Το λακωνίζειν, φιλοσοφείν. Το σπαρτιατίζειν, καίει φλόγες

Είδαν οι Σπαρτιάτες λαμπαδηδρόμο ολυμπιακής φλόγας στην πόλη τον κινηματογραφικό Λεωνίδα, ηθοποιό Τζέραρντ Μπάτλερ, πάει και ο κορονοϊός, πάνε και τα αυστηρά μέτρα, πάνε και τα χαΐρια μας και εις άλλα με υγεία! Ολη η Σπάρτη στην υποδοχή, συν γυναιξί και τέκνοις, μαζί και τα συμπεθερικά και οι κουμπάροι από την προσηλιακή Μάνη. Αγκαλιές, χαιρετούρες, ποιος θα πρωτοπάρει αυτόγραφο.

Αναφώνησε και την αποφασιστική κραυγή του Λεωνίδα (στα αγγλικά) ο Μπάτλερ: «This is Sparta»… parta ke kourefta! Επειδή μάλιστα, σε ανάλογους ενθουσιασμούς υποδοχής της ολυμπιακής φλόγας, προηγήθηκε η Καλαμάτα, πήγε περίπατο η συνέχιση της λαμπαδηδρομίας εν Ελλάδι. Διακόπηκε και, αύριο, με σεμνή τελετή στο Καλλιμάρμαρο (όπου απαγορεύεται η παρουσία κοινού), αναχωρεί για Τόκιο. Οπου κι εκεί, θα αναμένεται ο τελικός κριτής… κορονοϊός, για να δούμε αν θα έχουμε φέτος Ολυμπιακούς Αγώνες.

Γέλασα με την είδηση, αλλά πικρά, ομολογουμένως. Θυμήθηκα τον πρώτο στίχο από τον Ολυμπιακό Υμνο του Παλαμά: Αρχαίο Πνεύμ’ αθάνατο, αγνέ πατέρα/ του ωραίου, του μεγάλου και τ’ αληθινού· γράφτηκε για τους πρώτους Ολυμπιακούς, στην Αθήνα, το 1896 και τον μελοποίησε ο Σπυρίδων Σαμάρας. Να ’χουμε να λέμε… Μπήκα στον πειρασμό και γκουγκλάρισα: Ο Υμνος, ο δικός μας, με τον οποίο, έκτοτε, ξεκινούν όλοι οι Ολυμπιακοί, καθιερώθηκε ως επίσημος ύμνος των Αγώνων, στα ελληνικά (να είμαστε περήφανοι), στους Ολυμπιακούς, πάλι, του Τόκιο, το 1952.

Οσο για την ολυμπιακή φλόγα (με αφή στην Ολυμπία, λαμπαδηδρομία κ.λπ.), εκεί δεν ξέρω πόσο (και ποιοι!) μπορούμε να νιώθουμε περήφανοι. Γιατί ήταν ιδέα που υποστήριξε και προπαγάνδισε ο Γκέμπελς, με ξεκίνημα την Ολυμπιάδα στο ναζιστικό Βερολίνο το 1936! Επικριτέα μεν η ομαδική συνάθροιση των Σπαρτιατών τέτοιες ώρες, αλλά το «τελετουργικό» της ολυμπιακής φλόγας, καθαυτό, είναι για τα πανηγύρια…