Τα γεγονότα της τελευταίας περιόδου καταγράφουν πολύπλευρες διεργασίες, με ευδιάκριτο πρόσημο τις ανακατανομές στις οικονομικές ελίτ και τον αναθεωρητισμό στους γεωστρατηγικούς ανταγωνισμούς. Η χώρα μας, με τη Ν.Δ. στο τιμόνι, δείχνει αμήχανη και δέσμια του άνευ όρων δεδομένου συμμάχου, της Δύσης, μέσα σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον που οξύνει και τις περιφερειακές διεργασίες. Η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική έχει χαθεί, ενώ οι συμμαχίες για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχουν εγκαταλειφθεί.
Την ίδια περίοδο, κοινωνία και παραγωγική βάση δέχονται πλήγματα συρρίκνωσης, με την ανασφάλεια να γίνεται κυρίαρχο χαρακτηριστικό. Το γεγονός αυτό αποτυπώνεται σε όλα τα ευρήματα, τα οποία υπογραμμίζουν ότι υφίσταται κοινωνική αντιπολίτευση, αλλά δυστυχώς δεν βρίσκει πολιτική έκφραση ώστε να μετασχηματίσει τις ανάγκες της σε εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης - ένα πρόγραμμα που θα την αφορά. Στις καταγραφές αλλά και στις κοινωνικές αντιδράσεις φαίνεται ότι η Ν.Δ. χάνει την εκλογική αυτοδυναμία της. Αυτό, με τη σειρά του οδηγεί τα συστημικά κέντρα στην αναζήτηση πολιτικών «αναχωμάτων» που θα συμπληρώσουν την κυβερνητική πλειοψηφία και θα διασφαλίσουν τη συνέχεια των αχαλίνωτων νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Η αντιπολίτευση, ιδιαίτερα μετά την κοινωνική έκρηξη στις διαδηλώσεις για το έγκλημα στα Τέμπη, δείχνει να εξαντλεί το στίγμα της στην όξυνση του «αντικυβερνητισμού-αντιμητσοτακισμού». Φαίνεται να αγωνιά περισσότερο για την εκλογική κατάταξή της παρά για τη συμβολή στη διαμόρφωση ενός εναλλακτικού προγράμματος διακυβέρνησης...
Τμήματα της αντιπολίτευσης, μάλιστα, επιλέγουν μια «διμέτωπη» στρατηγική, χρήσιμη για τα συστημικά κέντρα στα σενάρια της επόμενης μέρας. Φευ! Προτιμούν την όξυνση της αντιπαράθεσης, ώστε να αποτρέψουν προοδευτικές συγκλίσεις. Ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο, ο Ανδρέας Παπανδρέου γίνεται και πάλι επίκαιρος. Την ίδια στιγμή, οι πολίτες δικαιολογημένα απογοητεύονται, καθώς αναζητούν βιώσιμες λύσεις χωρίς... «κονέ». Παράλληλα, διακρίνουν ξεκάθαρα ότι κανένα προοδευτικό κόμμα δεν μπορεί, στις επόμενες εκλογές, να πετύχει εκλογική αυτοδυναμία για να κυβερνήσει μόνο του. Και αυτό προφανώς έχει συνέπειες στην πρόθεση ψήφου. Τα δεδομένα συνεπώς κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τον πολιτικό, κοινωνικό και οργανωτικό προσανατολισμό των προοδευτικών κομμάτων. Η πορεία προς την πολιτικο-οργανωτική ανασύνθεση καλείται να αντικαταστήσει τις κλασικές «συγκυριακές» δράσεις και να λειτουργήσει με συμπεριληπτικές πρωτοβουλίες για το αύριο.
Εδώ κι έναν χρόνο, πολλά στελέχη από όλο το προοδευτικό φάσμα επιμένουμε στην ανάγκη προγραμματικής συνάντησης των προοδευτικών κομμάτων - στο φως της κοινωνίας. Με ευγενή άμιλλα, μονομέτωπο αγώνα και αποδοχή της πολιτικής αυτονομίας και οργανωτικής αυτοτέλειας κάθε κόμματος. Με απλά λόγια, δεν χρειάζεται να καταργηθεί κανένας πολιτικός σχηματισμός.
Η κοινωνική αντιπολίτευση δεν έχει ανάγκη μόνο από αντιπαραθέσεις αποδόμησης των κυβερνητικών πολιτικών - αυτές τις βιώνει καθημερινά. Χρειάζεται μια ουσιαστική αντιπαράθεση προγραμμάτων για το κοινωνικό, παραγωγικό και θεσμικό μοντέλο της χώρας. Το ζητούμενο είναι να φανεί ποια κοινωνική συμμαχία έχει λόγους να στηρίξει την αλλαγή της κυβερνητικής πολιτικής και ποιες πολιτικές δυνάμεις, με ποιες τομές και συνεργασίες, θα την υλοποιήσουν.
Το γεγονός ότι οι δυνάμεις της επισφαλούς εργασίας (precariato), η αγροτική οικονομία, η μικρομεσαία παραγωγική βάση και η νεολαία πλήττονται και αποκλείονται από στοιχειώδη πρότυπα πρόσβασης στα κοινά αγαθά, στις τεχνολογίες, στα χρηματοδοτικά εργαλεία και στον δίκαιο ανταγωνισμό δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται απλώς με καταγγελίες. Ακόμη περισσότερο, όταν οι ανισότητες, η ερήμωση και το δημογραφικό πρόβλημα διογκώνονται, το αίτημα για αλλαγή πολιτικής χάνεται - ιδίως όταν εξαντλείται σε δράσεις κομματικής περιχαράκωσης και ελέγχου εσωκομματικών ισορροπιών.
Το θετικό αποτύπωμα που αφήνουν πολλά στελέχη του προοδευτικού χώρου, μέσα από διεργασίες και δράσεις κοινωνικής, πολιτικής και κομματικής ενδυνάμωσης, για τη διαμόρφωση μιας προγραμματικής εναλλακτικής πρότασης με προοπτική διακυβέρνησης σε αυτές τις εκλογές μπορεί και πρέπει να γίνει κίνημα και μήνυμα προς τα όργανα των προοδευτικών κομμάτων.
Η εμπειρία από τη μεγάλη συμμετοχή πολιτών και κοινωνικών εκπροσώπων σε συμπεριληπτικές εκδηλώσεις του προοδευτικού τόξου μάς υποχρεώνει να το υπογραμμίσουμε. Γιατί στέλνει το μήνυμα για ένα άλλο σχέδιο δράσης, με διαφορετικό κοινωνικό, πολιτικό και κομματικό σχεδιασμό. Για να γίνει πράξη η πολυπόθητη αλλαγή, με τη συμμετοχή της κοινωνίας.
*Πρώην βουλευτής
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας