Παρέστη στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας, δεν χαιρέτισε, αποχώρησε μετά την ομιλία του προέδρου Φάμελλου, αλλά πρωταγωνίστησε και στις ομιλίες πολλών συνέδρων και στα πηγαδάκια εντός και εκτός αιθούσης. Και θετικά και αρνητικά. Σε άλλους καλλιέργησε προσδοκίες, σε άλλους προκάλεσε έντονο προβληματισμό, είχαμε και αυτούς(-ές) που δεν έκρυψαν τον φόβο τους για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ και για το προσωπικό μέλλον τους. Οι περισσότεροι μαδούσαν μαργαρίτες για το αν θα κάνει κόμμα, πότε θα το κάνει και με ποιους. Γέμισε ο τόπος με φύλλα. Τα περισσότερα έβγαλαν αποτέλεσμα ότι θα κάνει κόμμα. Στα άλλα δύο ερωτήματα, «πότε;» και «με ποιους;», δεν είχαμε σαφείς απαντήσεις. Δύσκολα και τα δύο, αφού για να καταλήξεις σε μια σχετικά ασφαλή εκτίμηση πρέπει να μπεις στο μυαλό του Τσίπρα και να εντοπίσεις τις προθέσεις του, αν έχει καταλήξει κάπου. Είναι πιθανό να βρεθείς απέναντι σε κενές σελίδες. Ευκολάκι το πρώτο ερώτημα για το αν θα κάνει κόμμα, κρίνοντας από τις απόψεις που έχει καταθέσει με διάφορες αφορμές το τελευταίο διάστημα.
Οταν ένας ηγέτης μιλάει συνεχώς για την ανάγκη να ενώσουν τις δυνάμεις τους οι προοδευτικές συνιστώσες, διαφορετικά δεν θα αποκρουστεί η επέλαση της Ακρας Δεξιάς, είτε αυτής που είναι εντός της Νέας Δημοκρατίας είτε αυτής που βρίσκεται στα κόμματα δεξιότερά της, και δεν θα αμφισβητηθεί η ηγεμονία της συντηρητικής παράταξης και βλέπει ότι δεν υπάρχει προθυμία από τις ηγεσίες των κομμάτων, οδηγείσαι στην πρόβλεψη ότι αυτό που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν οι άλλοι, θα το επιχειρήσει ο ίδιος. Υπέρ αυτής της εκδοχής συνηγορεί και η ανάλυση που κάνει για το καθεστώς της πλουτοκρατίας και της κλεπτοκρατίας, δηλαδή το σύστημα Μητσοτάκη, το οποίο λεηλατεί τη χώρα, ευνοεί το 1/5 της κοινωνίας, αφήνοντας το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού εκτεθειμένο στη φτώχεια, τα ποσοστά της οποίας μεγαλώνουν παρά την προπαγάνδα της κυβέρνησης που μιλάει για οικονομικό θαύμα. Αν αυτή είναι η κατάσταση, αν όπως ισχυρίζεται ο Αλέξης Τσίπρας η προοδευτική αντιπολίτευση είναι κατώτερη των περιστάσεων, κατακερματισμένη, δεν έχει όραμα ούτε πειστική και ελκυστική εναλλακτική κυβερνητική λύση, τότε πρέπει κάποιος να αναλάβει την πρωτοβουλία πριν δημιουργηθούν τετελεσμένα που θα είναι δύσκολο να ανατραπούν.
Εχει τις απαντήσεις στα ερωτήματα που ο ίδιος βάζει στη δημόσια συζήτηση; Εκανε λόγο για «νέο εθνικό σχέδιο ανάταξης και ανασυγκρότησης με ορίζοντα πενταετίας, με στόχο την ανάπτυξη, την ανθεκτικότητα, την ασφάλεια αλλά και τη δικαιοσύνη, τους θεσμούς, τη δημοκρατία, με στόχο την εμπιστοσύνη και την αλληλεγγύη». Δεν άρεσε στον Παύλο Πολάκη το πενταετές πλάνο, θεώρησε ότι είναι πρόταση για αναμονή στα μετόπισθεν και από το βήμα του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι τώρα είναι η στιγμή να συγκρουστούμε με την κλεπτοκρατία και όχι σε βάθος χρόνου. Με ποιο στόχο; Ο Σωκράτης Φάμελλος στο κλείσιμο του συνεδρίου σημείωσε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία έχει στρατηγική προοδευτικής ανατροπής στην Ελλάδα, με τον ΣΥΡΙΖΑ καταλύτη και κεντρικό κορμό αυτής της προοδευτικής συνεργασίας. Μόνο έτσι μπορεί να αλλάξει ο δρόμος για ένα προοδευτικό μέλλον, για ένα μέλλον που έχει ανάγκη όλη η κοινωνία». Τι είδους μέλλον; Εδώ σε θέλω, μάστορα. Πρόκειται για μια περιθωριακή και ανήμπορη ριζοσπαστικότητα; Μεγάλα λόγια, καχεκτικές πράξεις; Για τον δημοκρατικό καπιταλισμό μίλησε ο κ. Τσίπρας στους New York Times.
Τον όρο δημοκρατικό καπιταλισμό πρώτη φορά τον χρησιμοποιεί ο πρώην αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Φαίνεται ότι η αυτοκριτική του για την περίοδο που ήταν πρωθυπουργός και οι επαφές του στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ τον έχουν φέρει πιο κοντά -σχεδόν εφάπτεται- με τη σοσιαλδημοκρατία και τον έχουν απομακρύνει από τη ριζοσπαστική Αριστερά. Για τους ριζοσπάστες της Αριστεράς, δημοκρατία και καπιταλισμός στη σημερινή νεοφιλελεύθερη μορφή του (πολεμικός καπιταλισμός-καζίνο) είναι έννοιες ασύμβατες. Σκύβοντας στην Ιστορία (σύνηθες αυτό για την Αριστερά) η αναφορά Τσίπρα τούς θυμίζει τον πάπα του ρεφορμισμού Μπέρνσταϊν για τον οποίο έχουν πει τα χειρότερα ο Λένιν, ο Τρότσκι, η Λούξεμπουργκ. Επιμένουν ότι η Αριστερά πρέπει να βάλει ξανά στην ημερήσια διάταξη και να υπερασπιστεί με πάθος τον δημοκρατικό σοσιαλισμό, οπότε δεν θα μπορούσαν να συμφωνήσουν με τη στροφή Τσίπρα. Θεωρούν ότι δεν πρόκειται για μετακίνηση του πρώην πρωθυπουργού προς τον ρεαλισμό, αλλά για υπόκλιση στην ιδεολογία του ταξικού και πολιτικού αντιπάλου. Κατά τη γνώμη τους, ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται, έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή που έκανε παραχωρήσεις (χρυσή 35ετία της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας). Σήμερα είναι άπληστος, αυταρχικός, δεν διστάζει να μετέλθει όλα τα μέσα - ακόμη και τη συνεργασία με την Ακρα Δεξιά. Συνεπώς, υποστηρίζουν, ο στόχος για την Αριστερά που δεν έχει συμβιβαστεί με την αντίληψη ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πρέπει να είναι η αμφισβήτηση του καπιταλισμού και όχι ο εκδημοκρατισμός του. Οτιδήποτε λιγότερο θα είναι ήττα για τις προοδευτικές δυνάμεις και τα κοινωνικά στρώματα που θέλουν να υπηρετήσουν. Η συνέχεια επί της οθόνης.
Ανάγωγα
Ο γενικός διευθυντής του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ), Ραφαέλ Γκρόσι, δήλωσε πως η υπηρεσία δεν διαθέτει πληροφορίες που να δείχνουν ότι το Ιράν προσπαθεί ενεργά να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα. Ανευ αξίας δήλωση για τον Τραμπ και τον Νετανιάχου.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας