Δημοσκόπηση γκρίζο φόντο και κοκτέιλ με Δ.Ξ./Δ.Α.

Εχουν και την πλάκα τους καμιά φορά οι συντομογραφίες· κάπου σε πάει, κάπου σε παραπέμπει ο ήχος τους, ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνεις, παρά μόνο το νιώθεις. Νιώθεις πως εδωπέρα κάτι συμβαίνει, κάτι γίνεται, έστω κι αν δεν το πιάνει ο ορθολογισμός της ανάλυσης.

Δεν αναλύεται και το σύμπαν στο κάτω κάτω. Και δεν εννοώ το διαστημικό σύμπαν. Εννοώ το σύμπαν του ανθρώπινου θυμικού: διαθέσεις, επιθυμίες και συναισθήματα· εξίσου ανεξερεύνητο και αυτό (ίσως και ίδια ευμετάβλητο) με το διαστημικό.

Δ.Ξ./Δ.Α. λοιπόν. Φωνητικά: δουξουδουά. Δημοσκοπικά (και ολογράφως): Δεν Ξέρω/Δεν Απαντώ. Τα δύο πιο σημαντικά, πιστεύω, ρήματα για τη συμμετοχή στα κοινά: γνωρίζω και έχω απάντηση, στην άρνησή τους: δεν γνωρίζω, δεν έχω απάντηση. Ευτυχώς στο συγκεκριμένο δημοσκοπικό δείγμα («Σε γκρίζο φόντο η πολιτική αντιπαράθεση», δεύτερο μέρος σφυγμομέτρησης για λογαριασμό της «Εφ. Συν.», 3/10) το ποσοστό των δουξουδουά είναι χαμηλό· 8% το ανώτατο.

Είναι όμως αυτό ακριβώς το ποσοστό που προσθέτει την πίκρα στο κοκτέιλ της δημοκρατίας. Οσο μικραίνει το ποσοστό των δουξουδουά τόσο η δημοκρατία καλυτερεύει, όσο μεγαλώνει τόσο χειροτερεύει. Στην αθηναϊκή δημοκρατία (που την έχουμε καμάρι οι νεότεροι· άλλο αν οι σημερινοί νεοδημοκράτες θέλουν, μάνι μάνι, να παραχώσουν τις αρχαιότητες στο Ελληνικό· στη δημοκρατία υπάρχουν καταφάσεις, υπάρχουν και αντιφάσεις…), οι δουξουδουά ήταν υπόλογοι έναντι της δημοκρατίας. Οι πολιτικά αμέτοχοι και αδιάφοροι εθεωρούντο (το βάζει ο Θουκυδίδης στο στόμα του Περικλή στον Επιτάφιο) «ουκ απράγμονες, αλλ’ αχρείοι» (όχι απλώς τεμπέληδες, αλλά και άχρηστοι).

Θα μου πεις, σήμερα σε ποιον να πουν τον πόνο τους και οι δουξουδουάδες; Αυτό το ερώτημα δεν ετέθη στη δημοσκόπηση…