Στις όχθες του Σηκουάνα άλλοτε…

Με πήρε ύπνος απόγευμα με το «Ζωή – Οδηγίες Χρήσεως», του Ζορζ Περέκ· γριφώδης, αλλά παιχνιδιάρης· έπεσα και σε χυμώδες κεφάλαιο: Ηρωάς του εργάζεται σε λεξικό. Ευθύνη του, να αποβάλλει λέξεις που δεν χρησιμοποιούνται, ώστε στο κενό τους να εντάσσονται νέες λέξεις. Νιώθει τύψεις ως «φονεύς λέξεων» (έτσι αυτοαποκαλείται) και προς εξιλέωση, του γίνεται πάθος να σώσει τις παλιές λέξεις.

Αλωνίζει λοιπόν όλα τα παλαιοβιβλιοπωλεία (πάγκους) στις όχθες -αριστερή και δεξιά- του Σηκουάνα και τα υπόλοιπα (κανονικά) του Παρισιού (που τώρα με τον κορονοϊό, που τα βλέπω στις ειδήσεις, έχουνε κλείσει άπαντα και η Πόλη του Φωτός είναι ένα απέραντο ερημητήριο σκότους· ποιος να το ’λεγε και ποιος θα τον πίστευε!) συλλέγοντας βιβλία από 19ο αιώνα και πίσω.

Τα παλαιοβιβλιοπωλεία του Σηκουάνα (ψώνισα κάποτε κάτι γκραβούρες απ’ αυτά) είναι από τα ιστορικά εμβλήματα (τοπόσημα τα λένε τώρα) του Παρισιού και από τα βασικά αξιοθέατα. Η παράδοση πώλησης μεταχειρισμένων βιβλίων στον Σηκουάνα αρχίζει τον 16ο αιώνα με λίγους μικροπωλητές. Κανονισμός όμως (1649) απαγορεύει διάθεση βιβλίων σε υπαίθριους πάγκους στην Pont Neuf (Νέα Γέφυρα).

Διότι οι αρχές ανησυχούν που από παράλληλες αγορές κυκλοφορούν βιβλία που δεν περνούν από επίσημη λογοκρισία! Με την άρση της απαγόρευσης οι «ελεύθεροι» βιβλιοπώλες επανέρχονται. Ονομάζονται πλέον «Bouquinistes», όρος που εμφανίζεται στο λεξικό της Γαλλικής Ακαδημίας το 1789 και προέρχεται από τη γαλλική λέξη «bouquin» που σημαίνει βιβλίο.

Τη στιγμή που με έπαιρνε ο ύπνος, ο τύπος είχε αποδελτιώσει πάνω από 8.000 λέξεις που είχαν πλέον περιέλθει από χρόνια στα αζήτητα, μαζί με τις σημασίες τους! Περίπου κάτι ανάλογο με αυτό που πάει να γίνει τώρα, όπου λέξεις εξαφανίζονται και σημασίες αναποδογυρίζουν στο άψε-σβήσε των… fake news. Τώρα που μένουμε σπίτι, αλλά μπλεγμένοι… πολύ σχολαστικά!