Από τον καιρό του Ομήρου η λαϊκή σοφία απέδωσε με τον μύθο της Σκύλλας και της Χάρυβδης την εικόνα μιας απελπιστικής κατάστασης, όπου πρέπει να «επιλέξουμε» ανάμεσα σε δύο επώδυνα κακά. Στον μύθο τα δύο κακά δεν ταυτίζονται. Η Σκύλλα είναι ένα εξακέφαλο τέρας που αρπάζει και καταβροχθίζει όποιον την πλησιάζει, ενώ η Χάρυβδη, δημιουργώντας ρουφήχτρες, καταπίνει ολόκληρα πλοία. Γι’ αυτό ο Τειρεσίας συστήνει στον Οδυσσέα: «Καλύτερα απ’ τη Χάρυβδη αλάργα κινηθείτε και πιο κοντά στην τρομερή τη Σκύλλα να βρεθείτε γιατί σιμά στη Χάρυβδη δεν έχετε ελπίδα». Ο συνετός Οδυσσέας ακολουθεί τη συμβουλή και περνά το στενό με τις ελάχιστες δυνατές απώλειες.
Στο ταξίδι της προς τη σοσιαλιστική Ιθάκη, η ανθρωπότητα βρίσκεται σήμερα σε μια τέτοια στιγμή, όταν πρέπει να ελιχθεί ανάμεσα σε δυο τρομερά κακά, ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη της εποχής μας, διακρίνοντας ξεκάθαρα ποιο είναι ποιο: αφενός το αυταρχικό καθεστώς του Πούτιν, αφετέρου η «δημοκρατική» Ευρωπαϊκή Ενωση. Και η ελάχιστη εξέταση θα δείξει ότι, στη γειτονιά μας, η Ρωσία του Πούτιν είναι η Χάρυβδη και η Ε.Ε. η Σκύλλα.
Το καθεστώς Πούτιν είναι ένας ιμπεριαλιστικός βοναπαρτισμός, μια βοναπαρτιστική δικτατορία με κοινοβουλευτική πρόσοψη. Συμμερίζεται με τον κλασικό βοναπαρτισμό του Ναπολέοντα ΙΙΙ τη στήριξη στις υπηρεσίες ασφάλειας και τη στρατοκρατία, τον ακραίο παρασιτισμό και τη διαφθορά, τον ρόλο του ηγέτη ως επιδιαιτητή. Διαφέρει στην ευρεία ενσωμάτωση φασιστικών στοιχείων στον κρατικό μηχανισμό (που πλάι στα τσαρικά σύμβολα τα πασπαλίζει με μπόλικο «αντιναζισμό» και με μερικά σφυροδρέπανα για να τα καμουφλάρει) και την κτηνώδη επιθετικότητα των ολιγαρχών του –του ιμπεριαλιστικού πυρήνα του–, «αδικημένων» στη μοιρασιά από τους πιο ισχυρούς Δυτικούς ιμπεριαλιστές.
Η ανταρσία του Πριγκόζιν τον Ιούνη του 2023 φώτισε άπλετα αυτά τα χαρακτηριστικά. Το αίτημα του Πριγκόζιν, του «χασάπη του Πούτιν» με τα ίδια του τα λόγια, ήταν η επιβολή ανοιχτής δικτατορίας για να διεξαχθεί αποφασιστικά και χωρίς εσωτερικά εμπόδια ο πόλεμος ενάντια στην Ουκρανία. Ο Πριγκόζιν με μια δύναμη 10-20 χιλιάδων ανδρών κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος της απόστασης από το Ροστόβ ώς τη Μόσχα χωρίς καμιά αντίσταση, αφού οι Ρώσοι στρατηγοί α λα Σουροβίκιν είναι ομοϊδεάτες του. Ο Πούτιν δεν τόλμησε να τον συλλάβει και να τον δικάσει για προδοσία. Καταπίνοντας την ταπείνωση, του επέτρεψε να διαφύγει στη Λευκορωσία και κατέρριψε αργότερα το αεροπλάνο του.
Ποιο θα ήταν ένα ανάλογο συμβάν στη χώρα μας; Θα ήταν, ας πούμε, ένας Ελληνας στρατηγός αντίθετος στη Συμφωνία των Πρεσπών να έπαιρνε μια μεραρχία από τα Γιάννενα, να έφτανε ώς τη Θήβα επικουρούμενος από την ηγεσία του στρατού και να διέφευγε στο εξωτερικό με την ανοχή της κυβέρνησης, που θα κατέρριπτε αργότερα το αεροπλάνο του πάνω από τη χώρα.
Αν και υπάρχουν στρατηγοί με τέτοιες βλέψεις, στην Ε.Ε. αυτά ακόμη δεν συμβαίνουν. Ο κοινοβουλευτισμός, παρότι κολοβωμένος από τη χειραγώγηση και τον αυταρχισμό, λειτουργεί στοιχειωδώς. Τα φασιστικά στοιχεία δεν αλωνίζουν ασύδοτα και, κάτω από την πίεση του κινήματος, οι κρατούντες αναγκάζονται κάποτε να τα διαλύουν, όπως συνέβη με τη Χρυσή Αυγή. Παρά την απειλητική άνοδο της Ακροδεξιάς, ο φασισμός δεν έχει ξεπλυθεί. Εξ ου και οι διαμαρτυρίες του Αμερικανού αντιπροέδρου Βανς, που θα ήθελε να χαιρετούν και στην Ευρώπη όλοι ναζιστικά όπως ο Μασκ, για «παραβίαση της δημοκρατίας».
Μερικοί πρώην αριστεροί α λα Λαφαζάνη διαλαλούν ότι η Δύση είναι η Χάρυβδη, ο νέος ναζισμός που στηρίζει τη «χούντα του Κιέβου», ενώ η καλή Ρωσία στηρίζει τάχα τα δίκαια των λαών. Αλλοι, τυπικά οι νεοσταλινικοί δογματιστές του ΚΚΕ, διατρανώνουν ότι όλοι οι ιμπεριαλιστές είναι εξίσου κακοί και ότι όσοι διακρίνουν τη Σκύλλα από τη Χάρυβδη είναι όργανα των Δυτικών, οπαδοί του «μικρότερου κακού». Και οι δύο αυτές απόψεις είναι ριζικά λαθεμένες και απατηλές.
Σήμερα οι λαοί πρέπει να ελιχθούν ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη για να κρατήσουν ζωντανή την προοπτική της σοσιαλιστικής Ιθάκης. Αυτό απαιτεί πρώτα απ’ όλα να διακρίνουν ξεκάθαρα τη Χάρυβδη στον ακροδεξιό εσμό του Πούτιν και των Ευρωπαίων και Αμερικανών ομολόγων του α λα Τραμπ και Λεπέν.
*Συγγραφέας και αρθρογράφος
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας