Οι πηγές έμπνευσης όσων συμμετέχουμε ενεργά στο κίνημα ειρήνης είναι πολλές, συνδεόμενες με ποικίλες ευαισθησίες, πολιτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις. Για παράδειγμα, την κρισιμότατη δεκαετία 1980 στην Ευρώπη, όταν κορυφωνόταν ο ψυχρός πόλεμος, σημαντική συνιστώσα του τότε πρωτόγνωρου αντιπυρηνικού κινήματος ήταν το Διεκκλησιαστικό Συμβούλιο Ειρήνης (IKV) της Ολλανδίας, με τον ηγέτη του, Γιαν Φάμπερ, προσκεκλημένο στη Μόσχα και στο Πεκίνο.
Ευτύχησα ως γενικός γραμματέας της 70χρονης (φέτος) Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) να ζήσω άμεσα την εξέλιξη των θέσεων του ΚΚΕ. Εκείνα τα χρόνια δημιουργίας και άλλων δύο κινήσεων ειρήνης, της ΑΚΕ και ΚΕΑΔΕΑ, προέκυψε η ανάγκη κοινής δράσης, στην οποία είχαμε ανταποκριθεί χωρίς μαξιμαλισμούς.
Αξιοσημείωτο ότι το 1982 συνεδριακή απόφαση του ιστορικού κόμματος έλεγε ότι «το κίνημα ειρήνης δεν μπορεί να έχει όρια μέσα στον λαό», που σήμαινε κανέναν αποκλεισμό μπροστά στον κίνδυνο πυρηνικού ολοκαυτώματος. Σε εκείνο το μεγάλο πολιτικό σχολείο φοίτησα και ο ίδιος, γι’ αυτό δεν υποτιμώ καμιά ευκαιρία για την ειρήνη έστω κι αν εκπέμπει αμυδρό φως εξόδου από το σκοτάδι του πολέμου. Επόμενο ήταν να χαιρετίσω τη ρωσο-ουκρανική συνάντηση ειρήνης στην Κωνσταντινούπολη, που δεν απέδωσε πολλά, ούτε καν εκεχειρία, αλλά και η εκατέρωθεν απελευθέρωση χιλίων αιχμαλώτων δεν είναι μικρό πράγμα.
Γι’ αυτό, αναρωτιέμαι που κάποιοι δικοί μας, διαρκώς επικαλούμενοι το κίνημα ειρήνης, δεν εξέδωσαν ανακοινώσεις, έστω με επιφυλάξεις, για τη συνάντηση της Κωνσταντινούπολης. Μήπως διότι δεν συμμετείχε σε αυτήν ο Πούτιν, αν και την πρότεινε; Δεν άρεσε μήπως η εμπλοκή των Τραμπ και Ερντογάν, που όντως δεν διαθέτουν φιλειρηνικές περγαμηνές, τους οποίους όμως έβαλε στο παιχνίδι ο Πούτιν; Σε τούτη τη φάση, φαίνεται να ξεχνά ότι οι συμφωνίες του Μινσκ το 2014 ήταν καρπός καθαρά ευρωπαϊκός, μετά από τετραμερή Ρωσίας, Ουκρανίας, Γαλλίας και Γερμανίας. Πούτιν, Ποροσένκο, Ολάντ, Μέρκελ, οι αντίστοιχοι ηγέτες, με τους δύο τελευταίους επικρινόμενους από Ανατολικοευρωπαίους ρωσοφοβικούς για ήπια στάση έναντι της Ρωσίας.
Με βαρύτατες συνέπειες του πολέμου της Ουκρανίας, η Ε.Ε. θα έπρεπε επίμονα να διεκδικήσει ρόλο στην ειρηνευτική διαδικασία, εφόσον τεθεί σε σταθερή τροχιά, από την οποία δεν μπορούν να αποκλειστούν ΗΠΑ και Τουρκία, με βάση το κεκτημένο της Κωνσταντινούπολης. Εννοώ ότι στην ίδια πόλη είχε υπογραφεί, με εμπλοκή και του ΟΗΕ, ρωσο-ουκρανική συμφωνία για τη διευκόλυνση των εξαγωγών σιτηρών στον υπόλοιπο κόσμο ώστε να αποφευχθεί επισιτιστική κρίση.
Δυστυχώς, με την κυβέρνηση Μητσοτάκη σε τροχιά ατλαντισμού, η δική μας χώρα κατέστη μέρος του προβλήματος, όχι της λύσης, απομακρυνόμενη από την πολυδιάστατη και ενεργητικά φιλειρηνική πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα
*Υπεύθυνος του Γραφείου Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας