Εντέλει η κρανιά απεδείχθη θαυματουργή!

Ενα ωραίο ταξίδι με αφετηρία κάποιο λάθος έκανα την περασμένη βδομάδα· κάνανε, ελπίζω, και όσοι αναγνώστες της «Εφ.Συν.» παρακολουθούν αυτά τα σημειώματα. Επιγραμματικά, αντί προλόγου: Φωτογράφισα, τον Οκτώβριο, στον κήπο μου στο Πήλιο πρωτοείδωτο καρπό άγνωστου φυτού που φύτρωσε μόνο του. Αναζήτησα σχετικά στο Διαδίκτυο, κάποιες ομοιότητες με παγίδεψαν, πίστεψα ότι πρόκειται για κρανιά και κράνο (ο καρπός). Το δημοσίευσα σε Τρίτη Ματιά: «Κρανιά η θαυματουργή» (2-3/11). Αναγνώστες με συνέλαβαν… υποκλέπτοντα οπώρας: Δεν ήταν κρανιά και κράνο, ήταν τζιτζιφιά και τζίτζιφο! Επανήλθα με χρονογράφημα: «Ημαρτημένων αθώωσις: τζιτζιφιά ήταν η κρανιά» (11/11). Στο οποίο όμως κατέληγα με το… παράπονο: «Ωφέλιμος μεν ο διάλογος, πλην ακόμα αγνοώ… κρανιά τι σημαίνει!».

Κάπως έτσι, απομεσήμερο Σαββάτου, στη «Μουριά» του… αυτόνομου κράτους των Εξαρχείων (ευτυχώς που ο Χρυσοχοΐδης «γκρέμισε το άβατο»…), μετά από (νικηφόρο) ματς του μεγάλου εγγονού μου, με ανέμενε δέμα, άρτι αποσταλέν εξ Ιωαννίνων με κούριερ! Περιείχε ένα ταπεράκι με φρεσκοκομμένα (όψιμα, τα τελευταία της χρονιάς!) κράνα, ένα κλωνάκι από κρανιά με κράνα ακόμα επάνω του και μια επιστολή, συγκινητική και αρκούντως κατατοπιστική· λαογραφικά και φυτολογικά (από το όνομα θεότητας, προστάτιδας των κερασιών, προέρχεται η ονομασία της κρανιάς! Ιδού λοιπόν το θαύμα του τίτλου!): «… για να ξεδιαλύνεις κάθε θολούρα που σου προκαλούν με την κρανιά», γράφει ο αγαπητός (πρόσφατη γνωριμία της «Μουριάς») Βασίλης Ρίζος, που έχει στο λιβάδι του, στο χωριό, εννιά κρανιές, τεσσάρων γενεών! Πάππου προς πάππου που λέμε. Με πρώτη και καλύτερη όλων, αυτήν που ωριμάζει τελευταία.

«Είσαι τυχερός!» γράφει, για να καταλήξει: «Αν και οι συζητήσεις, λόγω ημερών, αφορούν την επικαιρότητα, αφιερώστε, στο διάλειμμα, στη “Μουριά”, ένα δεκάλεπτο για ένα στοιχείο της χλωρίδας μας…». Οχι μόνο δεκάλεπτο, Βασίλη, «πάρτι Κρανιάς» κάναμε!