«Το πιο ισχυρό όπλο στον κόσμο είναι η φλεγόμενη ανθρώπινη ψυχή»
(Φερντινάν Φος, Γάλλος στρατάρχης, 1851-1929)
Ποιος μισεί ποιον; Ποια Δύση μισεί ποια Ανατολή; Και ποιο Ισλάμ ακριβώς μισεί τους «άπιστους» του φιλελεύθερου κόσμου;
Οι βόμβες πέφτουν σαν να πρόκειται για κινηματογραφική σειρά του Netflix. Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ «ξέρουν» τα αντίποινα αλλά παρ' όλα αυτά χτυπάνε την Τεχεράνη. Και δεν είναι στόχος μόνο το Ιράν, μη γελιέστε.
Η σχιζοφρένεια της όποιας πιθανότητας ενός πυρηνικού πολέμου δεν είναι τίποτα άλλο από την «καθολική» σχιζοφρένεια του αμερικανοκίνητου καπιταλιστικού συστήματος.
Είναι η κορύφωση της σχιζοειδούς διαπλοκής κεφαλαίου-εξουσίας και γεωοικονομίας-γεωπολιτικής: η Μέση Ανατολή είναι το θέατρο της παράστασης που στήνει η ηγεμονία για να κυριαρχήσει ως αναπαράσταση.
Ενα βολικό φόντο δεκαετιών τώρα μιας δυνητικής ολικής καταστροφής (από το Ισλάμ, το Ιράν, τη Βόρεια Κορέα, την Κίνα, τη Ρωσία) στηρίζει τη βάση και την υπερδομή του ισχυρότατου μιλιταριστικού συστήματος.
Πρέπει να εξοπλιστούν εμφατικά και εντατικά όλες οι δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες. Και για αυτό οι Ισραηλινοί σύμμαχοι Ευρώπης και ΗΠΑ χτυπάνε τους «εχθρούς».
Καθώς πέφτουν βόμβες και εκτοξεύονται πύραυλοι όλα «χάνονται» μέσα σε ένα και μοναδικό φόντο: του ολέθρου που δεν έρχεται όμως ποτέ.
Πίσω από τα μαχητικά αεροπλάνα, τα drones και τις ρουκέτες των βαλλιστικών πυραύλων, μέσα στις πυρηνικές κεφαλές, υπάρχει το καταραμένο κεφάλαιο: το συνεκτικό εκείνο στοιχείο που κυκλοφορεί σε ροές και προσδένεται σε εξουσία, ισχύ και όπλα. («Το κεφάλαιο είναι προσδεμένο στην πυρηνική εξουσία. Την εκμεταλλεύτηκε και θέλει να εξασφαλίσει την αποδοχή του ως πάγιο κοινωνικό κεφάλαιο» έλεγε ο Negri μόλις έπεφτε η Σοβιετική Ενωση.)
Προσέξτε: στη Μέση Ανατολή δεν βρίσκεται μόνο το αρχέγονο ζήτημα της συνύπαρξης θρησκειών και εθνών, φύλων και κρατών.
Είναι η μόνιμη πειραματική επικράτεια των νέων ψηφιακών όπλων πλέον που αναπαράγει το καπιταλιστικό σύστημα της χρηματοδότησης εξοπλισμών.
Σήμερα, τρεις δεκαετίες μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, αντί ειρήνης, τάξης και ασφάλειας που υποτίθεται ότι θα εξασφάλιζε ο δυτικός ορθολογισμός, ζούμε ξανά τη μείζονα κορύφωση του φόβου. Πρόκειται για τις συγκολλητικές ουσίες που ενώνουν το «πυρηνικό» κεφάλαιο με τη βιοπολιτική καθυπόταξη: «Ο φόβος πρέπει να είναι τόσο εξαπλωμένος και έντονος, ώστε οι άνθρωποι να μένουν αποσβολωμένοι από αυτόν. Η πυρηνική εξουσία βασανίζει τη ψυχή» (Negri).
Αυτή η ιστορία του φόβου και της απειλής από οτιδήποτε μη δυτικό (δηλαδή ο θάνατος πίσω από τη συστημική δυτική υπερδομή) δεν είναι παρά το storytelling για την παρανοϊκή κούρσα των παγκόσμιων εξοπλισμών (και για πυρηνικά όπλα).
Μια ατέρμονη σχιζοφρενική κούρσα που απομυζεί πολύτιμους πόρους από τις κοινωνίες και στέλνει στον θάνατο αθώους τους οποίους ξεχνάμε το επόμενο δευτερόλεπτο που θα διαβάσουμε την είδηση του χαμού τους.
Αυτό που συμβαίνει αυτές τις ώρες δεν τρομοκρατεί την ανθρωπότητα διότι είναι η ίδια η Ιστορία αυτοπροσώπως.
Είναι η στρατιωτική ιστορία κλιμάκωσης της ισχύος των δυτικών ηγεμονικών κρατών (που εν ονόματι του «άξονα του κακού», δηλαδή εν ονόματι του αραβικού και ισλαμικού εχθρού) αποκτούν πυρηνικές κεφαλές, οι οποίες έχουν συσσωρεύσει πρώτα εντός τους «εξουσία και κεφάλαιο».
Ο οποιοσδήποτε πόλεμος ως συμβάν συμβάλλει και σε μια νέα εσωτερίκευση του φόβου από τις μάζες. Και το υποκείμενο της Ιστορίας μεταφέρει από γενιά σε γενιά την απειλή του παγκόσμιου ολέθρου.
«Ο πόλεμος έχει γίνει, για ακόμα μία φορά, το άμεσο υπόβαθρο και ο υπερκαθορισμός της ύπαρξής μας. Η πυρηνική δύναμη έχει εδραιώσει αυτόν τον υπερκαθορισμό και τον έχει καταστήσει ανεπίστρεπτο. Ο πόλεμος είναι επομένως μια παρουσία, ένας μόνιμος ορίζοντας και μια συνεχής πίεση. Η κοινωνία αποτελεί απλά το φόντο» συνεχίζει στο προφητικό κείμενο του 1989 ο Negri.
Η κορύφωση της πυρηνικής απειλής είναι η κορύφωση του δαρβινικού καπιταλισμού και της πλήρους απεδαφικοποίησης των ροών του κεφαλαίου.
Ο πλανήτης, ως η εδαφική επικράτεια διοχέτευσης του κεφαλαίου, είναι ταυτόχρονα η εν δυνάμει επικράτεια της αυτοδιάλυσης του συστήματος.
Τα πυρηνικά όπλα όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι προϊόντα της πολεμικής βιομηχανίας και του κεφαλαίου: δηλαδή αυτογένεση του κακού από την ίδια τη μήτρα του συστήματος.
Ο Μποντριγιάρ θα το ονόμαζε «προσομοίωση» της ζοφερής πραγματικότητας.
Δυστυχώς γι' αυτόν και για μας πρόκειται για την ίδια τη ζοφερή πραγματικότητα.
Πρόκειται για κάτι άλλο που έλεγε ο Μποντριγιάρ: για την «κόλαση του ταυτού»…
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας