H δεκαετία του 1930 υπήρξε και για τη Γαλλία πολυτάραχη όπως και για τον υπόλοιπο κόσμο. Η Ιστορία έβαλλε κατά ριπάς: τα κύματα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που είχε αρχίσει το 1929 έφταναν πια στις ταραγμένες ακτές της, ο φασισμός σήκωνε και στη Γαλλία απειλητικά κεφάλι και η μυθική μάχη συνεχιζόταν στην Ισπανία. Η δραστηριοποίηση εξτρεμιστικών οργανώσεων, το στημένο σκάνδαλο Ντρέιφους, το σκάνδαλο Σταβίσκι με την πλαστή έκδοση ομολόγων που τόσο εκμεταλλεύτηκε η ρητορική των φασιστών και η αυτοκτονία του για λόγους τιμής, η δολοφονία λειτουργού της Εισαγγελίας του Παρισιού, η πολιτική αστάθεια με τις συνεχείς αλλαγές πρωθυπουργών, έγινε ενδημική όλα τα επόμενα χρόνια, με αποκορύφωμα των ταραχών την 6η Φεβρουαρίου 1934, όταν σε συγκρούσεις διαδηλωτών με την αστυνομία σκοτώθηκαν 15 άτομα και τραυματίστηκαν 1.500.
Αρχές Ιουνίου του πολυτάραχου καλοκαιριού του 1936, και μετά την επικράτηση του συνασπισμού των αριστερών-κεντροαριστερών κομμάτων αλλά και του ΚΚΓ μετά τη διάσπασή του, η πρωθυπουργία της Γαλλίας δινόταν πρώτη φορά σε έναν Σοσιαλιστή ηγέτη, τον Λεόν Μπλουμ.
Τα προηγούμενα χρόνια, φοβισμένος από το φίδι του φασισμού που γυρνούσε στους δρόμους του Παρισιού διαχέοντας ρητορικές φόβου και μίσους, είχε αναλάβει εντατικές προσπάθειες για τη σύμπηξη του αριστερού συνασπισμού που πήρε την ονομασία «Λαϊκό Μέτωπο». Στις κοινωνικο-οικονομικές μεταρρυθμίσεις στον έναν μόλις χρόνο που ουσιαστικά αφέθηκε να κυβερνήσει, το Λαϊκό Μέτωπο καθιέρωσε τις 40 ώρες εργασίας την εβδομάδα, μακρινό όνειρο πριν μα και σήμερα, την ετήσια άδεια μετ’ αποδοχών, αυτό που αποκαλούμε «διακοπές», τις συλλογικές διαπραγματεύσεις με τους εργοδότες ώστε να υπάρχει δίχτυ ασφαλείας για τους αδύναμους, ενώ εθνικοποίησε την Τράπεζα της Γαλλίας και τις κυριότερες βιομηχανίες πολεμικών ειδών.
Και τότε κάποιοι έβγαλαν, πάλι, τις μάσκες: ο Σύνδεσμος Εργοστασιαρχών, το Γενικό Επιτελείο που έτσι κι αλλιώς είχε στείλει τον ανθό της Γαλλίας σε σφαγείο στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μερίδα των υψηλόβαθμων ιδίως κληρικών, η συγκροτημένη Δεξιά εκείνης της εποχής υπό την ηγεμονία της Action Française άρχισαν έναν τόσο ακραία λαϊκίστικο αγώνα, που θυμίζει πρωθύστερα τις κατσαρόλες της Χιλής κατά του Αλιέντε. Το απίστευτο σύνθημά τους ενδεικτικό: «Καλύτερα ο Χίτλερ παρά ο Μπλουμ». Και η ιστορία είναι γνωστό πώς εξελίχθηκε…
ΥΓ.: Το καλοκαίρι του 1945 ένας γερασμένος Μπλουμ βρίσκεται ανάμεσα στους επιζώντες του Αουσβιτς. Οταν ρωτήθηκε γιατί άφησε τα γράμματα και ενεπλάκη στην πολιτική εκείνη την εξαιρετικά βάρβαρη εποχή, απάντησε: «Η ηθική μπορεί να υπάρχει μόνο όταν υπάρχει και το κουράγιο να την κάνεις πράξη». Μήνυμα επίκαιρο και σήμερα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας