Νιώθω τούτες τις μέρες να ξαναζώ μέσα στην τρέλα των μνημονίων. Το πρόσφατο παρελθόν βγαίνει ξανά σαν το σκιάχτρο μπροστά μου. Με τα κουρέλια του ν’ ανασύρουν και να διασπείρουν τριγύρω μου τα φαντάσματα του διχασμού και των βίαιων διασυρμών. Και τις σειρήνες του να επιχειρούν να μπαζώσουν εντός μου την άρνηση και τον λόγο της. Και τους τελάληδές τους να έχουν βαλθεί να με πείσουν πως είναι άλλο αυτό που βλέπουν τα μάτια μου κι άλλο αυτό που μαστορεύουν ο πρωτομάστορας με τους μαστόρους του και τους μαθητάδες του. Μια σχιζοφρένεια μας σφίγγει σαν πένσα!
Νιώθω σαν να μ’ έχουν βάλει στο μάτι από παντού και να με πυροβολούν πια δίχως έλεος. Σαν να τα έχω διαπράξει εγώ τ’ ανομήματα και τα κακουργήματα που διαπράττουν εκείνοι και πρέπει να ετοιμάσω την απολογία μου και να μαστιγωθώ για να βάλω στο κεφάλι μου το μυαλό το δικό τους.
Σαν να ’χει απομείνει ένα ακυβέρνητο σκάφος η χώρα μας και να μην ξέρει από νόμους, υπηρεσίες και αρχές. Και σαν να έχουν πέσει επάνω της βάρβαροι και τα κάνουνε όλα γης μαδιάμ, αρπάζοντας και διαγουμίζοντας ό,τι γυαλίζει στο μάτι τους και φορτώνοντας στα σακιά τους τ’ ασημικά και τα χάλκινα για να τα πάνε αλλού, να τα λιώσουν και να φτιάξουν μ’ αυτά επαύλεις και μέγαρα.
Παραδώσαμε τούτη την όμορφη χώρα μας σε ανθρώπους ανίκανους και τυχοδιώκτες. Και την αφήσαμε ανοχύρωτη για να την κάνουν θεραπαινίδα τους σαλτιμπάγκοι και σαλταδόροι, που οργιάζουν και ορέγονται την αιώνια εφηβεία της και τ’ ασύγκριτα κάλλη της νεότητάς της. Τη χώρα με την απαράμιλλη κι ανεκτίμητη κληρονομιά της, με τον ασύγκριτο πνευματικό πλούτο της, με τη γλώσσα του Ομήρου, με το φως του Ηράκλειτου, με τη λαϊκή σοφία του Σωκράτη, με τις ακτές και τις ακτίνες του Αιγαίου και της Ιωνίας. Τη χώρα του ήλιου και της θάλασσας, τη χώρα των ελαστικών μύθων και του ορθού λόγου, τη χώρα της μουσικής και της ποίησης.
Ολον ετούτο τον τελευταίο καιρό έχουν βαλθεί να με κάνουν να νιώθω κακόμοιρος, να ντρέπομαι για τη χώρα μου, να λυπάμαι για την πατρίδα μου, να μου ’ρχεται να σβήσω την ιστορία μου, ν’ αποκοπώ απ’ τον πολιτισμό μου, να βλέπω, ν’ ακούω, να σιωπώ, να φοβάμαι, να μουρμουρίζω μες στους τέσσερις τοίχους μου «Η δυστυχία τού να είσαι Ελληνας», να τρέμω και να περιμένω έναν σύγχρονο εφιάλτη για να προβλέπω την πτώση μου, παίρνοντας την απόφαση πως θα ’ναι η τιμή μου περισσότερη ακόμα να μάχομαι απελπισμένος και να θυσιάζομαι δίχως αντίκρισμα εν γνώσει μου και εν γνώσει μου να παραδίνομαι στη μοίρα μου ηρωικώς.
«Ετσι ήρθαν τα πράγματα μα έτσι δε θα πάνε», μας λέει ο Τούρκος συγγραφέας και διανοητής Ασίζ Νεσίν. Δεν πρέπει να πάνε έτσι. Δεν μπορούν να πάνε έτσι. «Ο καθείς και τα όπλα του», λέει ο Οδυσσέας Ελύτης. Ο καθείς και η προσωπική του ευθύνη. Δεν θα χάσουμε το γέλιο και τη χαρά μας επειδή έτσι το θέλουν αυτοί που βάζουν στ’ αγαθά μας το χέρι τους. Δεν θα κλειστούμε στον εαυτό μας και δεν θα καταδικαστούμε να κλαίμε τη μοίρα μας. Δεν είναι η Ελλάδα ένας γέρικος ίσκιος, όπως προσπαθούν να την κάνουν οι άλλοι. Δεν είναι η Ελλάδα ένα νομισματοκοπείο, ένας όμιλος τραπεζών, χρηματιστήριο και καζίνο.
Εχει τραγούδια η Ελλάδα, που τ’ ακούς και βυθίζεσαι στην απέραντη μαγεία της μεγάλης διαδρομής της. Εχει λεβεντιά και χάρη η Ελλάδα, που τη βλέπεις στους ρυθμούς και στα βήματα των όμορφων κοριτσιών κι αγοριών της κι εκστασιάζεσαι μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα της φυγής προς το άπειρο του ονείρου και της ουτοπίας.
Κι έχει φωνή και λόγο η Ελλάδα. Φωνή και λόγο που έρχονται από πολύ μακριά και τους πρέπει να πάνε ταξιδεύοντας ακόμα μακρύτερα. Και γι’ αυτό πρέπει να φωνάξουμε δυνατά με τη φωνή της Ελλάδας. Και να μιλήσουμε καθαρά με την ξάστερη ψυχή της Ελλάδας. Δεν θα μας τελειώσουν. Και σαν τα μούτρα τους δεν θα μας κάνουν. Δεν θα τους αφήσουμε. Δεν τέλειωσαν τα όνειρα των Ελλήνων. Και δεν θα τους αφήσουμε να τα τελειώσουν. Δεν πρέπει.
*Φιλόλογος, συγγραφέας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας