Ενα απόγευμα «παρέα» με τους πρόσφυγες

Ολο το απόγευμα της Τρίτης, από τις εξίμισι μέχρι το βράδυ στις εννιάμισι, διάβαζα στην «Εφ.Συν.» –πεταγόμουν και λίγο στο Διαδίκτυο– για την Προσφυγική Κρίση, όπως οξύνθηκε δραματικά με τον τελευταίο «ελιγμό» Ερντογάν. Τι κατάλαβα και ποια συμπεράσματα έβγαλα; Τι να καταλάβεις και ποια συμπεράσματα να βγάλεις από μια οδύσσεια απελπισμένων, που πασχίζουν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν από το τελευταίο κουρέλι ελπίδας. Εικόνες μόνο. Που τις συλλέγεις εδώ κι εκεί.

Εντυπώσεις. Εφημερίδες, τηλεόραση, μέσα κοινωνικής δικτύωσης… σ’ αυτόν το λαβύρινθο ενημέρωσης-παραενημέρωσης, πληροφόρησης-παραπληροφόρησης. Ετσι, για… να μην πας αδιάβαστος (που λένε, σε άλλη περίπτωση, αλλά ταιριάζει και στην προκειμένη). Να σώσεις την τιμή της (όποιας) στοιχειώδους ευπρέπειας. Οτι τουλάχιστον προσπάθησες, στο λόγο της τιμής σου, να σεβαστείς τη θεμελιώδη θέση του πολίτη, που είναι ο ενημερωμένος πολίτης.

Ψιλά γράμματα. Που και ποιος τους δίνει σημασία; Μη χάσουμε την ανθρωπιά μας. Προπαντός. Που ποιοι και πότε –και πόσο– την είχαμε. Λέμε τώρα. Αλλα λόγια. Τώρα λέμε ασύμμετρος απειλή. Και δεν ντρεπόμαστε, που βγάζουμε μια πολεμική ιαχή –γιατί πολεμική ιαχή είναι η ασύμμετρος απειλή–, για τον κίνδυνο που διατρέχει η πατρίδα να χάσει την ανεξαρτησία της, την εδαφική ακεραιότητά της, ακόμα και τη φυλετική της καθαρότητα (αυτό έχει ειπωθεί παλαιότερα, από υπουργό) από τους πρόσφυγες.

Εχουμε, πάει να πει, πόλεμο με τους πρόσφυγες που απειλούν ασυμμέτρως, εκείθεν των συνόρων, να εισβάλουν στα ελληνικά εδάφη, από ξηράς και θαλάσσης. Διαφορετικά, γιατί το θέμα να συζητηθεί στο (και να ληφθούν αποφάσεις από το) ΚΥΣΕΑ, εν απουσία του (αρμόδιου) υπουργού Μετανάστευσης. Επίσης, γιατί (λέμε τώρα…) να μη συγκληθεί συμβούλιο πολιτικών αρχηγών σε μία τόνωση, τέλος πάντων, του αισθήματος εθνικής ομοψυχίας, που, υποτίθεται, έχουμε ανάγκη. Συνεχίζεται…