Ο «αφανισμός», η «λύτρωση» και άλλα παραμύθια της Χα(λι)μάς

Διάβασα σε μεγάλο ελληνικό σάιτ εμβριθή «ανάλυση» για τις δολοφονίες των Ισμαήλ Χανίγια, Φουάντ Σουκρ και (ίσως του) Μοχάμεντ Ντέιφ, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Πώς οι Ισραηλινοί αφάνισαν Χαμάς και Χεζμπολάχ»! «Μετά την ταπείνωση της 7ης Οκτωβρίου 2023, οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες «παίρνουν το αίμα τους πίσω»... Αλλωστε -συνεχίζει παρακάτω- «οι στοχευμένες δολοφονίες συγκαταλέγονται εδώ και δεκαετίες στις πάγιες τακτικές των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών: Ιρανοί πυρηνικοί επιστήμονες έχουν εκτελεστεί σε δρόμους της Τεχεράνης, ηγετικά στελέχη και μαχητές της Χαμάς έχουν δηλητηριαστεί σε δωμάτια ξενοδοχείων και έχουν κομματιαστεί από την έκρηξη κινητών τηλεφώνων, ενώ διαρκής απειλή για τους εχθρούς του Ισραήλ αποτελούν οι αεροπορικές επιδρομές και οι επιθέσεις με πυραύλους ή drones».

Ετσι απλά, χωρίς καμιά κριτική, χωρίς καμία αναφορά έστω για το θεαθήναι στο διεθνές δίκαιο και στις κατάφωρες παραβιάσεις του από το σιωνιστικό καθεστώς. Οι ίδιοι... «ειδικοί» μας ζαλίζανε τον έρωτα επί μήνες για το πόσο βάρβαρη και απάνθρωπη ήτανε, λέει, η επιδρομή των δήθεν «τρομοκρατών» της παλαιστινιακής αντίστασης στις στρατιωτικές βάσεις κατοχής και στα παράνομα κιμπούτς-εποικισμούς γύρω από τη μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του κόσμου, τη Γάζα. Αλλά το να σκοτώνεις με το πάτημα ενός κουμπιού από απόσταση ασφαλείας με έναν κατευθυνόμενο πύραυλο τον εχθρό σου σε μια ξένη πρωτεύουσα, και μαζί του να δολοφονείς και να τραυματίζεις δεκάδες αθώους πολίτες είναι... πολιτισμός, τι λέω, είναι ηρωική πράξη! Και βέβαια το (ανυπόγραφο) άρθρο συμπληρώνει πως «αμφότερες οι εκτελέσεις θεωρούνται ήδη από τους Ισραηλινούς αξιωματούχους ασφαλείας ως μια λύτρωση, αλλά και ως μια σκληρή προειδοποίηση στην περιοχή ότι το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μπορεί να συνεχιστεί».

Μάλιστα: το άρθρο όπως και αρκετά άλλα που διαβάσαμε στον ξένο Τύπο προσπαθούν να μας πείσουν πως οι σιωνιστές, που δεν μπορούν δέκα μήνες τώρα να συντρίψουν μερικές χιλιάδες πεινασμένους Παλαιστίνιους αντάρτες χωρίς σύγχρονα όπλα και εφόδια σε μια ισοπεδωμένη και καταματωμένη Λωρίδα 240 τετραγωνικών χιλιομέτρων, και που εδώ και 18 χρόνια, μετά από τη νίλα που έπαθαν το 2006, όλο απειλούν πως θα ξαναμπουκάρουν στον Λίβανο και όλο κάνουν πίσω, τώρα ξαφνικά βρήκαν τη «λύτρωση» και... «αφάνισαν» τον εχθρό με δύο δολοφονίες! Κουραφέξαλα, παραμύθια της Χα(λι)μάς!

Ποιος «αφάνισε» ποιον; Λυπάμαι που θα χαλάσω το πάρτι μερικών ασχέτων με το θέμα, αλλά ακόμη και αν αύριο οι Ισραηλινοί και οι Αμερικανοί δολοφονήσουν ολόκληρη την ανώτατη ιεραρχία του Αξονα της Αντίστασης, σε καμιά περίπτωση δεν θα καταφέρουν να τον συντρίψουν. Μπορεί, βλέπετε, να μη μας αρέσει η ισλαμ(ιστ)ική ιδεολογία τους, αλλά οργανώσεις όπως η Χαμάς και η Χεζμπολάχ δεν είναι γκρουπούσκουλα δυτικού τύπου, που κρύβονται και συνωμοτούν στα σκοτάδια, αλλά μαζικά λαϊκά κινήματα του Πολιτικού Ισλάμ, με ευρύτατη κοινωνική δράση και τεράστια ποσοστά αποδοχής στους πληθυσμούς. Δεν είναι διάττοντες αστέρες, ούτε προσωποπαγή κινήματα, αλλά γνήσια παρακλάδια του μεγάλου δέντρου της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, που γεννήθηκε πριν από σχεδόν έναν αιώνα στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου. Εχουν βαθιές ρίζες και στην πράξη αποτελούν απάντηση στην αποτυχία ή/και στο ξεπούλημα των «κοσμικών» εθνικοαπελευθερωτικών μοντέλων και ιδεολογιών, «αριστερών» ή «δεξιών».

Και πιστέψτε με, δεν είναι μόνο οι υποσχέσεις του Κορανίου για τα... πιλάφια του παραδείσου που οδηγούν τόσους ανθρώπους σε αυτή την υπεράνθρωπη και εν τέλει βαθιά τραγική αυτοθυσία. Είναι πάνω απ’ όλα η συναίσθηση πως παλεύουν για την απελευθέρωση των λαών τους αλλά και συνολικά του αραβικού έθνους από την αποικιοκρατία και τους κατά τόπους ιθαγενείς σατράπες-συνεργάτες των ξένων, εστεμμένους και μη. Είναι όλοι τους, με άλλα λόγια, «τέκνα της Ανάγκης και ώριμα τέκνα της Οργής» και ξέρουν από την Ιστορία πως μόνον έτσι φτιάχνονται τα κράτη, όχι περιμένοντας τον ανύπαρκτο... ανθρωπισμό των Δυνατών.

Ο Χανίγια, που κάποιοι τον βαφτίζουν με ευκολία «τρομοκράτη», υπήρξε στην πραγματικότητα ο μοναδικός στην Ιστορία αληθινά εκλεγμένος πρόεδρος όχι μόνο της Γάζας, αλλά ολόκληρης της Παλαιστίνης, και χρειάστηκε να κάνει πραξικόπημα η αλ-Φάταχ –με τις πλάτες των... δημοκράταρων δυτικών– για να κρατήσει με νύχια και με δόντια μέχρι σήμερα τον έλεγχο στην κατεχόμενη από το Ισραήλ Δυτική Οχθη. Ποιον έλεγχο δηλαδή, όλοι ξέρουμε πού οδήγησε τον άμοιρο παλαιστινιακό λαό η «διαλλακτική» (και κατ’ άλλους προδοτική) στάση της ηγεσίας του μετά τις ψεύτικες υποσχέσεις του Οσλο. Η σημερινή ηγεσία της Χαμάς, αντίθετα, είναι όλοι τους παιδιά προσφύγων, που ανδρώθηκαν μέσα από τις οδομαχίες και τον πετροπόλεμο με τα τανκς της πρώτης και της δεύτερης Ιντιφάντα. Και γι’ αυτό όσους και να σκοτώσει το Ισραήλ, αμέσως αντικαθίστανται από άλλους ισάξιούς τους, που κι αυτοί με τη σειρά τους ξέρουν πως είναι προγραμμένοι άνθρωποι, καταδικασμένοι σε πρόωρο θάνατο. Πιστεύει αλήθεια κανείς, ακόμη και οι πιο φανατικοί σιωνιστές που σήμερα πανηγυρίζουν για το... κατόρθωμα της Τεχεράνης, ότι ο διάδοχος του Χανίγια θα είναι πιο μετριοπαθής;

Το γενοκτονικό Ισραήλ έχει σκοτώσει μόνο στη Γάζα τουλάχιστον 16.000 παιδιά. Και έχει σακατέψει άλλες 40.000. Αυτή είναι η πραγματική Σφαγή των Νηπίων, όχι η ψεύτικη του Ηρώδη. Αλλά μένουν πάνω από ένα εκατομμύριο ζωντανά και χιλιάδες από αυτά τα παιδιά είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα διαλέξουν τον δρόμο του ένοπλου αγώνα μέχρις εσχάτων, γιατί το ίδιο το Ισραήλ και οι προστάτες του δεν τους αφήνουν άλλη επιλογή! Αλλα δύο εκατομμύρια παιδιά μεγαλώνουν μέσα στην κατοχή και την απελπισία της Δυτικής Οχθης και αρκετά ακόμα εκατομμύρια παρακολουθούν την τραγωδία ως πρόσφυγες στη διασπορά. Και αυτή η αόρατη, η «από τα κάτω» δεξαμενή οργής και δύναμης είναι που τροφοδοτεί αδιάκοπα τις φάλαγγες της Χεζμπολάχ και των Ιρακινών σιιτών πολιτοφυλάκων, που τσάκισαν το «Ισλαμικό Κράτος», ή τις τάξεις των Υεμενιτών Χούθι, που έχουν κλείσει δέκα μήνες τώρα κοτζάμ Ερυθρά Θάλασσα και Σουέζ και που δεν καταλαβαίνουν τίποτε ούτε από αεροπλανοφόρα, ούτε από πυραύλους.