Μετά από τον «κυματισμό» που πέρασε η κυβέρνηση τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του '25 στα δύσκολα νερά των Τεμπών, φαίνεται πως κάπως βρήκε τα πατήματά της με μια επικοινωνιακή στρατηγική χωρίς καμία πρωτοτυπία μεν, με ενδεχόμενη αποτελεσματικότητα δε.
Η στρατηγική αυτή εδράζεται σε δύο πυλώνες. Ο πρώτος είναι η κλασική μέθοδος στην οποία καταφεύγουν όλες οι ευρισκόμενες σε τροχιά φθοράς κυβερνήσεις, προκειμένου να εξευμενίσουν το εκλογικό σώμα: ανοίγουν το πουγκί και μοιράζουν χρήμα. Και επειδή σήμερα λεφτά υπάρχουν λόγω του τερατώδους υπερπλεονάσματος -άλλη συζήτηση πως αυτό προκύπτει- έχει αρχίσει η κυβέρνηση στοχευμένες παροχές και αυξήσεις μισθών σε επαγγελματικές και κοινωνικές τάξεις που θέλει να επαναπατριστούν ή να συγκρατήσει (αυξήσεις σε ένστολους, επιδόματα σε συνταξιούχους και ενοικιαστές κ.λπ.). Έτι περαιτέρω, αφήνονται να διαρρεύσουν πληροφορίες για επικείμενες γενναίες παρεμβάσεις στην φορολογία (ΕΝΦΙΑ, ενοίκια) και, λιγότερο πιθανό, επιστροφή 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης. Κανείς δεν έχασε δίνοντας φυσικά αλλά και κανείς δεν κέρδισε απλά επειδή έδωσε. Ο κόσμος κάλλιστα μπορεί να πάρει ό,τι του προσφέρεις και να σε μαυρίσει στην κάλπη. Έχει συμβεί ουκ ολίγες φορές.
Ο δεύτερος πυλώνας είναι πιο ενδιαφέρων. Είναι το άνοιγμα του βασικού playbook της Νέας Δημοκρατίας, των σταθερών και διαχρονικών θεμάτων που ευαγγελίζεται και αρέσκεται να προβάλει η δεξιά παράταξη. Αξιολόγηση στο Δημόσιο, ανομία στα πανεπιστήμια κλπ. Μεταβλητές που πατάνε σε χρόνια στερεότυπα και συνεγείρουν τα συντηρητικά αντανακλαστικά ενός σημαντικού μέρους του κοινωνικού σώματος με στεγανοποιημένες προσλαμβάνουσες και ραθυμία αναλυτικότερης σκέψης. Πολύ πιθανό αυτός ο δεύτερος πυλώνας να αποδειχθεί περισσότερο αποτελεσματικός από εκείνον των παροχών επειδή εδράζεται σε ένα αξιακό υπόβαθρο και σε ένα σύστημα εμπεδωμένων πεποιθήσεων και όχι απλά σε οικονομική βάση.
Το θέμα βέβαια είναι ότι με αυτά τα θέματα η ΝΔ αντιπολιτεύτηκε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με σημαία αυτά τα θέματα διεκδίκησε και κατέκτησε την εξουσία το 2019. Τώρα όμως βρίσκεται στον έκτο χρόνο της διακυβέρνησής της. Το γεγονός ότι ανασύρει πάλι τα ίδια και τα ίδια δεν συνιστά μια ομολογία αποτυχίας; Τόσα χρόνια, με το περίφημο επιτελικό κράτος δεν κατόρθωσε να λύσει ούτε τα βασικά;
Το ερώτημα φαντάζει εύλογο, όμως δεν είμαι καθόλου βέβαιος πως αυτή η σκέψη μπορεί να κάμψει αποφασιστικά τη δυναμική της κυβερνητικής προπαγάνδας. Διαθέτει τα μέσα και τον χρόνο ώστε να αναπτύξει το αφήγημά της και με την αρωγή του επικοινωνιακού μηχανισμού που ακόμα διαθέτει να το καταστήσει ηγεμονικό στην πολιτική αντιπαράθεση. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια από τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης προκειμένου να αποδομήσουν τις κυβερνητικές θέσεις, να αναδείξουν την ταξικότητα της πολιτικής της και να πείσουν ότι μπορούν να αποτελέσουν μια σοβαρή εναλλακτική προοπτική για την διακυβέρνηση του τόπου.
Και καλό είναι εκεί στην αντιπολίτευση να θυμηθούν τον στίχο του Ρότζερ Γουότερς, together we stand, divided we fall.
*Πολιτικός Επιστήμονας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας