Παρακολουθώ προσεκτικά τους γονείς των παιδιών που χάθηκαν στα Τέμπη. Την αγωνιώδη προσπάθειά τους να βρουν την αλήθεια. Την οργή τους κάθε φορά που πέφτουν σε «τοίχο», κάθε φορά που οι ελπίδες τους για την απόδοση δικαιοσύνης στερεύουν, κάθε φορά που ανοίγουν μια χαραμάδα, για να διαπιστώσουν μετά από λίγο ότι κάποιος άλλος πρόλαβε και την τσιμέντωσε. Αναγνωρίζω στα πρόσωπά τους την αγωνία τους να βρουν μια διέξοδο απέναντι σε έναν αόρατο εχθρό που βρίσκεται συνεχώς στα βήματά τους και τους κλείνει κάθε δρόμο.
Την έχω ξαναδεί. Οποιοσδήποτε έχει βρεθεί αντιμέτωπος με αυτόν τον αόρατο εχθρό, έχει βιώσει αυτήν την αγωνία. Και την ίδια πορεία, ανεξαρτήτως της αφετηρίας του. Την πορεία που ξεκινά με το «δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό στη χώρα μου». Την πορεία που σε κάθε βήμα της πάντα ελπίζεις ότι ισχύει η αρχή της ανεξαρτησίας των εξουσιών, που μας μάθαιναν στο σχολείο. Πως όταν η μία από τις εξουσίες αυθαιρετεί, υπάρχουν οι άλλες τρεις, που θα παρέμβουν για να τη σταματήσουν. Κι αν όχι οι τρεις, τουλάχιστον μία. Αρκεί και μία από τις τρεις για να υπάρξει μια ελπίδα. Σωστά;
Κι όμως, όχι. Κι ας πάρουμε για παράδειγμα μόνο την υπόθεση των εκτεταμένων υποκλοπών μελών της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών. Η εκτελεστική εξουσία λειτουργεί γύρω από ένα κέντρο, το Μαξίμου, που ήλεγχε και ελέγχει τα πάντα με μαστίγιο, καρότο - και Predator, για σιγουριά. Οταν αυτό έγινε γνωστό από τις ενέργειες των ίδιων των θυμάτων, τι έκανε η νομοθετική εξουσία; Επικύρωσε με νόμο τη χρήση λογισμικών παρακολούθησης από την κυβέρνηση και άλλαξε τη σύνθεση της Ανεξάρτητης Αρχής για να πάψει να είναι «ενοχλητική». Τι έκανε η δικαστική εξουσία; Αφησε ανολοκλήρωτη την έρευνα και έβαλε στο αρχείο την υπόθεση όσον αφορά τις ευθύνες όλων των εμπλεκόμενων πολιτικών προσώπων.
Τι έκαναν τα ΜΜΕ; Με την εξαίρεση συγκεκριμένων εφημερίδων -και της «Εφ.Συν.»- και ιστότοπων, η συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ είτε αποσιώπησε το θέμα, είτε το υποβάθμισε, είτε συντάχθηκε με την κυβερνητική εκστρατεία σπίλωσης των θυμάτων του Predator που τόλμησαν να μιλήσουν δημόσια. Μεταξύ αυτών και τα ΜΜΕ των οποίων οι διευθυντές παρακολουθούνταν επίσης από το Predator - ή ίσως και εξαιτίας αυτού. Τουλάχιστον σε αυτήν την υπόθεση δεν είχαμε -όσο ξέρουμε- κάποιον… τυχαίο νεκρό, όπως ο Τσαλικίδης το 2005 ή τα δύο στελέχη του ΟΣΕ το 2023.
Ο τρόπος δράσης αυτού του καρτέλ εξουσίας είναι σαφής. Φαινομενικά υπάρχουν διακριτές εξουσίες. Στην πράξη υπάρχει ένα ενιαίο σύστημα που, είτε με συνενοχή, είτε με εξαγορά, είτε με απειλή, είτε με ηθική εξόντωση, φροντίζει να μην αφήνει καμία διέξοδο ανοιχτή. Δεν είναι μόνο ότι παραποιεί ή εξαφανίζει στοιχεία για να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια, είναι ότι δημιουργεί ένα ασφυκτικό κλουβί γύρω από όποιον διεκδικεί την αποκάλυψή της. Ενα κλουβί που τον πνίγει. Με τελικό στόχο είτε ο ίδιος να αισθανθεί ότι δεν αντέχει άλλο να παλεύει, είτε -αν συνεχίσει- να εμφανίζεται στα μάτια της υπόλοιπης κοινωνίας ως «ο τρελός του χωριού».
Η αίσθηση ότι «δεν έχουμε οξυγόνο» είναι έντονη σε όλους μας. Κι όσο μας απομονώνουν, τόσο γίνεται πιο έντονη. Οπως ήταν έντονη η αίσθηση ασφυξίας και το 2011, πριν γεμίσουν οι πλατείες της οργής. Δεν αισθανόμασταν έτσι, όμως, το βράδυ της συναυλίας για τα Τέμπη. Τις μέρες των πλατειών. Μπορούσαμε να αναπνεύσουμε ελεύθερα. Να το κάνουμε ξανά την Κυριακή 26 Ιανουαρίου και όσες φορές χρειαστεί, για να τρίξουν τα σαθρά θεμέλια αυτού του συστήματος.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας