Novartis, άλλως και Νέα Τέχνη

Ετυμολογικόν το ζήτημα. Μεγάλη υπόθεση η ανεύρεση επιγραφής· εταιρείας ή προϊόντος. Διάβασα κάποτε ότι μεγάλες εταιρείες έχουν κατοχυρώσει επωνυμίες προϊόντων που θα έβγαιναν στην αγορά, όποτε έβγαιναν, ό,τι προϊόν και αν ήταν. Χιλιάδες τίτλοι κατατεθειμένοι σε διάφορα γραφεία/υπηρεσίες σημάτων/ευρεσιτεχνιών που όποιος προλάβαινε αποκτούσε την κυριότητα. Η φήμη μάλιστα θέλει τον (μεγάλο) Εντισον (που επιχειρηματικά ήταν μεγάλο μούτρο) να προλαβαίνει διπλώματα ευρεσιτεχνίας ένα τετράγωνο πρωτύτερα από άλλον εφευρέτη ιδίου προϊόντος· τις εξ αυτών, δε, παρεφρόνησε. Φήμες και διαδόσεις…

Στην ετυμολογία μας: nova, γραμματολογικώς, θηλυκό γένος του λατινικού επιθέτου novus -a -um, νέος -α -ο, artis, γενική ουσιαστικού, επίσης λατινικού: ars, artis κ.λπ. τέχνη, αλλά και (από το λεξικό του Στέφανου Κουμανούδη, το έγκριτον) τέχνημα, επιτήδευμα, τρόπος πράττειν, καλός είτε κακός: αρετή, επιμέλεια, αλλά και δόλος, πανουργία, απάτη, γενικώς τέχνημα (έχουμε κι ένα παράγωγο στην παλιά ελληνική, επιρρηματικό: τεχνηέντως· πονηρά δηλαδή, κομπιναδόρικα). Οθεν: nova + artis = των δύο a συγχωνευομένων, ολογράφως, Novartis. Αυτά ως προς την ετυμολογία.

Τα υπόλοιπα, στη Δικαιοσύνη, με το καλό. Τα πέρασαν μια γύρα από τη Βουλή, για το μπας και, αλλά η Βουλή, αν μη τι άλλο, έχει τουλάχιστον αυτή την αρμοδιότητα: έκρινε εαυτήν αναρμοδία, «έπειτα από μαραθώνια συνεδρίαση και σφοδρή αντιπαράθεση»! Αν όχι τι μπορούμε να κάνουμε, πάντως επαρκώς διευκρινίστηκε, τι μπορούμε να μην κάνουμε. Λέγαμε τότε (που ξαναβγήκε με φόρα το θέμα) κάποιοι αφελείς: πολλή φασαρία παιδιά, πολύς ντόρος και λίγη ουσία. Ποιος άκουγε; Τράβα τώρα στη Δικαιοσύνη, την αρμόδια, που την έκανε και θεαματική με την παραίτησή του ο τέως πρόεδρος του ΣτΕ…

ΥΓ. Τότε συνιστώσες, τώρα τάσεις. Ανατάσεις δεν βλέπω. Γίναμε υποτασικοί…