Οξυγόνο δικαιοσύνης και πολιτικής αλλαγής

Την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή, ο κ. Μητσοτάκης εμφανίστηκε για άλλη μια φορά κατώτερος των περιστάσεων και της ευθύνης που έχει απέναντι στις οικογένειες των θυμάτων αλλά και σε έναν λαό που με τις πρωτοφανείς του διαδηλώσεις απαιτεί το αυτονόητο: να λάμψει η αλήθεια, να αποδοθούν οι ευθύνες εκεί που πρέπει και να διασφαλιστεί πως η χώρα θα αποκτήσει -επιτέλους!- ασφαλείς και σύγχρονους σιδηρόδρομους. Σε κανένα από αυτά τα αιτήματα δεν δόθηκαν καθησυχαστικές απαντήσεις.

Και σαν μην έφτανε αυτό, ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της κυβέρνησης προσπάθησε να επιρρίψει ευθύνες για το μπάζωμα του τόπου του δυστυχήματος… στους αρχηγούς της αντιπολίτευσης! Είναι εμφανές πλέον και στον πλέον καλόπιστο πολίτη ότι προτεραιότητά του πρωθυπουργού είναι η διαχείριση του πολιτικού κόστους και τίποτα παραπάνω. Ο ελληνικός λαός, όμως, δεν συμβιβάζεται με αυτήν τη δειλή στάση. Με τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις του, κατέρριψε έτσι εκκωφαντικά το επιχείρημα της κυβέρνησης για «σχέδιο αποσταθεροποίησης». Αντιθέτως, ο μόνος παράγοντας αποσταθεροποίησης είναι η αλαζονεία και η διαφθορά της Νέας Δημοκρατίας.

Το συμπέρασμα είναι ένα: όσο ξετυλίγεται το κουβάρι της τραγωδίας των Τεμπών τόσο αποδεικνύεται ότι το «επιτελικό» κράτος του Μαξίμου είναι ένα αποτυχημένο σύστημα εξουσίας. Στα Τέμπη ζήσαμε ένα σύστημα εξουσίας, που απέτυχε να διαχειριστεί τους ευρωπαϊκούς πόρους, ύψους 54 εκατ. ευρώ, για την τηλεδιοίκηση, η οποία, αν είχε εγκατασταθεί έγκαιρα, αυτή η τραγωδία δεν θα είχε συμβεί.

Ενα σύστημα εξουσίας υπεύθυνο για τον αναξιοκρατικό διορισμό του σταθμάρχη, που δεν δίστασε να αλλάξει τα όρια ηλικίας στην προκήρυξη, προκειμένου να πραγματοποιήσει το ρουσφέτι.

Ενα σύστημα εξουσίας, που δεν σεβάστηκε ούτε τα θύματα της τραγωδίας, με συνέπεια την αλλοίωση και απώλεια κρίσιμων στοιχείων, γεγονός που δυσχεραίνει τη δουλειά της Δικαιοσύνης.

Δεν μπορεί, λοιπόν, να καλύπτονται οι ευθύνες των πρωταγωνιστών της τραγωδίας πίσω από τον όρο «διαχρονικές παθογένειες», που βεβαίως υπάρχουν αλλά δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν. Αντίθετα, τις εργαλειοποιούν, για να κάνουν παρασκηνιακές πελατειακές πολιτικές επιλογές. Οσα συνέβησαν είναι αποτέλεσμα της νοοτροπίας ότι «το κράτος είναι λάφυρο της εκάστοτε εξουσίας».

Εμείς, από την πρώτη κιόλας μέρα, επωμιστήκαμε την ιστορική ευθύνη, με αίσθημα σεβασμού απέναντι στα θύματα, τις οικογένειές τους και απέναντι στην ίδια τη δημοκρατία να πάρουμε όλες τις απαραίτητες θεσμικές πρωτοβουλίες, ώστε να οδηγηθούν στον φυσικό τους δικαστή όλα τα πολιτικά και μη πολιτικά πρόσωπα.

Κινηθήκαμε άμεσα και καταθέσαμε πρόταση να συσταθεί προανακριτική επιτροπή, ώστε να έρθει το πόρισμα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας στη Βουλή και να διερευνηθούν οι ευθύνες τού τότε υπουργού Μεταφορών, Κ. Καραμανλή, που σχετίζονται με τη μη υλοποίηση της σύμβασης 717 και την εγκατάσταση της τηλεδιοίκησης. Η κυβέρνηση, τότε, επέλεξε να χειροκροτήσει τον κ. Καραμανλή, παρά να αναλάβει τις ευθύνες της.

Αργότερα, καταθέσαμε πρόταση δυσπιστίας απέναντι στην κυβέρνηση για τα χαλκευμένα ηχητικά του σταθμάρχη σε φιλικά προς την κυβέρνηση ΜΜΕ, τα οποία στήριζαν το αφήγημα περί «αποκλειστικά ανθρώπινου λάθους» και είχαν ως απώτερο σκοπό τη χειραγώγηση και τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Αποτέλεσμα της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας μας ήταν να παραιτηθούν στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού στο Μέγαρο Μαξίμου.

Η τρίτη κατά σειρά πρωτοβουλία μας ήταν η προανακριτική επιτροπή στη βάση του πορίσματος της Εισαγγελίας Εφετών Λάρισας, που σκοπό έχει να διερευνήσει τις ευθύνες τού τότε υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ, Χ. Τριαντόπουλου, σχετικά με την επίμαχη συνάντηση της 3ης Μαρτίου 2023, στην οποία συμμετείχε, αλλά κυρίως για την αλλοίωση του χώρου του δυστυχήματος.

Κορύφωση των κοινοβουλευτικών ενεργειών μας αποτέλεσε η πρόσφατη κατάθεση πρότασης δυσπιστίας, μετά και τα επιβαρυντικά στοιχεία του πορίσματος των εμπειρογνωμόνων του ΕΟΔΑΣΑΑΜ.

Σήμερα, είναι εμπεδωμένη η πεποίθηση στην κοινή γνώμη πως η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει να δώσει κάτι άλλο σε μια χώρα όπου επικρατεί γενικευμένη ανασφάλεια. Η υπόσχεση της σύγκλισης με την υπόλοιπη Ευρώπη αποδεικνύεται όνειρο απατηλό. Εδώ και έξι χρόνια, το δήθεν αναπτυξιακό «θαύμα» της κυβέρνησης δεν μεταφράστηκε σε σύγκλιση με το μέσο επίπεδο των εισοδημάτων της Ευρώπης ούτε οδήγησε σε ένα σύγχρονο δημόσιο σύστημα υγείας και παιδείας.

Οι Ελληνες αξίζουν κάτι πολύ καλύτερο από μία κυβέρνηση που στα μάτια τους είναι και ένοχη και ανίκανη και διεφθαρμένη. Χρειάζεται πλέον να δοθεί δημοκρατική διέξοδος στα αδιέξοδα που έχουν σωρευθεί εδώ και έξι χρόνια. Εχει έρθει η ώρα της πολιτικής αλλαγής. Μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορεί να κερδίσει τη Νέα Δημοκρατία. Είναι χρέος μας να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις, για να διασφαλίσουμε τη συνοχή της κοινωνίας και να βάλουμε τις βάσεις για μια Ελλάδα πιο αισιόδοξη, αντάξια των προσδοκιών του λαού μας.