Μητροπόλεις του καπιταλισμού και φορολογικοί παράδεισοι

Ετσι, λέμε τώρα… Μας εκπλήσσει αυτό που θα έπρεπε να το περιμένουμε και μάλλον μας αφήνει αδιάφορους αυτό που θα έπρεπε να μας εκπλήσσει. Παραδοξολόγημα του χρονογράφου; Χρονογράφος είναι, γράφει ό,τι του κατεβάσει η γκλάβα; Εχει ένα είδος δημοσιογραφικής ασυλίας; Δεν είναι λογοπαίγνιο ο σημερινός τίτλος. Τον έβγαλα (και τον έβαλα), αφού πρώτα διάβασα προσεκτικά και συνδύασα δυο δημοσιεύματα στην «Εφ.Συν.» (είδα και κάποια σχετικά στο Διαδίκτυο).

Το πρώτο (21/2) επιγράφεται «“Μονόδρομος το κούρεμα του χρέους της Αργεντινής”, λέει το ΔΝΤ». Την πάτησε παλιά με το ΔΝΤ η Αργεντινή. Μπήκε σε μεγάλη φτώχεια. Προσπάθησε να μην ξαναμπλέξει μ’ αυτό το… ελεήμον «λησταρχείο». Δεν τα κατάφερε. Ξαναχτύπησε την πόρτα του το ’18. Της δάνεισε 57 δισ. δολάρια. Ηδη έχει πάρει τα 44 και το ΔΝΤ καλεί τους πιστωτές να ετοιμάζονται για κούρεμα. Αλλά το ίδιο… λυπάται που δεν μπορεί να πιάσει ψαλίδι, γιατί δεν το αφήνει το καταστατικό του· αν το άφηνε, θα το έπιανε! Το πιάσαμε…

Το δεύτερο –συνάρτηση του πρώτου νομίζω– δημοσιεύτηκε μία μέρα πριν (20/2). Τιτλοφορείται: «Η αγγλοσαξονική “αράχνη” της παγκόσμιας φοροδιαφυγής». Βάσει αυτού –με στοιχεία από έρευνα του οργανισμού Tax Justice Network, μεταφράζω αδόκιμα: Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης–, οι αγγλοσαξονικές μητροπόλεις του καπιταλισμού –ΗΠΑ και Βρετανία– έχουν πλέον τα πρωτεία στα φορολογικά πλυντήρια (αυτό επιστημονικά λέγεται: υψηλός δείκτης φορολογικής αδιαφάνειας!), με πρώτη τη Βρετανία, μέσω των νησιωτικών κτήσεών της στην Καραϊβική, που τώρα με το Brexit έχει ξεσαλώσει (μετά αναρωτιόμασταν γιατί το Brexit!), και τις ΗΠΑ (του «αθώου» Τραμπ) στη δεύτερη, από την οποία εκτόπισε την Ελβετία.

Ουδεμία έκπληξη. Φαίνεται ότι τα πράγματα έχουν χοντρύνει τόσο, που οι μητροπόλεις του καπιταλισμού συγκεντρώνουν πλέον στα εδάφη τους παραχωρήσεις προς… ενορίες της περιφέρειας!