Ο Τούρκος Σουκρού Ιλιτζάκ, που ζει στην Αθήνα, διδάσκει Οθωμανική Ιστορία, είναι παντρεμένος με Ελληνίδα και πρόσφατα απέκτησε την ελληνική ιθαγένεια, σε συνέντευξή του σε αθηναϊκή εφημερίδα στην ερώτηση «Ο μέσος Τούρκος τι εικόνα έχει για τους Ελληνες;» απάντησε: «Δεν υπάρχει αμοιβαιότητα σε αυτό το θέμα. Οι Τούρκοι δεν ασχολούνται σχεδόν καθόλου με την Ελλάδα. Αν ρωτήσετε τυχαία δέκα ανθρώπους στον δρόμο, στην Κωνσταντινούπολη ή στην Αγκυρα, ποια είναι η πρωτεύουσα της Ελλάδας, αμφιβάλλω αν ένας ή δύο θα ξέρουν. Οταν έμεινα για πρώτη φορά στην Ελλάδα είχα την εντύπωση ότι οι Ελληνες ξυπνούν και κοιμούνται με την έγνοια των ελληνοτουρκικών θεμάτων. Στις εφημερίδες διάβαζα ολόκληρες σελίδες, οι τηλεοράσεις μετέδιδαν καθημερινά ρεπορτάζ».
Αντίθετα στη χώρα μας τα ελληνοτουρκικά έχουν μετατραπεί σε ψύχωση με υποβολείς πολιτικούς και ΜΜΕ που διαμορφώνουν την εικόνα μας για τη γείτονα. Αποτελούν την πρώτη είδηση με ρητορική που υποβαθμίζει κάθε άλλο ενδιαφέρον. Είναι ο τρόπος να επιπλέουν οι πολιτικοί μας στον αφρό των προβλημάτων της κοινωνίας, να επικαλύπτουν τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών. Οπως λέει ο Ούλριχ Μπεκ, «οι εικόνες του εχθρού έχουν απόλυτη προτεραιότητα στις συγκρούσεις, υπερβαίνουν τις ταξικές συγκρούσεις... Εν όψει της απειλής του εχθρού όλες οι αντιθέσεις και οι αντιφάσεις διαλύονται».
Με τις εξελίξεις στη Συρία οι πάντες ασχολούνται με το τι έκανε, τι κάνει και τι θα κάνει η Τουρκία εκεί για τα συμφέροντά της. Κανείς δεν ασκεί αυτοκριτική και δεν απολογείται για το τι δεν έπραξε η χώρα μας εκεί, αρχής γενομένης από τους πολέμους του Κόλπου και όσα ακολούθησαν στο Ιράκ αλλά και στη Συρία με τον ISIS, για να διαφυλάξει την πολιτιστική της κληρονομιά, για τους ελληνορθόδοξους, για τα πατριαρχεία που αποτελούν γέφυρα της χώρας μας με την ευρύτερη περιοχή.
Μερικοί εύχονται πόλεμο μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ ευελπιστώντας στη δημιουργία κουρδικού κράτους. Μπορεί κανείς να προκαθορίσει τις συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης για τη χώρα μας; Ο Χρήστος Γιανναράς στο άρθρο του «Δισυπόστατη επικράτεια στη Θράκη» (Καθημερινή 19/3/06) διερωτάτο αν «το σενάριο που κάποτε εμφανίσθηκε υπαινικτικά ότι η Θράκη θα μπορούσε να είναι από τα πιθανά ανταλλάγματα που θα παραχωρηθούν στην Τουρκία όταν οι ΗΠΑ απαιτήσουν την ίδρυση ανεξάρτητου Κουρδικού Κράτους, έχει ερείσματα ρεαλιστικής πρόβλεψης». Ηδη προωθείται από τις ΗΠΑ στρατηγικό σχέδιο, το πρότζεκτ «Μέση Ανατολή 2030», για τη δημιουργία αυτόνομου κουρδικού κράτους μεταξύ βόρειας Συρίας και Νοτιοανατολικής Τουρκίας με τη συναίνεση της Αγκυρας. Θα ζητηθούν ανταλλάγματα;
Ακούμε τους πρώην πρωθυπουργούς κ. Καραμανλή και Σαμαρά να ομιλούν περί των ελληνοτουρκικών θεμάτων ως γκουρού του πατριωτισμού. Ο κ. Καραμανλής, ενώ το 2002-2003 Ελλάδα και Τουρκία έφτασαν ένα βήμα πριν από την υπογραφή συνυποσχετικού για την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης στο πλαίσιο των συμπερασμάτων του Συμβουλίου Κορυφής του Ελσίνκι του 1999, μόλις ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας το 2004 αρνήθηκε να παραλάβει τον φάκελο με τις διερευνητικές συνομιλίες από τον Κώστα Σημίτη και αποδέσμευσε την Ελλάδα από το «Ελσίνκι», ακυρώνοντας έτσι την υποχρεωτική προσφυγή στη Χάγη που δέσμευε την Τουρκία. Διακατέχεται από τον φόβο τής μη δικαίωσης εκεί. Ομως χωρίς τη Χάγη σε ποια κυριαρχικά δικαιώματα αναφέρεται χωρίς την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών; Ο δεύτερος έχει τεράστιες ευθύνες για την αποδυνάμωση των εθνικών μας ερεισμάτων στη Β. Ηπειρο ως ΥΠΕΞ στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και τα δεινά που ακολούθησαν και συνεχίζονται για τους ελάχιστους ομοεθνείς μας που απέμειναν εκεί. Σε αυτή την πολιτική συμπαρασύρονται και τα υπόλοιπα κόμματα, μερικά από λαϊκισμό και άλλα πλειοδοτούν από φόβο να μην κατηγορηθούν για ενδοτισμό.
Το αποτέλεσμα; Ενας αχαλίνωτος εθνικισμός επικαλύπτει τα πάντα, ενώ η χώρα απαξιώνεται σε όλα τα επίπεδα. Η χώρα ηττάται καθημερινά εκ των έσω. Δεν είναι μόνο η παραγωγική της απαξίωση, το χρέος, δεν είναι η φυγή των νέων, είναι η ερήμωση ολόκληρων περιοχών της. Επισκεφτείτε τον Εβρο, τη Θράκη, μια περιοχή με τεράστιους πόρους αλλά και με τη μεγαλύτερη γεωπολιτική και γεωοικονομική αξία στη χώρα μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της ΕΣΣΔ, για να αντιληφθείτε τι συμβαίνει στην πατρίδα μας. Αντί της αξιοποίησης των προϋποθέσεων που δημιούργησαν οι γεωπολιτικές ανατροπές το 1989, η περιοχή καταρρέει. Ρήμαξαν οι βιομηχανικές ζώνες σε Αλεξανδρούπολη, Κομοτηνή, Ξάνθη, μηδενίστηκαν οι μεταφορές -πλην των νατοϊκών εξοπλισμών- προς Βορρά, ολόκληρη Περιφέρεια παραμένει χωρίς σιδηρόδρομο. Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης για τριάντα και πλέον χρόνια είναι «ανύπαρκτο στο εμπορικό κομμάτι», «χωρίς φωτισμό και μηχανήματα» σύμφωνα με την πρόεδρο του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδας, ενώ η Ε.Ε. το προόριζε από το 1992 για κέντρο διεθνούς διαμετακομιστικού εμπορίου με τη δημιουργία του διευρωπαϊκού άξονα I.Χ. μεταξύ Αλεξανδρούπολης και Ελσίνκι. Αντί της προσδοκώμενης ανάπτυξης, διαρκής απαξίωση και ερήμωση. Τελικά ποιο είναι το περιεχόμενο του πατριωτισμού για τον οποίο όλοι κόπτονται; Η ρητορική;
*Τ. αρχιμηχανικός ΟΣΕ, πολιτικός μηχανικός ΑΠΘ
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας