Λίγα ακόμα περί χορού και Τέχνης

Δεν παρακολούθησα μόνος τη χορευτική παράσταση «Βορεάδες», των Πωλίνας Κρεμαστά (χορογραφία-έρευνα) και Μπάμπη Παπαδόπουλου (μουσική σύνθεση), που έγραφα χθες. Ημουν με μικρανιψιά μου, εγγονή αδελφού μου, σπουδάστρια χορού. Ενα ζήτημα με τον χορό είναι, όπως έχω ξαναπαρατηρήσει, ότι πλεονάζουν εντυπωσιακά οι γυναίκες. Δεν ξέρω κι αν είναι ζήτημα ή ο χορός (σ’ αυτό με βοήθησε η ανιψούλα μου) είναι κυρίως γυναικεία υπόθεση.

Οι γυναίκες διαθέτουν σωματική διάπλαση καταλληλότερη για χορό από τους άντρες. Κυρίως, όμως, έχουν ενδιάθετη επιθυμία, ψυχή, δόσιμο να χορέψουν· ίσως επειδή ο χορός απελευθερώνει. Δεν είναι τυχαίο πως ο Λόρκα στο «Ντουέντε» (κρυφή φλόγα των Ισπανών, ιδίως των Τσιγγάνων της Ανδαλουσίας· πυροδοτείται στο φλαμένκο), κορυφαίο παράδειγμα φέρνει ηλικιωμένη Τσιγγάνα, παχύσαρκη, που χόρευε φλαμένκο περίπου ακίνητη· όλη της η παρουσία ενσάρκωνε τον χορό.

Μετά την παράσταση, μιλήσαμε με την ανιψιά μου και για… υλικά ζητήματα χορού (Τέχνης): πώς επιβιώνουν, ιδίως στην Ελλάδα σήμερα, όσοι νέοι μπαίνουν στην ωραία αλλά σκληρή περιπέτεια της Τέχνης. Η ίδια διέκοψε το πολυτεχνείο για το χορό· εύλογες ανησυχίες. Δεν δαμάζεται η καλλιτεχνική ροπή, παρά μόνο με την Τέχνη. Πώς ζεις; Αλλο ζήτημα…

Είδα την Κυριακή μια εξαιρετική «Μήδεια» του Μποστ, από θίασο του Συλλόγου Εργαζομένων στα ΕΛ.ΤΑ. (σκηνοθεσία: Κώστας Ζωγραφόπουλος). Ενας χρόνος πρόβες! Χρόνος «κλεμμένος» από οικογένεια, παιδιά, εργασία… Θερμό χειροκρότημα. Η ανταμοιβή. Η στιγμή που κλέβεις από τον χρόνο. Η παράσταση επαναλαμβάνεται το Σαββατοκύριακο, απόγευμα, 3ης Σεπτεμβρίου 11, είσοδος δωρεάν.

Κλείνω με ευτράπελο που θα ενθουσίαζε τον Μποστ: Κυρία, εκπαιδευτικός, μου έλεγε πρόσφατα ότι έμαθε ορθογραφία από τριών ετών, γιατί ο πατέρας της την έβαζε να διορθώνει τα ορθογραφικά λάθη του Μποστ!