1. Πρέπει να ομολογηθεί πως είναι περίπλοκη υπόθεση η άσκηση της εξουσίας. Και τούτο ανάγκασε τον Πλάτωνα να υποδείξει την υποχρεωτική χρησιμοποίηση των «αρίστων». Οι «άριστοι» πρέπει να εξαναγκάζονται, κατά τον σοφό, ν’ αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες για να μην «πέφτει» η εξουσία στα χέρια των επιτήδειων, των καιροσκόπων και των ανίκανων. Φιλοσοφική ουτοπία αναμφισβήτητα!. Γιατί οι «άριστοι» φοβούνται πως δεν θα κατορθώσουν να κυβερνήσουν και γιατί ακόμη δεν είναι καθόλου βέβαιο πως οι «άριστοι» καταλαμβάνοντας την εξουσία θα παραμείνουν «άριστοι».
Με τα ανωτέρω προφανώς εμπνεύστηκαν και στοιχήθηκαν οι κρατούντες και με τις πράξεις και παραλείψεις τους γράφουν Ιστορία με θύματα το Σύνταγμα, το οποίο παραβιάζουν ανερυθρίαστα και δυστυχώς χωρίς καμία κύρωση (άρ. 16, άρ. 86, άρ. 24), τα δάση σε μεγάλη έκταση από τις καταστροφικές φωτιές, που ήταν και φονικές για πολλούς ανθρώπους, την ασφάλεια με τις ατιμώρητες και αρχειοθετημένες υποκλοπές, τους εργαζομένους με τα αντεργατικά νομοθετήματα και τα πλείστα όσα εργατικά «ατυχήματα» και δη θανατηφόρα, την ατιμωρησία των υπευθύνων για τους θανάτους από τον Covid -με νομοθετική ρύθμιση μάλιστα-, την ανυπαρξία οποιασδήποτε έρευνας για τις απευθείας αναθέσεις «έργων» πολλών εκατομμυρίων, με πρόφαση την πανδημία, οι οποίες όμως (αναθέσεις) συνεχίζουν μέχρι σήμερα (ιδ. και εξοπλιστικά κ.λπ.) και τα αλλεπάλληλα εγκλήματα στην κοιλάδα των Τεμπών.
Φαίνεται ότι διαβάζουν πολλοί Ιστορία, όπως διαβάζουν ένα μυθιστόρημα. Και βέβαια στο αστυνομικό μυθιστόρημα το πτώμα συνήθως είναι ένα. Στην Ιστορία τα πτώματα είναι ακαταμέτρητα. Αν μπορούσαν ν’ αναστηθούν αυτά τα πτώματα όπως και οι εξαϋλωμένοι νέοι στα Τέμπη και να γράψουν μοναχοί τους την Ιστορία. Να αναστηθούν οι σκοτωμένοι και να τους ρωτήσουν ασκαρδαμυκτί και ατενώς γιατί σκοτώθηκαν, όπως αμείλικτα, θαρραλέα και επίμονα ερωτούν οι συγγενείς τους και όσοι τους συμπαραστέκονται ανιδιοτελώς!
2. Οι κρατούντες στην υπόθεση των Τεμπών αποδύονται σε μια απέλπιδα και επικίνδυνη γι’ αυτούς παρτίδα σκάκι με τακτικισμούς, μεθοδεύσεις, αλλοιώσεις και αποκρύψεις στοιχείων και πάντως κλείσιμο του «Κεφαλαίου Τέμπη». Δεν υπολόγισαν όμως τον «άλλο παίκτη», ήτοι τους συγγενείς των θυμάτων, δηλαδή την «εξεγερμένη αξιοπρέπειά τους», αλλά και τη ρωγμή που προκλήθηκε απρόσμενα από τη λαοθάλασσα των συλλαλητηρίων στις 26 Ιανουαρίου και 28 Φεβρουαρίου τρέχοντος έτους και μάλιστα ειρηνικά και ακαθοδήγητα, όπως το «κίνημα» των ταπεινών, ιθαγενών στο Μεξικό.
3. Επειδή ο γράφων απειλήθηκε, πιστεύω ότι ο Ιγνάσιο Ραμονέ δεν κινδυνεύει να πληγεί ούτε να απειληθεί, γι’ αυτό και αντιγράφω την ενδιαφέρουσα ιστορία από τον επίλογο του βιβλίου του, που προσήκει στην περίσταση και καταλαμβάνει όλους τους εμπλεκομένους, με αντικατάσταση μόνο της λέξης «ιθαγενής», όπου μπορεί να τεθεί ο «συγγενής». «Αυτό λέγεται ο "άλλος παίκτης". Μια ομάδα σκακιστών είχε βυθιστεί σε μια πολύ σημαντική παρτίδα υψηλού επιπέδου. Πλησίασε ένας ιθαγενής, τους κοίταξε και ρώτησε: "Τι παίζετε;". Κανείς δεν του απάντησε. Ο ιθαγενής πλησίασε τη σκακιέρα, κοίταξε τη θέση των κομματιών, το αυστηρό και συγκεντρωμένο πρόσωπο των σκακιστών, την παράδοξη στάση εκείνων που παρακολουθούσαν. Εκανε ξανά την ερώτηση. "Τι παίζετε;". Ενας από τους παίκτες τού απάντησε: "Δεν θα μπορούσες να καταλάβεις. Είναι ένα παιχνίδι για σπουδαίους και σοφούς ανθρώπους". Ο ιθαγενής έμεινε σιωπηλός και συνέχισε να παρατηρεί τη σκακιέρα και τις κινήσεις των αντιπάλων. Μετά από λίγο, τόλμησε να ξαναρωτήσει: "Και, γιατί παίζετε, αν αγνοείτε ποιος θα κερδίσει;". Ο ίδιος παίκτης που είχε απαντήσει προηγουμένως του είπε: "Δεν μπορείς να καταλάβεις. Είναι ένα θέμα για ειδικούς. Ξεπερνάει τις ικανότητές σου". Ο ιθαγενής δεν είπε τίποτε. Συνέχισε να παρακολουθεί και μετά έφυγε. Κάποια στιγμή, ξαναγύρισε κουβαλώντας κάτι. Χωρίς να πει κουβέντα, πλησίασε το τραπέζι και ακούμπησε στη μέση της σκακιέρας μια παλιωμένη μπότα γεμάτη λάσπη. Οι παίκτες αμήχανοι, τον κοίταξαν οργισμένοι. Ο ιθαγενής χαμογέλασε πονηρά και ρώτησε: "Σαχ;"». Και συμπληρώνει ο συγγραφέας: «Το κλειδί αυτής της ιστορίας δεν είναι η παλαιωμένη μπότα με τη λάσπη που διέκοψε και ανέτρεψε μια θεαματική παρτίδα σκάκι των αφεντών της εξουσίας και του χρήματος και το παιχνίδι εκείνων που έκαναν την πολιτική μια τέχνη προσποίησης και απάτης. Το ουσιαστικό ευρίσκεται στο χαμόγελο του ιθαγενούς, που δείχνει ότι ξέρει κάτι. Ξέρει ότι λείπει ένας άλλος παίκτης: αυτός. Αλλά κυρίως, ξέρει ότι η παρτίδα δεν έχει λήξει και δεν την έχουμε χάσει. Ξέρει ότι η παρτίδα σκάκι μόλις ξεκίνησε. Και το ξέρει όχι επειδή το ξέρει, αλλά επειδή ονειρεύεται».
Παραφράζοντας τα τελευταία λόγια του συγγραφέα οι συγγενείς αλλά και οι πολίτες που διαδηλώνουν δηλώνουν ότι: «Εμείς δεν αποτελούμε τμήμα του παρελθόντος, αλλά του μέλλοντος. Γιατί κοιτάζουμε προς τα πίσω αλλά ονειρευόμαστε προς τα εμπρός. Τα πόδια μας μένουν βουτηγμένα στον πηλό της Ιστορίας αλλά το κεφάλι μας διακρίνει το φωτεινό αύριο».
Την ιστορία τη διηγήθηκε ο Υ/της Μάρκος στους διανοουμένους τους οποίους κάλεσε να τους ευχαριστήσει για τη συμπαράστασή τους στην πορεία του προς την Πόλη του Μεξικού. Οι ημέτεροι διανοούμενοι σιωπούν, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, και όσοι δεν σιωπούν, προπηλακίζουν, υβρίζουν χυδαία ή συκοφαντούν τον αγώνα των ηττημένων, ταπεινών και ελασσόνων, πλην αξιοπρεπών πολιτών.
*Δικηγόρος, τ. γεν. γρ. ΔΣΘ
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας