Η ουκρανική σύρραξη πίσω από τη «φούσκα»

Νέα βροχή από ρωσικούς πυραύλους και εκρηκτικά drones «αυτοκτονίας» έπεσε, χθες, στην Ουκρανία, βυθίζοντας μεγάλο μέρος της χώρας και πάλι στο σκοτάδι και την παγωνιά. Συνέχισε έτσι το μεθοδικό μπαράζ κατά των ουκρανικών υποδομών, που, εκτός από τα τεράστια προβλήματα στο σύστημα της ηλεκτροδότησης, έχει στην ουσία αχρηστεύσει ολόκληρο το (ηλεκτροκίνητο) δίκτυο σιδηροδρομικών μεταφορών, μπλοκάροντας τον ανεφοδιασμό με σύγχρονα δυτικά όπλα και πυρομαχικά του κρίσιμου μετώπου στο Ντονμπάς, όπου κρίνεται συνολικά ο πόλεμος.

Οπου εδώ και μήνες μαίνονται αγριότατες μάχες χαρακωμάτων και «μονομαχίες» πυροβολικού για την κατάληψη των βαριά οχυρωμένων ουκρανικών πόλεων Μπαχμούτ και Αβντίιβκα. Μάχες φθοράς, με τεράστιες απώλειες σε έμψυχο δυναμικό –ιδίως για την ουκρανική πλευρά, που έχει τεράστιο «ντεσαβαντάζ», περίπου 9:1, σε πυροβόλα, ρουκετοβόλα και οβίδες και που ουσιαστικά, πέρα από κάποια drones, δεν διαθέτει Αεροπορία– που θυμίζουν περισσότερο... Βερντέν και πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, με τσιμεντένια χαρακώματα και αμπριά, παρά μια τυπική σύγχρονη σύρραξη ελισσόμενων μηχανοκίνητων μονάδων και συνδυασμένων όπλων, σαν αυτή που είδαμε το πρώτο δίμηνο του πολέμου.

Το ουκρανικό επιτελείο, βέβαια, υποστήριξε, όπως κάνει πάντα, ότι κατέρριψε την πλειονότητα των ρωσικών πυραύλων: αλλά τα καταστροφικά αποτελέσματα διαψεύδουν συνεχώς αυτούς τους ισχυρισμούς, αφού πολύ απλά, για ακόμη μια φορά, το μεγαλύτερο μέρος του Κιέβου, του Χάρκοβου αλλά και ολόκληρης της Ουκρανίας –περιλαμβανομένου του Λβιβ, κοντά στα πολωνικά σύνορα– έμεινε χωρίς ρεύμα.

Αυτό που παρακολουθούμε, άλλωστε, από τον Οκτώβρη και μετά, όταν ο νέος Ρώσος αρχιστράτηγος Σεργκέι Σουροβίκιν –γνωστός με το ανατριχιαστικό παρατσούκλι «στρατηγός Αρμαγεδδώνας»– άλλαξε τακτική και άρχισε τους «χειρουργικούς» βομβαρδισμούς των υποσταθμών διανομής, μετά το ουκρανικό βομβιστικό χτύπημα στη γέφυρα της Κριμαίας, είναι στην ουσία ένα απάνθρωπο παιχνίδι γάτας και ποντικιού, με τους Ουκρανούς τεχνικούς να επιδιορθώνουν όπως όπως τα δίκτυα έπειτα από κάθε βομβαρδισμό και τους Ρώσους να τα καταστρέφουν και πάλι, λίγες μέρες αργότερα, προσέχοντας όμως να αφήνουν αρκετή ενέργεια στο σύστημα, ώστε να μη σημειώνονται μαζικές απώλειες μεταξύ των δύστυχων Ουκρανών αμάχων.

Φυσικά, όποιος ενημερώνεται αποκλειστικά από τα δυτικά ΜΜΕ δικαιολογείται να πιστεύει ότι η Ουκρανία έχει ήδη νικήσει στον πόλεμο και ότι τα φουσάτα της έχουν φτάσει έξω από τη Μόσχα: αλλά αυτά συμβαίνουν μόνο στη «φούσκα» των μίντια και του Ιντερνετ, όχι στην πραγματική ζωή. Στην πραγματική ζωή, η Ουκρανία έχει χάσει, έπειτα από σχεδόν έναν χρόνο στρατιωτικών επιχειρήσεων –και παρά την τακτική αποχώρηση των Ρώσων από την αβίωτη πλέον πόλη της Χερσώνας και τις περιοχές δυτικά και βόρεια του Δνείπερου–, περίπου το 20% των εδαφών της, όπου ζει η πλειονότητα των Ρωσόφωνων κατοίκων της και όπου παραγόταν, μέχρι το 2014, πάνω από το 50% του ουκρανικού ΑΕΠ.

Οι Ρώσοι πέτυχαν τον βασικό τους στόχο, που είναι η απελευθέρωση του μεγαλύτερου μέρους του ρωσόφωνου Ντονμπάς, η κατάκτηση της λεγόμενης «χερσαίας γέφυρας» προς την Κριμαία και ο έλεγχος ολόκληρης της Αζοφικής θάλασσας, αλλά και συνολικά του βόρειου Εύξεινου Πόντου. Και ο χρόνος, όπως άλλωστε και ο «στρατηγός Χειμώνας», λειτουργούν υπέρ της υπομονετικής Μόσχας.

Αλλά και οικονομικά, η Ουκρανία είναι πλέον μια χρεοκοπημένη χώρα που επιζεί αποκλειστικά χάρη στα εμβάσματα των ΗΠΑ και της Ευρώπης, ενώ η πλειονότητα της βιομηχανίας και των ενεργειακών υποδομών της έχει καταστραφεί και ο πληθυσμός της μεταναστεύει μαζικά σε Ανατολή και Δύση! Οσον αφορά τις δυτικές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, ακόμα και οι πιο φανατικοί Ευρωπαίοι ενεργειακοί αυτόχειρες παραδέχονται πλέον ότι έχουν αποτύχει σε μεγάλο βαθμό και καταστρέφουν τις οικονομίες που τις επιβάλλουν.

Αλλωστε, το πραγματικό αποτέλεσμα του εμπάργκο είναι η σύσφιγξη της στρατηγικής συμμαχίας μεταξύ Ρωσίας και Κίνας και η συνολική «στροφή» της Ρωσίας προς την Ευρασία: οι σχέσεις της Μόσχας με το Ιράν, την Ινδία και τις υπόλοιπες αναπτυσσόμενες χώρες σε Ασία, Αφρική και Λατινική Αμερική θα παίξουν τεράστιο ρόλο στο μέλλον της ανθρωπότητας, όσο εμείς εδώ στο βαλκανικό προτεκτοράτο μας επιμένουμε σαν αναλώσιμα πιόνια να υποστηρίζουμε μακρινούς ηγεμονικούς σχεδιασμούς και να ζητωκραυγάζουμε ράκη αλλότρια...