Συμβάσεις «μη εργασίας» με ρήτρα μη ανταγωνισμού: η εργασία γίνεται αεργία ώστε να μεγιστοποιηθεί το κέρδος και να μπλοκαριστεί το «άλλο» κεφάλαιο στην αγορά. Ο καπιταλισμός του ραγδαίου ανταγωνισμού και της ξέφρενης κούρσας καινοτομίας απαιτεί από το ανθρώπινο κεφάλαιο κάτι σαν «αγρανάπαυση».
«Σε πληρώνουμε να μη δουλεύεις για εμάς αλλά και να μη δουλέψεις στον ανταγωνιστή». Η επί πληρωμή αεργία καθηλώνει το ανθρώπινο κεφάλαιο, ωθώντας το στην αδράνεια ώστε να καθυστερεί ο εχθρός να προσλαμβάνει εργασία και να παράγει ψηλότερα στην αγορά.
Το παγκόσμιο ψηφιακό εργοστάσιο των ανειδίκευτων εργατών φρακάρει: αλλά δεν στέλνει στον καναπέ τους εργαζόμενους χωρίς να τους πληρώνει. Μεγάλος πληθυσμός ταλαντούχων στην πληροφορική και στον προγραμματισμό, που μαθητεύουν και εργάζονται στη μεταφυσική επικράτεια της αλγοριθμικής νοημοσύνης, μπορούν άνετα να πληρωθούν αδρά ανά πάσα στιγμή από τον ανταγωνισμό.
Αυτό το επίπεδο συνεχούς υπερκινητικότητας –στο αντίθετο άκρο από αυτό της διεύρυνσης των οικονομικών ανισοτήτων– αλλάζει τη μορφή και τη δυναμική του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού. Απέναντι στην ανεργία που γεννάει η υπερτεχνολογική εξέλιξη, το κεφάλαιο προτάσσει ασφάλιστρα κινδύνου και πληρώνει για αγρανάπαυση τα υποκείμενα-εργάτες του ώστε να κερδίσει βιώσιμα μερίδια αγοράς.
Η πληρωμένη μακροχρόνια άδεια από την εργασία και η ρήτρα μη ανταγωνισμού είναι στοιχεία του συμπεριφορικού οικονομικού παίγνιου των ισχυρών κολοσσών της τεχνολογίας που γνωρίζουν το βάθος των οικονομικών σημαινόντων πίσω από φαινόμενα όπως η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα.
Ακόμα και ως απέχοντες από την παραγωγή, πληρωνόμαστε για «να μην παράγουμε» ανταγωνισμό. Και κάπως έτσι ως σύστημα αποφεύγουμε μια εκδοχή «ανεστραμμένης πραγματικότητας». Υπερεξειδικευμένα στελέχη, ανώτεροι τεχνοκράτες και μηχανικοί της τεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης πρέπει να «καθίσουν μακριά από την αγορά» ώστε να μην αυξηθεί ο ανταγωνισμός. Ο τεχνοκαπιταλισμός –με άλλα λόγια– επιδοτεί την ανάπαυση του ανθρώπινου κεφαλαίου ώστε κυρίως να μην αναπαράγεται το ανταγωνιστικό κεφάλαιο.
Και όλα αυτά φυσικά μέχρι να συνασπιστεί το κεφάλαιο απέναντι στην εργασία γενικότερα: μέχρι δηλαδή να κατακερματιστούν τα μερίδια αγοράς και κέρδους, αλλά μέχρι τότε να έχει «καταργηθεί» και μεγάλο μέρος των εργαζομένων (σε επίπεδο τέτοιο που ο φόβος του ανταγωνισμού θα είναι μικρότερος λόγω υπεραυτοματισμών και ρομποτικής…).
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας