«Μα καλά, τι γίνεται εκεί, αδερφή; Τι καταστροφή είναι αυτή; Πού είναι το κράτος; Γιατί άργησε τόσο ο στρατός; Γιατί αφέθηκαν αβοήθητοι οι άνθρωποι;» Η κυρία Δήμητρα, πάνω από 80 χρονώ, έντρομη τηλεφωνεί στην αδερφή της από τη Γερμανία, όπου πήγε κοριτσάκι σαν τα κρύα νερά, μόλις στα 16 της - αβάσταχτη η φτώχεια στη Θράκη.
«Τι σας τσαμπουνάνε κλιματική αλλαγή και χοντρές καληώρες; Όχι πως δεν υπάρχει, αλλά νισάφι πια, όχι κι έτσι. Μας μπαΐλντισαν. Και το 1961 εμείς εδώ κλιματική αλλαγή είχαμε;»
Κι αρχίζει να λέει στην αδερφή της -με τις ώρες τής μιλάει, «ακόμα λίγο» κι «ακόμα λίγο», να παίρνει μυρωδιά πατρίδας, παιδικών χρόνων, μακρινής οικογένειας.
Το 1961 το Αμβούργο, το λιμάνι της Γερμανίας, έρχεται αντιμέτωπο με τη χειρότερη κακοκαιρία από το 1825 – καταρρακτώδεις βροχές που διέλυσαν όλα τα αντιπλημμυρικά αναχώματα, άνεμοι ως και 200 χλμ. την ώρα, που δεν άφησαν τίποτα όρθιο, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι σε απόλυτο κίνδυνο. Ο Σμιτ, στα πρώτα πολιτικά βήματά του – μόλις είχε αναλάβει το Εσωτερικών Υποθέσεων στην τοπική κυβέρνηση. Αντιμέτωπος με αυτόν τον εφιάλτη και με τον κυβερνήτη να βρίσκεται σε διακοπές, παίρνει στα χέρια του την υπόθεση με ένα μήνυμα προς όλο τον κρατικό μηχανισμό: «Είστε όλοι υπό τις διαταγές μου». Μέσα σε λίγες ώρες έχει επιστρατεύσει τους πάντες. Κινητοποιεί ελικόπτερα με χιλιάδες στρατιώτες, αστυνομικούς, πυροσβέστες και εθελοντές, αλλά και όποια δύναμη ΝΑΤΟϊκή βρισκόταν στην περιοχή. Αμέσως μαζεύουν ανθρώπους από τις στέγες των σπιτιών, εγκλωβισμένους, τους πηγαίνουν σε ασφαλή σημεία, τους περιθάλπουν – να περάσει το πρώτο μεγάλο χτύπημα και μετά όλα θα βρεθούν, αφού υπάρχει κράτος. Ούτε που τον ένοιαζε ότι τα ελικόπτερα κανονικά δεν μπορούσαν να πετάξουν με τόσους ανέμους. Ούτε που έδωσε περιθώρια σε συσκέψεις επί συσκέψεων των ειδημόνων.
«Δεν υπήρχε Γερμανός που να μη θαυμάσει την αποφασιστικότητα αυτού τ’ ανθρώπου. Και να φανταστείς πως όταν πέρασε το κακό, διάφοροι πολιτικοί και αξιωματούχοι τον έσυραν στα δικαστήρια, επειδή τους αγνόησε και έθεσε κρατικές και στρατιωτικές δυνάμεις σε κίνδυνο. Ε, ρε μάνα μ’ να ήσουν από μια μεριά να ιδείς τι έγινε έξω από το δικαστήριο. Χιλιάδες κόσμος είχε μαζευτεί να τον υποστηρίξει. Πού να τολμήσει ο καδής να τον καταδικάσει;»
Τώρα τι να απαντήσεις σε αυτήν τη γυναίκα; Ότι εδώ, στα μέρη που δεν χόρτασε, σε πνίγουν, σε καίνε, σε εγκλωβίζουν, σε σκοτώνουν και σε βρίζουν κι από πάνω; Αλλά κι εμείς;
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας