Η τηλεόραση κατέχει ιδιαίτερο χώρο σε κάθε ελληνικό σπίτι. Από την εποχή που μια βαριά συσκευή ήταν θρονιασμένη στο σαλόνι μ’ ένα κεντητό σεμεδάκι επάνω της μέχρι σήμερα που μια μικρότερη και πιο ευέλικτη τηλεοπτική συσκευή βρίσκεται σχεδόν σε κάθε δωμάτιο. Η επιρροή της παραμένει τεράστια στη διαμόρφωση της κουλτούρας, των αγοραστικών συνηθειών, της κοινής γνώμης.
Δεν είναι λοιπόν παράξενο που, παρά τις τεχνολογικές εξελίξεις (νέες μορφές τηλεόρασης, over the top κανάλια, διαδίκτυο) και παρά την τεράστια μείωση των εσόδων από τη διαφημιστική πίτα, τα τελευταία χρόνια, η τηλεόραση και ιδιαίτερα τα πανελλαδικής εμβέλειας και ελεύθερης λήψης κανάλια εξακολουθούν να παραμένουν ισχυροί πόλοι επιρροής.
Το ιστορικό για το πώς φτάσαμε μέχρι σήμερα χωρίς ρύθμιση στο τηλεοπτικό τοπίο είναι γνωστό, χιλιοειπωμένο και δεν χρειάζονται επαναλήψεις. Αυτό που κάνει εντύπωση, ωστόσο, είναι πώς στην άνθηση της ψηφιακής εποχής, οι ρυθμιστικές Αρχές όχι μόνο την αγνόησαν αλλά τη θεώρησαν και ευκαιρία για να παγιωθεί η προηγούμενη κατάσταση. Ηρθε, λοιπόν, το 2016 και ακόμα δεν έχουμε ξεκαθαρίσει βασικούς κανόνες λειτουργίας της σύγχρονης τηλεόρασης.
Κατ’ αρχάς οι συχνότητες είναι σπάνιο αγαθό και το κράτος οφείλει να τις προστατεύει για λογαριασμό του πολίτη. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να τις διαθέτει, να εισπράττει ενοίκιο και μέσω των ανεξάρτητων Αρχών να ελέγχει την ορθότητα του περιεχομένου σε ό,τι αφορά τη δεοντολογία, την προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της παιδικής ηλικίας καθώς και όλες τις άλλες παραμέτρους που ορίζει ο νομοθέτης.
Κατά δεύτερον, οι συχνότητες έχουν περιορισμένο αριθμό. Οπως είχαν στην αναλογική εποχή, έτσι και στην ψηφιακή. Το φάσμα συχνοτήτων, όπως ονομάζεται από τους ειδικούς, δεν είναι απεριόριστο.
Οι συζητήσεις που έγιναν στη Βουλή τον περασμένο Οκτώβριο κατά την ψήφιση του Ν. 4339/2015 αλλά και πριν από λίγες εβδομάδες για την τροπολογία που όριζε ότι ο τελικός αριθμός των αδειών για τους γενικού περιεχομένου πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικούς σταθμούς θα καθοριστεί με νομοθετική πράξη, ήταν απογοητευτικές. «Το φάσμα είναι απεριόριστο», ακούσαμε μύριες φορές από χείλη που επέμεναν να στηρίζουν μια συγκεκριμένη πολιτική επιλογή με εντελώς λάθος επιχείρημα.
Η μελέτη του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου της Φλωρεντίας (European University Institute) το απέδειξε.
Οπως απέδειξε ότι το φάσμα συχνοτήτων απορροφά όλο και περισσότερο χώρο για τις κινητές υπηρεσίες αφήνοντας όλο και λιγότερο χώρο για την τηλεόραση με τη μορφή που την ξέρουμε σήμερα και με τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται σήμερα στη χώρα μας.
Ο καταναλωτής, ιδιαίτερα ο νέος, αναζητά συνεχώς υπηρεσίες on-demand προσαρμοσμένες στις ανάγκες του, προσπερνώντας την κλασική γραμμική μετάδοση ενός τηλεοπτικού σταθμού. Και κυρίως θέλει να «κουβαλά» αυτές τις υπηρεσίες μαζί του, στο κινητό του ή στο tablet και τον φορητό του υπολογιστή.
Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκε η πρόθεση κατασκευής των πρώτων δικτύων 5G σε ολόκληρη την Ευρώπη. Δίκτυα ταχύτατα, αλλά αδηφάγα σε ό,τι αφορά το φάσμα συχνοτήτων.
Επίσης, η μελέτη της Φλωρεντίας απέδειξε πως κάτι δεν πάει καλά και με την εκπομπή του σήματος των καναλιών στην Ελλάδα. Οι κάτοικοι της περιφέρειας το γνωρίζουν καλά.
Τα περίπου 250 κέντρα εκπομπής, που περιλάμβανε ο αρχικός χάρτης συχνοτήτων του Πολυτεχνείου, μειώθηκαν αυθαίρετα σε 156, για να βοηθηθεί ο πάροχος δικτύου να «ολοκληρώσει» γρηγορότερα και φθηνότερα τις εγκαταστάσεις του. Το αποτέλεσμα που έχουμε σήμερα είναι να μην υπάρχει σήμα σε αρκετές παραμεθόριες περιοχές.
Παρά τα παραπάνω, η δημόσια συζήτηση είναι ακόμη παγιδευμένη στο θέμα του αριθμού του τηλεοπτικών αδειών για τα κανάλια ελεύθερης λήψης και πανελλαδικής εμβέλειας. Προφανώς γιατί τα συγκεκριμένα κανάλια και η συγκεκριμένη μορφή τηλεόρασης (κανάλια ελεύθερης λήψης, ψηφιακής ευρυεκπομπής) παραμένουν οι κύριοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης και οι κύριοι αποδέκτες της διαφημιστικής αγοράς.
Το πολιτικό επομένως διακύβευμα είναι πολύ μεγαλύτερο από το διακύβευμα της τεχνολογικής εξέλιξης, μεγαλύτερο των επενδύσεων σε υποδομές, μεγαλύτερο της παροχής σύγχρονων υπηρεσιών στους πολίτες, μεγαλύτερο της πλήρους γεωγραφικής κάλυψης του σήματος.
Και αυτό αποδεικνύεται από την απαξίωση και τον αργό θάνατο της ανεξάρτητης Αρχής του ΕΣΡ και της πεισματικής άρνησης της αντιπολίτευσης να συναινέσει στη συγκρότησή του, ώστε να προχωρήσει ομαλά και απρόσκοπτα ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες.
Η διαφωνία για τον αριθμό των αδειών πανελλαδικής εμβέλειας είναι μια εξαίρετη δικαιολογία για να μη συζητήσουμε ποτέ όλα τα παραπάνω, για να μην εξετάσουμε τα ουσιαστικά ζητήματα και για το πώς έφτασαν ανεπίλυτα μέχρι το σήμερα, για να μην αποφασίσουμε τι είδους τηλεόραση επιθυμούμε και τι είδους τηλεόραση προάγει την κριτική σκέψη των πολιτών, για να μην πάμε μπροστά, αλλά να μείνουμε κολλημένοι στο χθες.
Το μόνο που δεν έχουμε ακούσει ακόμη είναι να βάλουμε πάλι κεντητό σεμεδάκι πάνω στη συσκευή μας ή να προκηρύξουμε διαγωνισμό για απεριόριστες άδειες ασπρόμαυρων αναλογικών καναλιών.
* γ.γ. Ενημέρωσης και Επικοινωνίας
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας