Σε δύο εβδομάδες, οι πρόωρες εκλογές στη Γερμανία –όποιο και αν είναι το αποτέλεσμά τους– θα τερματίσουν μια προεκλογική εκστρατεία που θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε «Η απαγορευμένη συζήτηση».
Η προεκλογική εκστρατεία ήταν μονοθεματική, καθώς όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα έδωσαν προτεραιότητα στο μεταναστευτικό-προσφυγικό και ταυτόχρονα παρέκαμψαν ή και αγνόησαν την κατάσταση της οικονομίας, μια επιλογή η οποία θα άνοιγε τη συζήτηση για το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Η πολιτική ελίτ της Γερμανίας είναι σήμερα σε μια κατάσταση άρνησης της πραγματικότητας με την ψυχαναλυτική έννοια του όρου. Ο χαμένος παράδεισος του Βερολίνου είναι εντυπωσιακός, καθώς περιλάμβανε τη στρατηγική ενεργειακή ειδική σχέση με τη Ρωσία, τη διμερή εμπορική σχέση με την Κίνα, την προστασία της πυρηνικής ασπίδας των ΗΠΑ και τέλος την α λα καρτ αξιοποίηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης χωρίς μόνιμη και μη αντιστρέψιμη περαιτέρω εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας.
Οι αμφιταλαντεύσεις και οι οριακές ισορροπίες που προσπαθεί να συνθέσει η Γερμανία έχουν υπονομεύσει την αξιοπιστία της. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του πολέμου στην Ουκρανία, όπου ο υποθαλάσσιος αγωγός Nord Stream 2 αχρηστεύθηκε τις πρώτες μέρες του πολέμου με συνεργασία των ειδικών δυνάμεων Βρετανίας - Ουκρανίας.
Πρόκειται για ένα σκηνικό που παραπέμπει στη βύθιση του γαλλικού στόλου από βρετανική ναυτική μοίρα στον ναύσταθμό του Μερς Ελ Κεμπίρ στην Αλγερία τον Ιούλιο του 1940, λίγες εβδομάδες μετά τη συνθηκολόγηση της Γαλλίας.
Επρόκειτο για προσωπική εντολή του Τσόρτσιλ, που ανησυχούσε ότι ο μέχρι χθες συμμαχικός στόλος της ηττημένης στον πόλεμο Γαλλίας θα έπεφτε στα χέρια των Γερμανών.
«Πολύ μεγάλη για την Ευρώπη, πολύ μικρή για τον κόσμο»: στη φράση αυτή συμπυκνώνονται οι αντιφάσεις και οι αυτοαναιρέσεις της ενιαίας Γερμανίας μετά το 1990.
Η μεγαλύτερη αντίφαση είναι σε πλήρη εξέλιξη μπροστά στα μάτια μας, καθώς την ώρα που η εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης καθίσταται υποχρεωτικός μονόδρομος για τη Γερμανία, απουσιάζει σχεδόν πλήρως από τον προεκλογικό διάλογο.
Από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης το 1957 και την ίδρυση της ΕΟΚ των Εξι μέχρι και πρόσφατα, το ημιεπίσημο ευρωπαϊκό αφήγημα διαμήνυε ότι η Ενωμένη Ευρώπη τερμάτισε την προαιώνια αντιπαράθεση Γαλλίας - Γερμανίας. Στην πραγματικότητα, η δυναμική της ευρωπαϊκής ενοποίησης που προέκυψε από τη γαλλογερμανική προσέγγιση οφειλόταν σε δύο παράγοντες:
● Την πίεση των ΗΠΑ μετά το 1947, που εκτιμούσαν ότι χωρίς τη γαλλογερμανική προσέγγιση δεν μπορεί να γίνει ορθολογική διαχείριση του Σχεδίου Μάρσαλ.
● Την πεποίθηση της Γαλλίας ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα λειτουργήσει ως πλαίσιο ελέγχου του ηγεμονικού προβαδίσματος της Γερμανίας.
Μετά την ενοποίηση του 1990, το Βερολίνο μείωσε την ταχύτητα της ολοκλήρωσης και από τότε στηρίζει το στάτους κβο της ακινησίας, με αποτέλεσμα την ευρωπαϊκή αφωνία της χώρας εντός και εκτός συνόρων.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας