Η πιο γλυκιά εκδίκηση

Η αναμνηστική φωτογραφία της συνόδου κορυφής των BRICS+ στο Καζάν με τους 32 ηγέτες κρατών και διεθνών οργανισμών ήταν αναμφίβολα η πιο γλυκιά εκδίκηση για τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Ο «τσάρος», βλέπετε, όχι απλά έβγαλε τη γλώσσα στην Ουάσινγκτον και τους υποτακτικούς της στην Ευρώπη, ξεκαθαρίζοντας προς κάθε κατεύθυνση ότι η προσπάθεια για διπλωματική απομόνωση και οικονομική συντριβή της Ρωσίας μέσω των αλλεπάλληλων κυρώσεων απέτυχε παταγωδώς, αλλά και πρωταγωνίστησε μαζί με τους παλιούς και κυρίως με τους καινούργιους συμμάχους του σε μια εντυπωσιακή επίδειξη οικονομικής, αλλά πρωτίστως γεωπολιτικής ισχύος. Γιατί όσο κι αν τα συνένοχα ΜΜΕ της συλλογικής Δύσης προσπάθησαν αρχικά να υπονομεύσουν και στη συνέχεια να αποσιωπήσουν ή ακόμη και να σπείρουν τη διχόνοια στη μάζωξη του Καζάν, στο τέλος της ημέρας ήταν φανερό σε όλους πόσο πολύ φοβούνται την ταχύτατη επέκταση του «αντίπαλου δέους» των BRICS+ σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Τα «τουβλάκια» που συγκροτούν την ομάδα των BRICS+, βλέπετε, που πρόπερσι ήταν πέντε, φέτος έγιναν δέκα, και από χθες έφτασαν τα... 23, αφού κλήθηκαν και επίσημα στις τάξεις του «κλαμπ» (έστω και ως «συνέταιροι», δηλαδή χωρίς πλήρη δικαιώματα) άλλες 13 χώρες του «Παγκόσμιου Νότου», με τεράστιους φυσικούς πόρους και εκατοντάδες εκατομμύρια κατοίκους: πρόκειται για την Αλγερία, τη Βολιβία, την Ινδονησία, το Καζακστάν, την Κούβα, τη Λευκορωσία, τη Μαλαισία, τη Νιγηρία, την Ταϊλάνδη, την Τουρκία, την Ουγκάντα και το Ουζμπεκιστάν – ενώ τουλάχιστον είκοσι ακόμα κράτη περιμένουν υπομονετικά στην ουρά για το επόμενο κύμα διεύρυνσης!

Και όλα δείχνουν ότι η επέκταση θα ήταν ακόμη εντυπωσιακότερη, αν μερικά ακόμη ισχυρά υποψήφια κράτη δεν έτρωγαν «πόρτα» την τελευταία στιγμή, μετά από παρασκηνιακά βέτο από κάποια ιδρυτικά μέλη: η Ινδία φέρεται να μπλόκαρε το Πακιστάν, μια πυρηνική δύναμη -τη μοναδική στον ισλαμικό κόσμο- με 240 εκατομμύρια κατοίκους, ενώ η Βραζιλία του Λούλα φαίνεται πως εμπόδισε για πολιτικούς λόγους την είσοδο της Βενεζουέλας, μιας χώρας με τεράστια πετρελαϊκά αποθέματα, παρά το ταξίδι της τελευταίας στιγμής στο Καζάν του Νικολάς Μαδούρο, που έμεινε τελικά με την... υποψηφιότητα στο χέρι.

Ακόμη κι έτσι όμως, για να «κλέψουμε» μια χθεσινή ατάκα του Τζον Μίαρσχαϊμερ, ίσως του σημαντικότερου εκπρόσωπου της λεγόμενης «ρεαλιστικής σχολής» στις γεωπολιτικές σπουδές, είναι προφανές πλέον σε όλους ότι οι ΗΠΑ όχι μόνο δεν κατάφεραν να μετατρέψουν τον Πούτιν σε παρία και να τον απομονώσουν στη διεθνή σκηνή, αλλά τον έκαναν ακόμη ισχυρότερο: «Αυτό που συνέβη στην Ουκρανία είναι μια κολοσσιαία αποτυχία της κυβέρνησης Μπάιντεν... Το Κίεβο βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης, ενώ η ρωσική οικονομία ευδοκιμεί και οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις γίνονται ολοένα και ισχυρότερες, αντί να αποδυναμωθούν», ανέφερε χαρακτηριστικά ο διάσημος Αμερικανός καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγου, ένας από τους λίγους γενναίους Αμερικανούς πανεπιστημιακούς που τολμά εδώ και χρόνια να συγκρουστεί ανοιχτά με το κυρίαρχο αφήγημα όχι μόνο για την Ουκρανία, αλλά και για τη συνεχιζόμενη ισραηλινή γενοκτονία στη Γάζα.

Δείτε προσεκτικά τη φωτογραφία: ο Τούρκος «σουλτάνος» Ερντογάν, ο νεοεκλεγείς Πέρσης πρόεδρος Μασούντ Πεζεσκιάν και ο Παλαιστίνιος Μαχμούντ Αμπάς στην ίδια εικόνα με τον Πούτιν, τον Σι και τον Μόντι. Τι μήνυμα να στέλνει άραγε αυτή η φωτογραφία, αλλά και οι θερμές διμερείς συναντήσεις του Πεζεσκιάν με τον Ρώσο και τον Κινέζο ηγέτη, στην ισραηλινή πολεμοκάπηλη ηγεσία, που ετοιμάζεται πυρετωδώς να πλήξει την Τεχεράνη; Θα τολμήσουν οι Ισραηλινοί να χτυπήσουν πυρηνικές ή πετρελαϊκές εγκαταστάσεις ενός στενού συμμάχου της Μόσχας και του Πεκίνου, που αποτελεί πλέον πλήρες μέλος της συμμαχίας των BRICS+; Και τι θα κάνουν οι Αμερικανοί προστάτες του Τελ Αβίβ - θα ρισκάρουν στ’ αλήθεια έναν παγκόσμιο πόλεμο για χάρη του σιωνιστικού πρότζεκτ; Γιά να δούμε...

Κατά τα άλλα, βέβαια, όπως έγραψα και χθες, από την ιστορική σύνοδο δεν προέκυψε το μεγάλο ντιλ που πολλοί περίμεναν για τον νέο μηχανισμό της «αποδολαριοποίησης» ή, αν προτιμάτε, της παράκαμψης του σημερινού αμερικανοκρατούμενου διεθνούς συστήματος πληρωμών και διακανονισμών. Ναι μεν η πολυσέλιδη «Διακήρυξη του Καζάν» περιγράφει αναλυτικά όλα τα εργαλεία που θα σχηματίσουν στο μέλλον αυτό το εναλλακτικό δίκτυο, αλλά είναι σαφές ότι θα χρειαστούν ακόμη πολλά παζάρια και χρόνος για να συμφωνηθούν οι λεπτομέρειες και να προσπεραστούν οι εσωτερικές αντιθέσεις και συγκρούσεις συμφερόντων, προτού φτάσουμε στο πλήρες σύστημα «BRICS Bridge», το νέο αποθετήριο «BRICS Clear», και πολύ περισσότερο σε ένα νέο κοινό νόμισμα, σαν αυτό το ψεύτικο που κάποια στιγμή εμφάνισε γελώντας με νόημα ο Πούτιν.

Στο μεταξύ, όμως, μια σειρά από πειραματικά υποσυστήματα ήδη λειτουργούν - για παράδειγμα η Ρωσία ήδη πουλά πετρέλαιο και αέριο στη Κίνα σε γουάν, και στην Ινδία σε ρουπίες, και παρακάμπτει τις δυτικές κυρώσεις μέσω ενός παράλληλου δικτύου τραπεζών και εταιρειών. Αλλά και από το πρωτοφανές ράλι στις τιμές του χρυσού γίνεται όλο και περισσότερο σαφές ότι οι κεντρικές τράπεζες των BRICS «μαζεύουν» χρυσάφι και «ξεφορτώνουν» δολάριο και ευρώ, που παραμένουν μεν τα κύρια διεθνή νομίσματα αναφοράς, αλλά ταυτόχρονα χάνουν συνεχώς έδαφος. Αυτά βλέπουν οι Δυτικοί ηγεμόνες και χάνουν τον ύπνο τους...

Οπως είπε και ο γνωστός Ιαπωνο-αμερικανός οικονομολόγος και συγγραφέας Ρόμπερτ Τόρου Κιγιοσάκι, όταν του ζήτησαν να σχολιάσει την επίδειξη του ψεύτικου χαρτονομίσματος των BRICS+, «η Αμερική έχει εξοργίσει όλο τον πλανήτη. Το μόνο που κάνουμε είναι να τυπώνουμε δολάρια, χρήμα το οποίο πρακτικά το μοιράζουμε σε όλο τον κόσμο. Ο υπόλοιπος κόσμος όμως παράγει φαγητό, χρυσό, ασήμι και τεχνολογία. Ετσι λοιπόν ο υπόλοιπος κόσμος μάς λέει φτάνει, ώς εδώ ήταν!».