Γαλλικές εκλογές. Περιμένουμε το ρήμα…

Κάποτε, λέει μια παλιά ιστορία, Γάλλος διανοούμενος έδινε διάλεξη στην Αθήνα. Ελεγε και έλεγε ο Γάλλος τα «διανοουμενίστικα». Αλλά ο μεταφραστής παρακολουθούσε σιωπηλός. «Πες μας τι λέει…», τον παρακίνησε μη γαλλομαθής ακροατής. «Περιμένω το ρήμα…», απάντησε ψύχραιμος ο μεταφραστής: «J’ attends le verbe…».

Θυμήθηκα αυτή την ιστορία, που μου αφηγήθηκε κάποτε ο αξέχαστος Πέτρος Γαβαλάς, μόλις άκουσα τα προχθεσινά εκλογικά αποτελέσματα στη Γαλλία: άνετη πλειοψηφία ο Εμμανουέλ Μακρόν, 66%, ως ο επόμενος πρόεδρος, 34% η Μαρίν Λεπέν. Περιμένουμε τώρα κι εμείς («εμείς», ως πολίτες της Ευρώπης) το ρήμα.

Οχι τόσο για να ερμηνεύσουμε το νόημα των εκλογών∙ αυτό αποτυπώνεται, νομίζω, με ενάργεια στον «χάρτη» των αποτελεσμάτων: ποσοστά, αποχή, λευκά/άκυρα, τάσεις εκλογικού σώματος κ.λπ. Οσο για να δούμε πώς θα διαχειριστεί ο νέος (και στην ηλικία!) πρόεδρος της Γαλλίας το προχθεσινό αποτέλεσμα, εν όψει προοπτικών στη Γαλλία, γενικότερα στην Ευρώπη, μέσα σε εξαιρετικά ανησυχητικό έως εύφλεκτο πολιτικό/κοινωνικό κλίμα.

Αν, λόγου χάριν, το αναμενόμενο «ρήμα» θα είναι… βραχύ (είπαμε, προ εκλογών, ξείπαμε μετά, κι άντε πάλι μέσα τα κεφάλια…) ή θα είναι… Μακρόν∙ θα έχει δηλαδή προοπτικές που θα εμπνεύσουν και, ενδεχομένως, θα κινήσουν κάποιες άλλες διαδικασίες, κάποιες άλλες, πέραν των πεπατημένων, πολιτικές, που ίσως παραμερίσουν τα σημερινά ευρωπαϊκά αδιέξοδα.

Υπ’ αυτή την έννοια, νομίζω πως το κρίσιμο σχόλιο ήταν του Βέλγου πρωθυπουργού Σαρλ Μισέλ: «…Η νίκη του Εμμανουέλ Μακρόν πρέπει να μετατραπεί σε ευκαιρία για να ξαναφτιάξουμε το ευρωπαϊκό σχέδιο και να γίνει η Ευρώπη μια πραγματική προστιθέμενη αξία για τους πολίτες». Ευχές, θα πεις, ανέξοδες. Μόνο που οι έως τώρα… κατάρες απεδείχθησαν δαπανηρότατες…