ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ - ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
- Η μαρμελάδα περνάει πρώτα από το μάτι Πριν από καιρό είχα γράψει πως για λόγους προσωπικούς –μνήμες ανεξίτηλες που δεν παλιώνουν– δεν θα ξαναφτιάξω μαρμελάδα. Αναγνώστης, θέλοντας να με ενθαρρύνει, καλή του ώρα, μου ευχήθηκε να ανακτήσω τη χαμένη μου διάθεση και να ξαναφτιάξω. Τον πληροφορώ, ανταποδίδοντας, ότι χθες η ευχή του έπιασε τόπο.
- Στη θάλασσα από το μονοπάτι Σακιδιάκι, σκιαδιάκι, βερμούδα, σταθερά παπούτσια, κατήφορος, μονοπάτι και παραλία. Κάποιος συστηματικός οδοιπόρος έλεγε: ο ανήφορος θέλει πνευμόνια, η κατηφοριά, γόνατα. Δεν ξέρω βέβαια, μεγαλώνοντας συγχρόνως, αν υπάρχει λόγος, όπως λέμε σοβαρός, να πάρεις το μονοπάτι, αντί την άσφαλτο.
- Ο ρόλος της καμπάνας στα χωριά της Ελλάδας Ρόλο ντελάλη, υπό μία έννοια, έπαιξαν, όπως τουλάχιστον θυμάμαι μετά τον Δεύτερο Πόλεμο, οι πλανόδιοι εφημεριδοπώλες, ιδίως των απογευματινών φύλλων - χάθηκαν κι αυτοί, κυρίως με τη χούντα, όπου… απηγορεύετο πάσα διάδοσις πληροφοριών…
- Κοντά στην άγρια καρδιά Το μπουμπούκι της τριανταφυλλιάς ανταποκρίνεται με θέρμη στο ηλιακό φως. Μια απόκοσμη συνομιλία μεταξύ τους, στην οποία δεν συμμετέχω. Μια φορά κι έναν καιρό, ο φυσικός κόσμος ήταν αδάμαστος, όμορφος, περίεργος. Με μια μεγάλη άγρια καρδιά που προσπαθήσαμε να υποτάξουμε. Μας περιόριζε, μας ξεπερνούσε.
- Νεοναζί παρ’ Αρείω Πάγω εξύβριση Σε δουλειά να βρισκόμαστε. Εγραψε στο «Εμπρός» της Μυτιλήνης ο Στρατής Μπαλάσκας –έκπαλαι συνάδελφος και φίλος, από τα πρώτα χρόνια της «Ελευθεροτυπίας», νυν, νομίζω, διευθυντής του «Εμπρός»– και σχολίασε κάποιον ως «γνωστό δεδηλωμένο νεοναζί γυμνασιάρχη (…) θεωρητικό του μορφώματος της Χρυσής Αυγής».
- Παρατασιούχοι συμβασιούχοι γενικώς και αορίστως Ακόμα μία λέξη, νεόκοπη, φρέσκια (προσωπικά δεν είχα ξαναδεί), που εμμέσως προέρχεται από το διαρκώς εμπλουτιζόμενο, δόξα τω θεώ, «λεξικό μνημονίων»: παρατασιούχος, παρατασιούχοι. Οπερ σημαίνει: απεργούν σήμερα οι ανά την επικράτεια εργαζόμενοι στην καθαριότητα.
- Θέλει ένα νοσοκομείο μόνη της «Μεγάλος ασθενής η Δικαιοσύνη κατά τον ΣΕΒ», με «Περίπου ένα εκατομμύριο δίκες να βρίσκονται σε εκκρεμότητα» έναντι 315.000 το 2000, διάβαζα σε στην «Εφ.Συν.». Με τα στοιχεία που παρατίθενται στο ρεπορτάζ η ελληνική Δικαιοσύνη δεν είναι απλώς «μεγάλος ασθενής», θέλει ένα νοσοκομείο μόνη της. Μάλιστα αυτό να μην είναι κάτι σαν το «Ερρίκος Ντυνάν»...
- Αντί Ιστορίας, γουρούνι στο σακί Αγόρασα το υπαίθριο εμπόρευμα (έντεκα τόμοι και ένας δίσκος ακτίνας) για τον τίτλο: «Κ. Παπαρρηγόπουλου – Ιστορία του Ελληνικού Εθνους», αλλά και για να τους μοστράρω στο καφενείο. Ουδείς ενδιεφέρθη! Μόνο η πίστη μού βγήκε να τους μεταφέρω στο σπίτι και να μην ξέρω τι να τους κάνω!
