Η προσπάθεια να βρεθεί ένας δημοσιογραφικός μίτος που να φωτίζει τη σύγκρουση Ισραηλινών και Παλαιστινίων με σκοπό την ειρήνευση προσκρούει στα διάφορα επίκαιρα συμβάντα της παράπλευρης ειδησεογραφίας. Τα τελευταία είναι συμπληρωματικά του παζλ, αλλά διαφωτιστικά της διαιώνισης του αδιεξόδου. Αυτά τα μικρο-συμβάντα που εκτυλίσσονται σε άλλες πίστες, πέρα και μακριά από τις ζώνες του πολέμου της Γάζας, δείχνουν μια μακροχρόνια, επίμονη, μη ισόρροπη, στρεβλή και αρκετά σύνθετη ιστορία.
Οι αντιπαραθέσεις σε συνάρτηση με το αίμα, οι αφηγήσεις και τα επιχειρήματα των δύο πλευρών, αφενός υπονομεύουν την ιδέα της ειρήνης και αφετέρου αφήνουν την πικρή γεύση των πολεμοχαρών κρετίνων που, ενώ διαθέτουν όλα τα μέσα με τα οποία θα μπορούσαν δυνητικά να ευημερούν και να χαίρονται με την ευημερία του Αλλου, επιλέγουν εντούτοις τα μέσα με τα οποία, θέλοντας να καταστρέψουν τον Αλλο, καταστρέφουν εντέλει τον εαυτό τους. Για παράδειγμα, τις προηγούμενες ημέρες απασχόλησε την επικαιρότητα η περίπτωση των Ισραηλινών τουριστών που ζήτησαν από εργαζόμενη σε μπαρ στο Ηράκλειο της Κρήτης να βγάλει το μπλουζάκι που έγραφε «Free Palestine» για να της αφήσουν φιλοδώρημα. Στην Αθήνα, τέσσερα νεαρά άτομα διώκονται ποινικά για «ρατσιστικά κίνητρα», επειδή φώναξαν «Free Palestine» σε Ισραηλινούς τουρίστες. Η αντιπαράθεση, εδώ, αλλάζει πίστα αφού η φωνή κατά της γενοκτονίας τείνει να μεταφραστεί σε ρατσιστικό έγκλημα· και μια τουριστική χώρα (η Ελλάδα) τείνει να γίνει πλυντήριο με αγορασμένες συνειδήσεις. Εχουν γίνει αρκετά συλλαλητήρια στην Αθήνα και αλλού υπέρ των δοκιμαζόμενων αμάχων Παλαιστινίων· πολλές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ.
Η αντιπαράθεση έχει μεταφερθεί παντού. Σε όλες τις πρωτεύουσες και μεγάλες πόλεις του κόσμου. Ομως, είναι τόσο γενικευτική, τόσο θυμική που κάθε άλλο παρά πετυχαίνει τον πρόσκαιρο έστω στόχο: σταμάτημα της αιματοχυσίας και ελεύθερη κίνηση της ανθρωπιστικής βοήθειας. Ομως, αν η εικόνα στην Ευρώπη είναι σχεδόν πανομοιότυπη (αμφίθυμες κυβερνήσεις, κρυφές ατζέντες και ρητορικές κατευνασμού απέναντι στις φιλοπαλαιστινιακές ομάδες και, τελικά, υπέρ του Νετανιάχου), στην Αμερική η πολιτική είναι σταθερά εκφρασμένη υπέρ του καθεστώτος Νετανιάχου και, ιστορικά, υπέρ του κράτους του Ισραήλ: τον Μάιο του 1948 οι ΗΠΑ ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε το νεοσύστατο Κράτος του Ισραήλ.
Η κυβέρνηση Τραμπ έχει μεταφέρει τον πόλεμο της Γάζας στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Οπως για τον Μητσοτάκη τα δημόσια ΑΕΙ είναι κέντρα ανομίας και εστίες κομμουνιστο-συμμοριών, έτσι για τον Τραμπ τα πανεπιστήμια είναι κέντρα αντισημιτισμού, τρομοκρατών, ισλαμιστών, δικαιωματιστών και κομμουνιστών.
Ετσι, η αστυνομία συνέλαβε 300 διαδηλωτές στο campus του Πανεπιστημίου Κολούμπια διαλύοντας εκδηλώσεις κατά του πολέμου της Γάζας. Συλλήψεις έγιναν και στο Χάρβαρντ, στο City College της Νέας Υόρκης, στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν-Μάντισον κ.α. Οι δηλώσεις που έκαναν τη διαφορά ήταν αυτές του καθηγητή του Κολούμπια, Ρασίντ Ισμαήλ Καλίντι: «Είμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Ντροπή στους ηγέτες μας, ντροπή στους διοικητικούς υπαλλήλους, που επέτρεψαν στην αστυνομία να μπει στην πανεπιστημιούπολη. Οι ΗΠΑ είναι μέρος αυτού του πολέμου στη Γάζα».
Αλλά γιατί τα φώτα έπεσαν στον Καλίντι; Ο Καλίντι, Παλαιστινιο-Αμερικανός ιστορικός της Μέσης Ανατολής και καθηγητής Σύγχρονων Αραβικών Σπουδών στην έδρα Edward Said στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, έγινε γνωστός στις ΗΠΑ από ένα λάθος του Τζο Μπάιντεν. Ο «Genocide Joe» (ο Τζο της γενοκτονίας) εθεάθη τον Νοέμβριο του 2024 να βγαίνει από ένα βιβλιοπωλείο στο Ναντάκετ της Μασαχουσέτης με το βιβλίο τού Καλίντι «The Hundred Years’ War on Palestine: A History of Settler Colonialism and Resistance, 1917-2017» («Ο Εκατονταετής Πόλεμος κατά της Παλαιστίνης: Η Ιστορία της Αποικιακής Εγκατάστασης και της Αντίστασης στους Εποίκους, 1917-2017») που εκδόθηκε το 2020.
Ο ιστορικός περιγράφει τη σύγχρονη ιστορία της Παλαιστίνης ως «έναν αποικιακό πόλεμο που διεξήχθη εναντίον του ιθαγενούς πληθυσμού για να εγκαταλείψει την πατρίδα του». Σήμερα, τον επιβεβαιώνει ο Τραμπ. Τον Φεβρουάριο 2025 ο Τραμπ δεσμεύτηκε στον Νετανιάχου με «support at all costs»· ότι με «κάθε κόστος» οι ΗΠΑ θα αναλάμβαναν τον έλεγχο της Λωρίδας της Γάζας, έχοντας νωρίτερα δεσμευτεί ότι η περιοχή θα «εκκαθαριστεί» από τον παλαιστινιακό πληθυσμό.
Ωστόσο, όταν έγραφε το βιβλίο ο Καλίντι δεν βρισκόταν πίσω από «πέπλο άγνοιας» για να αποφασίσει αν πρόκειται για μια δίκαιη ή άδικη διευθέτηση. Η αποτυχία του Οσλο, η άνοδος της Χαμάς, οι νέες μορφές τρομοκρατίας, περιόρισαν την πολιτική φαντασία των αντιμαχόμενων στην όξυνση της σύγκρουσης. Οι πρώιμες όμως ανταλλαγές των δύο λαών αποκαλύπτουν ότι ο σιωνισμός ήταν από την αρχή ένα αποικιακό ουσιαστικά εγχείρημα και ότι οι Παλαιστίνιοι δεν ελήφθησαν ποτέ υπόψη ούτε ζητήθηκε ποτέ η γνώμη τους σε θέματα που θα καθόριζαν το εκάστοτε παρόν και
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας