Γιατί, ενώ δεν έχουμε ούτε το κράτος ούτε τη ζωή που θα έπρεπε, δεν μπορεί να δημιουργηθεί μια ουσιαστική, συστηματική αντίδραση πέρα από τις διαμαρτυρίες στον εικονικό κόσμο του ίντερνετ, που -μέσω της ανέξοδης εκτόνωσης- συμβάλλει στο φαινόμενο κι αυτός; Σίγουρα, οι αντινομίες -για να το πούμε ευγενικά- και μέσα στην Αριστερά, που έχει απολέσει σε μεγάλο μέρος της και την κριτική και την αυτοκριτική, παίζουν σημαντικότατο ρόλο, αλλά αυτός δεν είναι ο πρωτεύων σε σχέση με την κυνική χειραγώγηση που κυριαρχεί. Στην προσπάθεια η ιεραρχία να αποστερεί από τη μάζα των πολιτών την πολιτική βούληση, καθιστώντας τους χειραγωγήσιμους και αιωνίως παθητικά διαμαρτυρόμενους θεατές (μετακινούμενη άλλοτε προς τον φιλελεύθερο πόλο της κι άλλοτε προς το αυταρχικό της όριο) πριμοδότησε, χρησιμοποίησε και διέχυσε μεταλλαγμένο αυτό που δήθεν κατάργησε: τον μεσαιωνικό μυστικισμό.
Δεν είναι μόνο η άμυνα ενός μηχανισμού που ακυρώνει τη δημοκρατία, είναι πάνω από όλα ένα πολιτικό διακύβευμα που έχει ως στόχο να μη μορφώσει πολιτικά (με την αρχαιοαθηναϊκή έννοια) τη βούληση και να αποτρέψει τη δημιουργία ενός δημόσια δραστήριου σώματος που θα γνωρίζει και θα αποφασίζει για τη ζωή του. Οπως σωστά επισημαίνει ο Ανιόλι στο «Μετασχηματισμός της Δημοκρατίας», ένας ήδη χειραγωγημένος λαός θα κουραστεί και θα αναζητήσει από μόνος του τη διευθέτηση καίριων θεμάτων από απόμακρους σε σχέση με όσα ζει «ειδικούς».
Χαρακτηριστικό της νέου τύπου πολιτικής και κοινωνικής ασφυξίας που βιώνουμε άλλωστε είναι πως η εξημέρωση του «απ’ έξω» έγινε με μοναδικό όρο την κατάργησή του, δημιουργώντας μια πολύ βολική, πολύ κυνική στο βάθος ανεκτικότητα, που δεν ήταν ανεκτικότητα ακριβώς αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις πολιτική ορθότητα. Η πολυχρωμία, πολύτιμη μα επιφανειακή, θύμιζε πως εξημέρωση σήμαινε αφομοίωση με την εξουσία, όπως η συμμετοχή σε αυτήν και τα καλούδια της είχε έναν όρο: την ουσιαστική παραίτηση από την κριτική εναντίον της. Οι ανούσιοι διάλογοι των ντιμπέιτ μαρτυρούν την έλλειψη εναλλακτικού ορίζοντα, όχι γιατί δεν υπάρχει, αλλά γιατί έχει συρρικνωθεί η δυνατότητα να βλέπουμε τον ορίζοντα όλον. Βλέπετε, η σύγκριση ώστε να αποφασίσεις γίνεται μεταξύ απόψεων και στάσεων ζωής προβεβλημένων ως «άριστων» και «φυσιολογικών» και αναλύσεων που στα προσφερόμενα δίλεπτα δεν παύουν να είναι αποσιωπημένες και γραφικοποιημένες, δημιουργώντας την ανάγκη ως διέξοδο για τη συνωμοσιολογία.
Ή όπως είπε και ο Pareto, περιγράφοντας το πώς δουλεύουν τα συστήματα μιας δήθεν κοινωνικής συνοχής που αφήνουν μόνιμα κάποιους απ’ έξω: «Η αναγκαιότητα είναι όχι τόσο να εμποδίζεται το κακό, αλλά μάλλον να εμποδίζεται να γίνει γνωστό το κακό και τα αίτιά του»..
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας