Καλοκαιρινό σινεμά. «Κάποτε στο Χόλιγουντ», Ταραντίνο με Ντι Κάπριο και Πιτ. Καλό. Θα μπορούσε και καλύτερο· υπερβολικά… Χόλιγουντ. Πίσω μου κάθεται ζευγάρι. Δεν βλέπω, λαθρακούω. Ηλικία γκρίνιας. Ο άντρας...
Ζωή να ’χουμε. Κλείσαμε προχθές τα δύο χρόνια από το ναυάγιο (ή βούλιαγμα) του έμφορτου με καύσιμα πετρελαιοφόρου «Αγία Ζώνη ΙΙ» που, αγκυροβολημένο στη νησίδα Αταλάντη, κοντά στην Ψυττάλεια, βυθίστηκε...
Ετσι απλά. Να καλωσορίσουμε τα παιδιά μας, τους μαθητές μας, τους μικρούς και νεαρούς συμπολίτες μας, τα εγγόνια μας στη νέα τους σχολική χρονιά. Χωρίς γκρίνιες και κλάψες. Σαν μια νέα αρχή, ένα νέο ξεκίνημα.
Τι να κάνουμε; Ισχύει εθιμοτυπικώς. Ραντεβού κάθε Σεπτέμβρη στην Εκθεση (εξ ης τα έκθετα του σημερινού τίτλου) με ομιλία και συνέντευξη (για όσα δεν έγιναν κατανοητά κατά την ομιλία), πρώτα του πρωθυπουργού...
Δεν ξέρω αν συνδυάζονται και τα τρία μέρη (δύο φωνές και ο ήχος μοτοσικλέτας) του ακουστικού μονόπρακτου: φωνές και ήχος. Στο μυαλό μου πάντως τα έβαλα να συνδυάζονται: Να τσακωθήκανε στο σπίτι ο άντρας με τη...
Διευκρινιστικά, για να καταλαβαινόμαστε: Βάσει ορισμού (και νόμου· του 1979 παρακαλώ· τότε ξεκίνησε αυτή η «πονηρή», πιστεύω, ιστορία· πάλι επί Ν.Δ.): Τα ακίνητα από τα οποία επιτρέπεται μεταφορά συντελεστή...
Γατούλα, άσπρη, όμορφη, προσκολλήθηκε στο σπίτι αυτοβούλως πρωίαν τινά. Δεν πτοήθηκε ούτε από το γάβγισμα και το κυνηγητό της Μάντης ούτε από τη μάνικα με νερό και την απειλή με καλάμι εκ μέρους μου.
Δεν είναι λίγες οι φορές που θυμάμαι τον «κύριο Μύτο» του Γκόγκολ, καθώς βλέπω συχνά -πολύ συχνά- να «σηκώνουμε τη μύτη μας». Σε θέματα μικρά και μεγάλα. Από την καθημερινότητά μας ώς την τελευταία δραματική...
Το μόνο που μπορώ να διακρίνω, είναι ότι, επειδή τα βουνά μας είναι όμορφα και το τοπίο τους, σε κάθε στροφή του δρόμου, αλλάζει θεαματικά, δεν αντέχει ο θεατής αυτό το θαύμα, θεριακλώνεται με τη φραπεδιά που...
Το μεγαλείο της φύσης! Η διαφορετικότητα αυτών που τα νομίζουμε όμοια. Και που διαφέρουν ακόμα και ανάλογα με τη μέρα και την ώρα που τα συλλέγεις! Μία λοιπόν από τις πέντε βατομουριές, η προτελευταία...
Εως τώρα, γνώριζα την αγράμπελη μόνο από την ποίηση, ιδίως τη δημοτική. Εχει και μιαν «αγράμπελη» ο Παλαμάς στη μετάφρασή του στο «Ελληνόπουλο» του Ουγκώ. Στο εξής θα λέω την αγράμπελη γιασεμί της άγριας...
Πρωινή εικόνα που με έφτιαξε· δεν ήμουν χαλασμένος, εδώ που τα λέμε, αλλά με έφτιαξε παραπάνω. Ηταν μια απρόσμενη έκπληξη. Στην τελευταία στροφή προς τη θάλασσα, δεμένη με μακρύ σκοινί στον κορμό ελιάς...
