Το περασμένο Σάββατο, ο 85χρονος Τζακ Λανγκ (άλλοτε υπουργός Πολιτισμού του Μιτεράν και φίλος της Μελίνας Μερκούρη) οδηγήθηκε στο νοσοκομείο, μετά τους προπηλακισμούς τους οποίους δέχθηκε από ομάδα εξαγριωμένων ατόμων, που επέστρεφαν από μια διαδήλωση κατά της άσκησης βίας στους ανηλίκους και οι οποίοι τον αποκάλεσαν «παιδόφιλο» και «βιαστή». Και αυτό διότι ορισμένοι εξ αυτών θυμήθηκαν πως το –μάλλον μακρινό– 1977 ο Λανγκ είχε υπογράψει, μαζί με τον Ζαν-Πολ Σαρτρ, τη Σιμόν ντε Μποβουάρ, τον Λουί Αραγκόν, τον Ρολάν Μπαρτ, τον Μπερνάρ Κουσνέρ κ.ά. μια ανοιχτή επιστολή υπέρ της απαλλαγής τριών κατηγορουμένων για παιδεραστία και σεξουαλικές πράξεις με δεκατριάχρονα αγόρια και κορίτσια.
Στην επιστολή, που δημοσίευσε τότε η εφημερίδα Λιμπερασιόν, αναφερόταν μεταξύ άλλων πως δεν είναι έγκλημα η συναινετική σεξουαλική πράξη με μια δεκατριάχρονη, η οποία άλλωστε επιτρέπεται να παίρνει αντισυλληπτικά! Συγγραφέας εκείνης της επιστολής ήταν ο 88χρονος σήμερα, βραβευμένος και από τη Γαλλική Ακαδημία, συγγραφέας Γκαμπριέλ Ματζνέφ, ο οποίος δεν έκρυβε τις παιδεραστικές του τάσεις (συχνά επί πληρωμή στις Φιλιππίνες) και που τα όσα πέρασε μαζί του –όταν αυτή ήταν δεκατεσσάρων ετών και αυτός πενήντα– περιγράφει με μάλλον εφιαλτικό τρόπο, στο βιβλίο της «Η συγκατάθεση» (2019), η εκδότρια σήμερα Βανέσα Σπρινγκορά.
Με αφορμή το συμβάν με τον Τζακ Λανγκ (ο οποίος το 2021 χαρακτήρισε μ@λ@κία του την υπογραφή που είχε βάλει το 1977), η εφημερίδα Λιμπερασιόν ανέτρεξε στο παρελθόν της, θέτοντας η ίδια το ερώτημα αν εκείνη την εποχή η συντακτική της ομάδα ήταν, τρόπον τινά, ανεκτική προς την παιδεραστία. Και η απάντηση που έδωσε ήταν «ναι». Από το 1974 έως και τις αρχές της δεκαετίας του 1980 δημοσιεύτηκαν όντως στην εφημερίδα κείμενα όχι μόνον ανεκτικά, αλλά και φιλικά προς την παιδεραστία. Οπως άλλωστε συνέβη και με άλλα γαλλικά μέσα ενημέρωσης εκείνης της εποχής.
Ηταν η εποχή που ο υπόδικος σήμερα Γκαμπριέλ Ματζνέφ μιλούσε σε όλες τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές για τα βιβλία του, ενώ μάλλον ήταν ένα από τα δημοφιλέστερα πρόσωπα στα λογοτεχνικά καφενεία της Σεν Ζερμέν ντε Πρε. Ηταν η εποχή που, όπως σημειώνει η Λιμπερασιόν, «κάθε απαγόρευση πιστεύαμε πως ανήκει στον παλιό κόσμο, σε αυτόν των καταπιεστών, των αφεντικών, των αστυνομικών, των διεφθαρμένων. Πιστεύαμε πως έχουμε δίκιο να κυνηγάμε τους πλούσιους, έχουμε δίκιο να επαναστατούμε και να διασκεδάζουμε χωρίς περιορισμούς, έχουμε δίκιο να υποστηρίζουμε τους κρατούμενους, τους ομοφυλόφιλους, τους παράφρονες, τους τοξικομανείς, τους πάντες».
«Τα ίχνη από τα χαρακώματα του Μάη του ’68 ήταν ακόμη ορατά στους τοίχους και στα μυαλά, το “Απαγορεύεται το απαγορεύεται” ήταν η βασικότερη αρχή και η “ηθική τάξη” ο απόλυτος εχθρός», σημειώνει η εφημερίδα, προσθέτοντας ότι ήταν η εποχή, των ονείρων, των ελπίδων, αλλά... και των τεράτων.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας