Το διαμέρισμα μοιάζει με ανηχοϊκό θάλαμο, φωνές, ψίθυροι, θόρυβοι είναι όλα σε σίγαση. Στο σκηνικό της διαφήμισης τα μέλη της οικογένειας μαζί με τον σκύλο τα ορίζει ένας σχεδόν αόρατος μηχανισμός βουβαμάρας και αταραξίας. Τα σώματα, τα βλέμματα, οι ελάχιστες χειρονομίες ακινητούν μέσα σε ένα περιβάλλον αυτιστικής νωθρότητας. Ολα τα προβλήματα για τους ενοίκους του σπιτιού έχουν λυθεί μαγικά με την άψογη λειτουργία του κλιματιστικού, που επέχει τη θέση μιας τέλειας τεχνολογικής οντότητας. Η οντότητα κλιματιστικό αυτορυθμίζεται, δεν χρειάζεται να κουνήσει κανείς ούτε το μικρό του δαχτυλάκι. Αίφνης το ίδιο συμβαίνει και με όλες τις υπόλοιπες συσκευές, όλες λειτουργούν και συντονίζονται σύμφωνα με τις ανάγκες των τυχερών αυτών ανθρώπων, η νοημοσύνη της τεχνολογίας υποκαθιστά τη νοημοσύνη των μελών της. Το μόνο που χρειάζεται είναι το άγγιγμα ενός κουμπιού με την άρση του ενός δαχτύλου του χεριού, που θυμάται ακόμα ότι κινείται αν του δώσεις την αρχέγονη, νευρομυϊκή εντολή.
Καλωσήρθατε στη Χώρα του βαριέμαι μέχρι ηλιθιότητας. Καλωσήρθατε στη Χώρα εκείνων των προνομιούχων ανθρώπων που εν μέσω φονικού καύσωνα έχουν απρόσκοπτη πρόσβαση στη δροσιά, σε μια δροσιά που διαχέεται σιωπηλά και αθόρυβα, σε ένα τεχνολογικό «μη μου άπτου».
Αυτά τα extraterrestrial όντα, όπως τα βλέπουμε στην οθόνη, έχουν εξοπλισμένο τον χώρο τους με όλων των λογιών τις αυτόματες διευκολύνσεις –καμιά περιττή μετακίνηση. Αυτή τη συνθήκη της αδιάλειπτης απραξίας μπορούμε να την προεκτείνουμε στο μέλλον και να υποθέσουμε ότι τα όντα αυτά διαβιούν επί χρόνια στους άνετους καναπέδες και στις ευρύχωρες πολυθρόνες χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα. Ξαπλώνουν, αργοσαλεύουν, βουλιάζουν μέσα στα μαλακά λαγούμια των επίπλων. Μασουλάνε κάτι συνεχώς, κοιτάζουν κάτι όλο και πιο απροσδιόριστο, ξεχνάνε τα ονόματά τους, τα βλέμματά τους μεταμορφώνονται σε κενές οθόνες, εξανδραποδίζονται σιγά σιγά σε αντικείμενα, αντικείμενα μόνο με μια τρύπα για στόμα σαν εκείνα τα κίτρινα στρόγγυλα καρτούν. Δεν σκέφτονται, δεν συζητούν, άλλωστε η βουβή ενδοεπικοινωνία με νεύματα και γρυλίσματα ήδη συμβαίνει ανάμεσά μας και αποτελεί από μόνη της ένα μετα-ανθρώπινο μετα-μεσαιωνικό γεγονός, τη χιλιάδων χρόνων γλώσσα των ανθρώπων την ξερνάει σαν άχρηστη αντίκα ο μοντέρνος παλιόκαιρος σε μια παράξενη ακτή του κόσμου μαζί με όλων των ειδών τα «απόβλητα» και τα αποσυνάγωγα, όλα αυτά δηλαδή που δεν είναι λειτουργικά ή εργαλειακά χρήσιμα.
Και φτάνουμε στη μετάλλαξη. Τα όντα θα κινούνται όλο και πιο νωχελικά, θα σέρνονται, θα παχαίνουν. Θα σαλεύουν σαν υπερμεγέθη ζώα του βυθού μέσα στο τεχνητό πλαγκτόν της ακινησίας και της ατέλειωτης βαρεμάρας. Θα ατροφήσουν τα άκρα και ο εγκέφαλος. Θα μεταβληθούν σε όλο και πιο στρόγγυλους, λιπώδεις οργανισμούς. Χωρίς χέρια, χωρίς πόδια, με το κεφάλι χωμένο στον λαιμό. Ομοια με ολοθούρια ή -όπως είναι πιο γνωστά- με αγγούρια της θάλασσας. Ασπόνδυλα. Σκουληκόμορφα. Θα αναπαράγονται στο διηνεκές και θα πολλαπλασιάζονται σε εκατομμύρια. Και θα διαβιούν σε μια άφθαρτη, αναλλοίωτη, αδιατάρακτη μ@λακία της οποίας το ενδιαίτημα ήδη πολιτογραφείται ψυχικά και πνευματικά σε ολοένα και πιο μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
*Συγγραφέας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας