Με τις φυσικές καταστροφές δεν τα πάει καλά ο Μητσοτάκης. Ούτε στην πρόληψη ούτε στην αντιμετώπιση και, πολύ περισσότερο, στην αποκατάσταση. Το έχει αποδείξει ο άνθρωπος. Και τούτο δω το πράμα που έρχεται δεν είναι τυφώνας «Κατρίνα», «Τζένη», «Λουίζα», «Πόπη» κτλ., είναι Τραμπ και σαρώνει σύνορα.
Ο Τραμπ δεν είναι μόνο που ταυτίζει τις ΗΠΑ με το μεγαλύτερο μέρος της αμερικανικής ηπείρου, αλλά θέλει και κομμάτι της Ευρώπης, έτσι κομμάτια που έχει γίνει κι αυτή. Και, απολαμβάνοντας την παρέα του Μασκ, απλώνει τα πόδια του από τον καυτό Iσημερινό μέχρι τον παγωμένο Aρκτικό Kύκλο, χωρίς να δείχνει αδιάφορος για την Απω, τη Μέση και την Εγγύς Ανατολή. Ο Ιντιάνα Τζόουνς σε νέες περιπέτειες.
Ετσι εξηγείται και η κατανόηση στον Ερντογάν, ο οποίος επεκτείνεται από τη Συρία μέχρι τη Λιβύη κι έχει βάλει στο τραπέζι Αιγαίο, Θράκη και Κύπρο, με ζωτικό χώρο τις συμμαχίες που χτίζει στα Βαλκάνια.
Μικρόνους ο πρωθυπουργός μας, πίστευε στην εσαεί βασιλεία των Μπάιντεν και πάνω τους στήριζε τις δικές του προσδοκίες για μακροημέρευση στο μέγαρο Μαξίμου. Πάση θυσία, εναποθέτοντας κρίσιμα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας στον βωμό των δικών του πολιτικών και της φίλιας προς αυτόν ολιγαρχικής ελίτ (εντός και εκτός συνόρων) οικονομικών συμφερόντων. Δεν κράτησε τις απαιτούμενες ισορροπίες στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, μένοντας τώρα μόνος με τις αναμνήσεις των χειροκροτημάτων στο Κογκρέσο. Στηρίχτηκε στον γερμανογαλλικό άξονα και τώρα δεν έχει πού να σταθεί στην κλυδωνιζόμενη Ε.Ε. Κατέστρεψε τις μακροχρόνια καλές και ισόρροπες σχέσεις με τη Ρωσία, στο όνομα της υποστήριξης του χειραγωγούμενου από τη Δύση Ζελένσκι. Αγνόησε προειδοποιήσεις και επισημάνσεις, εμμένοντας σε μια προσωπική εξωτερική πολιτική, που γκρέμιζε τις επί δεκαετίες ισχύουσες κόκκινες γραμμές. Και είδαμε, επί των ημερών του, να γίνονται «Γαλάζια Πατρίδα» της Αγκυρας οι «γκρίζες ζώνες» που είχε χαράξει επί Σημίτη.
«Ανοίξαμε και σας περιμένουμε» έμοιαζε η μέχρι τώρα εξωτερική πολιτική του. «Μαζέψτε τα, γιατί έρχεται μπόρα», λέει τώρα και προσπαθεί να φτιάξει μια ισχυρή γραμμή άμυνας πάνω στα ερείπια των δικών του πρωτοβουλιών. Με τι πρόσωπο όμως θα πάει να μιλήσει με τον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου; Τι να ζητήσει, τι να διαπραγματευτεί; Ποιες είναι οι θέσεις του για το Αιγαίο, την Κύπρο, τα Βαλκάνια και τη Ρωσία; Οταν ο Τραμπ δηλώνει θαυμαστής του ολετήρα Ερντογάν, ο Μητσοτάκης τι θα αντιτάξει; Οτι αυτός έχει ήδη ανοίξει διάλογο επί της ατζέντας που έχει ορίσει ο σουλτάνος; «Ε, δώσε λοιπόν ό,τι έχεις να δώσεις, να τελειώνουμε», θα του πει εκείνος.
Εκεί που λέγαμε ότι στο τέλος θα γελάσουμε με την αποχώρηση του Μητσοτάκη από την εξουσία (όποτε έρθει αυτή η ώρα), τώρα τα μαζεύουμε κι εμείς. Διότι, με την αλλαγή της πολιτικής κατάστασης στην πέραν του Ατλαντικού Μητρόπολη, τα πράγματα γίνονται από ανησυχητικά έως επικίνδυνα.
Αυτά, και άλλα πολλά, βλέπει μπροστά του κι ο ίδιος και αναζητεί τώρα τη συναίνεση, αρχής γενομένης από την εκλογή ή επανεκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Αν του κάτσει, διότι και οι πρόθυμοι καμιά φορά κλοτσάνε.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας