

Κλάδευα προχθές τέσσερις ώρες. Στο Πήλιο, έτσι και αφήσεις τα φυτά, σε πνίξανε. Κλάδεψα πάνω από είκοσι μπαμπού, πεντάμετρα, σύρριζα (απλώς ομόηχο!). Είχαν φυτρώσει αυθαιρέτως! Τα έχω σε δύο σημεία· φυσικός φράχτης. Απλώνονται σαν διαόλια.

Οταν φτιάχναμε το σπίτι, στα ελάχιστα κατάλοιπα ήταν και μία δέσμη μπαμπού· πεντέξι, μαζεμένα σε μιαν άκρια, με μπόι ένα μέτρο. Μου λέει ο αξέχαστος φίλος Αντώνης Ταβάνης, που είχε τη γενική επιστασία του σπιτιού: «Αυτά είναι μπαμπού…» (πρώτη φορά έβλεπα μπαμπού από τόσο κοντά και μάλιστα στην… αυλή μου). «Λέω», συνέχισε, «να μην τα ξεπατώσουμε. Να τα μεταφυτέψουμε στο παρτέρι της μάντρας. Με τον καιρό θα γίνουν φράχτης. Πιάνουν εύκολα!». Συμφώνησα.

Σήμερα, μετά είκοσι έτη: Εχω τους δύο καλύτερους φράχτες μπαμπού στο Νότιο Πήλιο (και το καλύτερο αγιόκλημα στο χωριό)! Κλαδεύω τα… αναιδή, περίπου όπως ο Κροίσος τα υπερέχοντα στάχυα! Και τα διατηρώ σε δεμάτια· σκυλιά στην αντοχή.

Δίνω σε όσους, γνωστούς, μου ζητάνε (κατάλληλα να τινάζεις ελιές και για καλάμια ψαρέματος). Στηρίζω τα κηπευτικά: ντοματιές, αγγουριές, φασολιές. Μου έχουν προτείνει και τρόπους να τα κάνω χονδρότερα και ανθεκτικότερα. Μόνο που δεν θέλω· δεν έχω πρόθεση να γίνω μπαμπουκαλλιεργητής στα γεράματα! Μου αρκεί να καλλιεργώ τις τέχνες και τα γράμματα! Οπως η κυρία Μενδώνη.

Πληροφοριακά, το μπαμπού, παραδοσιακό ασιατικό υλικό, το οποίο στην κινεζική κουλτούρα αποτελεί σύμβολο αρετής και ευζωίας, γνωρίζει δεύτερη νεότητα στην… ιδιαίτερη πατρίδα του, την Ταϊβάν (και σε περίπου δέκα ακόμα χώρες), μετά από μακρά περίοδο παραμερισμού λόγω φτήνιας (πλαστικά).

Είδα πού χρησιμοποιείται σήμερα μπαμπού κι έπαθα πλάκα: θήκες κινητού, πληκτρολόγια υπολογιστών, «ποντίκια», ψηφιακά ρολόγια, ξυπνητήρια και ραδιόφωνα, αριθμομηχανές, διάφορα άλλα γκάτζετ· εξ ολοκήρου από μπαμπού φτιάχνονται σπίτια (βιοκλιματικά) και ποδήλατα... Διακόπτω. Εχω συνέχεια κλαδέματος…